Μετά το «Εγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι, το «Εγκλημα στο Νείλο» της Αγκάθα Κρίστι και τα «Εγκλήματα» του Αnt-1, διαπράχθηκε και το «Εγκλημα στο Ζηρίνειο». Ενα έγκλημα που συγκλόνισε την κοινωνία του ελληνικού μπάσκετ και βασίστηκε στο εξής πανούργο σχέδιο των διαιτητών: Σφύριζαν επίτηδες κόντρα τον Ολυμπιακό, με σκοπό να γυρίσει ένα δικό του παιχνίδι, ώστε τον «σπρώξουν» στην τελευταία φάση. Μεγαλειώδες…

Είναι γνωστό τοις πάσι, άλλωστε, ότι οι ερυθρόλευκοι είναι οι μόνιμα ευνοημένοι του συστήματος, ελέγχουν τη διαιτησία, την αθλητική δικαιοσύνη, το παρασκήνιο και καταδυναστεύουν ένα κατά γενική ομολογία… αμόλυντο και πεντακάθαρο πρωτάθλημα. Δικαίως, λοιπόν, οι αντικειμενικές φωνές αυτού του τόπου ένωσαν χθες τις δυνάμεις του στον αγώνα κατά της αδικίας, όπως κάνουν κάθε φορά που τους δίνεται ανάλογη αφορμή, ανεξαρτήτως του ποια ομάδα βρίσκεται στο παρκέ…

Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός ότι μετά το παιχνίδι άνοιξαν τόσα στόματα για να σχολιάσουν με ισχυρό θάρρος γνώμης την τελευταία φάση (μόνο), είναι μια εξέλιξη άκρως… ενθαρρυντική. Πρώτον, διότι αποδείχτηκε ότι η… γλώσσα που τους είχε φάει η γάτα εδώ και καμιά εικοσαριά χρόνια, επιτέλους «ξαναφύτρωσε» και δεύτερον, γιατί περιμένουμε ότι αυτός ο ξαφνικός «πόνος» για το δίκιο του αδυνάτου θα συνεχιστεί και σε …άλλους αγώνες.

Για να τελειώνουμε: Πράγματι, έγινε φάουλ στον Γλυνιαδάκη, με το οποίο η ΑΕΝΚ θα μπορούσε να πάρει στο τέλος τη νίκη. Ὀπως την πήρε και πέρυσι κόντρα στους Πειραιώτες, χωρίς κανείς να την εμποδίσει. Επειδή, όμως, ένας αγώνας κρατάει 40 λεπτά, αν η διαιτησία ήταν όπως έπρεπε σε όλο το παιχνίδι, ο Ολυμπιακός θα είχε νικήσει με 15 πόντους διαφορά και δεν θα υπήρχε καν ενδιαφέρον στο φινάλε. Και αφού λέμε για το φάουλ στον Γλυνιαδάκη που κακώς δεν του δόθηκε, πρέπει να πούμε και για εκείνο που… κακώς του δόθηκε. Με τη διαφορά στους 12 ο Τζέιμς τον κόβει καθαρά, αλλά οι διαιτητές στέλνουν τον Ελληνα σέντερ στις βολές και τον Αμερικανό που είχε πετύχει 4 σερί πόντους, στον πάγκο με τέσσερα φάουλ. Κάπως έτσι δεν γύρισε το παιχνίδι;

Από κει και πέρα ο Ολυμπιακός ήταν για μία ακόμη φορά κακός και άστοχος, επιβεβαιώνοντας ότι βρίσκεται σε αγωνιστική κάμψη και κυρίως ότι δεν μπορεί να «ζήσει» άλλο χωρίς Σπανούλη, Λοτζέσκι. Κι αυτό ακριβώς είναι το όλο ζήτημα. Η ομάδα του Σφαιρόπουλου είναι σκληρή και μαχητική, αλλά έχει υστερεί σε επιθετικά όπλα, πράγμα που κάνει απαγορευτική την απουσία συγκεκριμένων παικτών, ειδικά όσο η σεζόν γίνεται όλο και πιο απαιτητική.

Μπορεί λοιπόν οι ερυθρόλευκοι να τα έβγαλαν πέρα μέχρι τώρα, αλλά με τον βαθμό της δυσκολίας να απογειώνεται από δω και στο εξής, η άμυνα μόνο δεν θα φτάνει. Κακά τα ψέματα, ο Ολυμπιακός βασίζεται επιθετικά σε τρεις παίκτες. Τον Σπανούλη, τον Πρίντεζη και τον Λοτζέσκι. Φυσικά, σε κάθε αγώνα ξεπηδούν κι άλλοι πρωταγωνιστές όπως ο Μάντζαρης, ο Χάντερ, ο Παπαπέτρου, ο Χάκετ ή ο Στρόμπερι, όμως κανείς πέραν των τριών δεν αποτελεί εγγύηση στον συγκεκριμένο τομέα.

Το Τοp 16 βρίσκεται προ των πυλών, πιο απαιτητικό από ποτέ κι έτοιμο να… εκθέσει -ατομικά και συνολικά- όσους δεν είναι απόλυτα έτοιμοι σε όλα τα επίπεδα. Ο Ολυμπιακός έχει από τα μικρότερα μπάτζετ του ομίλου του, αλλά ταυτόχρονα κουβαλάει τον τίτλο του φιναλίστ της διοργάνωσης, αλλά και της καλύτερης ομάδας στην Ευρώπη τα τελευταία επτά χρόνια, όπως δικαίως υπερηφανεύεται.

Είναι η ώρα που θα φανεί, αν εκείνοι που στηρίχθηκαν και πήραν ψήφο εμπιστοσύνης, μπορούν να αντέξουν στους ώμους τους την «πανοπλία» που επιστρατεύεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Είναι η ώρα που θα φανεί δικαιούνται να ανήκουν στην αγέλη που τον φόβο δεν τον γνωρίζει ως συναίσθημα, αλλά μόνο ως μυρωδιά την ώρα που κυνηγάει…

Πηγή: Sportit.gr

Α1 Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός