Ο Ολυμπιακός το περασμένο καλοκαίρι προσπάθησε να καλύψει δύο περιφερειακές θέσεις με Αμερικάνους παίκτες. Η μία ήταν αυτή που προέκυψε μετά την απόφαση του Σλούκα να μετακομίσει στην Κωνσταντινούπολη (για τους δικού του λόγους) και η άλλη ήταν απόφαση των «ερυθρολεύκων» να βρουν κάτι καλύτερο από τον Λαφαγέτ. Επέλεξαν λοιπόν Χάκετ και Στρόμπερι… Μάλιστα!

Σίγουρα κανένας από τους δύο δεν έχει καταφέρει ακόμα, να μπει στο παιχνίδι του Σφαιρόπουλου και κανένας δεν έχει πλησιάσει καν τη βοήθεια που προσέφερε στο παιχνίδι του Ολυμπιακού ο Σλούκας, ακόμα και ο Λαφαγέτ. Όλοι φοβήθηκαν μόλις άκουσαν το όνομα Χάκετ, ότι έρχεται στον Ολυμπιακό ένας παίκτης που θα «τσακώνεται» με τον Σπανούλη για το ποιος θα έχει πιο πολύ ώρα την μπάλα στα δικά του χέρια. Αυτό που έχουμε δει ως τώρα πάντως είναι στην άλλη πλευρά της όχθης. Έναν επιθετικά άτολμο Χάκετ, που κοιτάζει σπάνια το αντίπαλο καλάθι και δεν θυμίζει επουδενί τον επιθετικό – νευρικό παίκτη της Αρμάνι (όχι ότι αυτό ήταν πάντα καλό για την ομάδα του, αλλά το άλλο άκρο είναι επίσης ανούσιο).

Μετά τα σκριν που γίνονται στη μπάλα όταν την έχει ο Χάκετ, ο Αμερικάνος έχει κατεύθυνση προς τις εξέδρες και όχι τάση επίθεσης στο αντίπαλο καλάθι. Δεν επιδιώκει να… τρυπήσει την αντίπαλη άμυνα και μέσα από αυτή την διαδικασία να δημιουργήσει για την ομάδα του, ή να σκοράρει ο ίδιος. Θα έλεγε κανείς σε μια προχωρημένη σκέψη, ότι παίζει φοβισμένα! Ότι κάποιος του είπε: «Εκεί για να ζήσεις πρέπει να παίζεις άμυνα και να πασάρεις χωρίς λάθη». Στην άμυνα δεν μπορεί να του προσάψει κανείς το παραμικρό γιατί τα δίνει όλα.

Η άλλη περίπτωση που χρήζει εξέτασης είναι αυτή του Στρόμπερι. Όντως πέρσι έκανε μια καταπληκτική χρονιά και ήταν λογικό το συμβόλαιό του να ανέβει, ίσως περισσότερο από την αντικειμενική του αξία. Μην κάνουμε το λάθος όμως, να μπούμε σε λογιστικές αναλύσεις συνδεδεμένες με μπάσκετ. Το πόσο κοστίζει ο παίκτης και πόσο πλήρωσε ο Ολυμπιακός είναι άλλη υπόθεση, και το ότι πολύ δύσκολα θα παίξει το μπάσκετ των «ερυθρολεύκων» είναι μια άλλη.

Πρόκειται για έναν παίκτη που θέλει τη μπάλα στα χέρια του και την ομάδα στο πλάι του! Δυστυχώς μερικοί τέτοιου είδους περιφεριακοί παίκτες μπορούν να προσαρμοστούν σε διαφορετικό παιχνίδι, κάποιοι άλλοι όμως όχι. Μήπως ο Μάρτι Κόλινς που είχαν φέρει οι «ερυθρόλευκοι» επί Μπαρτζώκα ήταν κακός παίκτης; Όχι, απλά δεν έκανε γι’ αυτό που τον προόριζαν. Ο Στρόμπερι μπορεί να επιβιώσει στον Ολυμπιακό αν το μακρινό του σουτ φτάσει σε ένα επίπεδο περίπου στο 38 με 40% και άμεσα, διαφορετικά δεν έχει λόγο ύπαρξης στην ομάδα. Άμυνα είναι σε καλό επίπεδο αλλά ίσως και καλύτερη από αυτόν (ειδικά πίεση στη μπάλα) παίζει ο Αθηναίου, την ίδια στιγμή που ο Έλληνας γκαρντ έχει πολλαπλάσια καλύτερη σύνδεση με το καλάθι από τον συμπαίκτη του.

Ο Χάκετ λοιπόν θέλει χρόνο και περισσότερη ελευθερία, χωρίς όμως να περάσει το όριο! Ο Στρόμπερι μάλλον θέλει αλλαγή και αντικατάσταση με έναν κλασικό καθαρό σουτέρ.

Πηγή: sportit.gr

Α1 Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός