Ζήτησαν κάποτε από τον Αντώνη Βλοντάκη να δώσει τον ορισμό του φουνταριστού (στο γουότερ πόλο) και χωρίς να διστάσει ο τότε παίκτης του Ολυμπιακού είχε πει ότι «φουνταριστός είναι αυτός που τρώει το ξύλο της αρκούδας μέσα στην πισίνα για να μπορεί ο Χατζηθεοδώρου να πηγαίνει στα μπουζούκια»!

Δεν ξέρω εάν ο Μάντζαρης, ο Αθηναίου, ο Στρόμπερι, ο Χάκετ και οι νεανίες Τολιόπουλος και Μουράτος (εκτός από τον δεδηλωμένο σεβασμό) έχουν και το απαραίτητο θάρρος, αλλά θα μπορούσαν να παραφράσουν τη δήλωση του Βλοντάκη και να βγουν να δώσουν τον ορισμό του γκαρντ στον Ολυμπιακό...

Γκαρντ, λοιπόν, είναι αυτός που ματώνει δυο φορές την εβδομάδα για να μπορεί να πηγαίνει ο Σπανούλης στα μπουζούκια!

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά ο αθεόφοβος ο Σπανούλης ξεπέρασε και τον Χατζηθεοδώρου: όχι σε τίτλους, διότι σε αυτό το επίπεδο ο Θοδωρής (με το που άφησε πίσω του τον Αλβέρτη) δεν παίζεται, αλλά στον πρώιμο χρόνο στον οποίο επισκέφτηκε τα μπουζούκια!

Τις προάλλες ο αρχηγός του Ολυμπιακού εθεάθη και απαθανατίστηκε από τον φωτογραφικό φακό στο «Teatro», όπου τραγουδούν ο Κωνσταντίνος Αργυρός, η Πάολα και η Ελένη Φουρέιρα και δεδομένου ότι ακόμη δεν ήρθαν ούτε καν τα Χριστούγεννα, ο καθένας μπορεί να κάνει τις υποθέσεις του...

Ή ότι ο Σπανούλης βιάστηκε ή ότι (κάτι παραπάνω ξέρει και) άρχισε από τώρα το ζέσταμα!

Αστειεύομαι βεβαίως, διότι ο Σπανούλης απλώς θέλησε να ξεσκάσει και συν τοις άλλοις να καταπολεμήσει την αγωνιστική απραξία του, που ωστόσο κάθε άλλο παρά αρνητικά επέδρασε στον Ολυμπιακό: οι συνάδελφοι και ομόλογοί του τους οποίους άφησε στο πόδι του τον αναπληρώνουν και με το παραπάνω, οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά!

Πέρα από την πλάκα που κάνω με τις... καλλιτεχνικές δραστηριότητες του Σπανούλη, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι πολύ καλός τραγουδιστής (αλλά όχι εφάμιλλος ή τόσο γνωστός όσο ο Πρίντεζης) και χορευτής, η απουσία του υπήρξε ευεργετική για τους αναπληρωτές του και συλλήβδην για την ομάδα του...

Απόντος του «V-Span», ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν έχασε κανένα ματς στην Ευρωλίγκα και στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά είδε κιόλας τους υπόλοιπους παίκτες της περιφερειακής γραμμής του να σηκώνουν το ανάστημά τους και να μην επιτρέπουν σε κανέναν να εκμεταλλευθεί το κενό...

Ο Μάντζαρης ως αρχαιότερος κρατάει τα μπόσικα και μάλιστα προχθές (κόντρα στην ΑΕΚ) κόντεψε να πετύχει ατομικό ρεκόρ πόντων, ο Στρόμπερι που άργησε να πάρει μπροστά φανερώνει τον πληθωρικό αγωνιστικό χαρακτήρα του, ο Χάκετ ήξερε εκ προοιμίου πως έπρεπε να θυσιάσει το «εγώ» του και ο Αθηναίου αποδεικνύεται λίρα εκατό!

Θαρρώ μάλιστα πως η περίπτωση του Αθηναίου είναι εξ ορισμού η πιο ενδιαφέρουσα και ιντριγκαδόρικη, διότι ο Γιάννης αποκτήθηκε ως μια εμβαλωματική λύση και ως ο πέμπτος στην ιεραρχία γκαρντ, αλλά προϊόντων του χρόνου και των τραυματισμών διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο...

Και τον υποδύεται σαν γεννημένος πρωταγωνιστής ο μπαγάσας!

Είχε προπονηθεί βεβαίως σε αυτόν τον ρόλο πρόπερσι στον Αρη, βρέθηκε πάλι στη μαρκίζα πέρυσι με την ΑΕΚ, αλλά στην παρούσα φάση αποδεικνύει πως είναι παίκτης επιπέδου Ευρωλίγκας!

Αυτό βεβαίως αποτελεί ένα παράσημο για κάθε μπασκετμπολίστα, που μάλιστα τυγχάνει να είναι πρωτάρης στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση και τούτου δοθέντος φροντίζει να έχει και τις καβάντζες του: κυριολεκτώ διότι ο Αθηναίου, βαδίζοντας στα χνάρια του Θησέα στον Λαβύρινθο, έχει απλώσει τον δικό του «μίτο της Αριάδνης» στις γωνίες του ΣΕΦ και από εκεί εξακοντίζει τα τρίποντά του...

Μέσα σε αυτήν την περιρρέουσα γλαφυρή ατμόσφαιρα, θα συμπλήρωνα ότι ως ομάδα ο Ολυμπιακός επιβεβαιώνει συλλήβδην το σύνθημα των «Τριών σωματοφυλάκων» του Αλεξάνδρου Δουμά: το «ένας για όλους και όλοι για έναν» έχει πλήρη εφαρμογή καθώς οι απουσίες του Σπανούλη και του Λοτζέσκι περισσότερο από λειψανδρία προκάλεσαν συσπείρωση και (ανα)διανομή αρμοδιοτήτων.

Το 'πε κιόλας ο ίδιος ο Αθηναίου ότι «με τόσα προβλήματα πρέπει οι υπόλοιποι να μοιραζόμαστε τις ευθύνες και να κάνουμε παστρικά τη δουλειά που πρέπει».

Αυτήν τη δουλειά ο Ολυμπιακός την κάνει παστρικά και τέλεια, καθώς μετά τις τρεις μαζεμένες ήττες (δυο από τον Παναθηναϊκό και μία από τη Λαμποράλ Κούτσα) διανύει άπταιστη διαδρομή εδώ και ενάμιση μήνα, πέτυχε δεκατρείς νίκες στη σειρά και επιφυλάσσεται να βελτιώσει ακόμη περισσότερο αυτό το σερί.

Κατόπιν όλων αυτών (και για να μην παρεκκλίνω από το πνεύμα του προλόγου μου) είναι αυταπόδεικτο πως εκείνος ο ορισμός του Βλοντάκη για τον φουνταριστό στην υδατοσφαίριση, ισχύει και για τον γκαρντ στην καλαθοσφαίριση...

Πηγή: Goal