Η περίπτωση του Ραντούλιτσα έχει πολλές ιδιαιτερότητες και πολλούς τρόπους για να την προσεγγίσεις κανείς...

Ο καθένας έχει από μια άποψη και άπαντες έχουν τα δικά τους (σωστά) επιχειρήματα για να την στηρίξουν. Ναι, δίκιο έχουν κι αυτοί που λένε πως είναι «ανίκητος στη ρακέτα», δίκιο έχουν κι αυτοί που λένε πως είναι «τρύπα στην άμυνα», απόλυτο δίκιο έχουν κι αυτοί που λένε ότι έπρεπε ο Παναθηναϊκός να φροντίσει το καλοκαίρι να καλύψει τα νώτα του Ραντούλιτσα για να μη φαίνεται τόσο πολύ η αδυναμία του.

Ο Σέρβος είναι πραγματικό θωρηκτό στη ρακέτα, οι εμφανίσεις του τελευταίου μήνα προσεγγίζουν το πλάνο του Τζόρτζεβιτς, όταν το καλοκαίρι εισηγήθηκε την απόκτησή του.

Τι είχε στο μυαλό του; Τον Διαμαντίδη και τον Καλάθη σε ρόλο Τεόντοσιτς και τον Ραντούλιτσα να τελειώνει τις μπάλες «πάρε - βάλε» στη ρακέτα.

Το μοντέλο της εθνικής Σερβίας μπορούσε να εφαρμοστεί με καλύτερες προϋποθέσεις μάλιστα στον Παναθηναϊκό και δικαίως ο «Σάλε» ψαχνόταν για έναν παίκτη που θα μπορούσε να τελειώσει τις 9 από τις 10 ασίστ των δημιουργικών γκαρντ των «πράσινων».

Το πρόβλημα στην περίπτωση του Ραντούλιτσα δεν ήταν η μπροστά πλευρά του παρκέ, αλλά η πίσω. Η ανησυχία δηλαδή δεν ήταν οι 15 πόντοι που θα έβαζε στην επίθεση, αλλά πόσους απ' αυτούς θα δέχονταν στην άμυνα.

Υπό αυτή την έννοια η προσθήκη ενός αθλητικού πάουερ φόργουορντ - σέντερ έμοιαζε επιβεβλημένη από την αρχή, όπως επιβεβλημένη έμοιαζε και η απόκτηση γενικότερα αθλητικών παικτών που θα μπορούσαν να καλύψουν την αδυναμία του Ραντούλιτσα στις περιστροφές.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα παικτών στο παρελθόν του Παναθηναϊκού που είχαν αντίστοιχα χαρακτηριστικά με τον Ραντούλιτσα, αλλά ο Ομπράντοβιτς φρόντισε να καλύψει τις αδυναμίες τους με παίκτες στο «3», «4» και «5» που είχαν τα γρήγορα πόδια για να «ρεφάρουν» τα αργά του «ψηλού».

Υπάρχει πιο τρανό παράδειγμα από τον ευφυή Τομάσεβιτς που μπορούσε να παίξει πλέι μέικερ στην επίθεση, αλλά έπρεπε με κάποιο τρόπο να καλυφθεί η αδυναμία του στην άμυνα;

Υπάρχει πιο χαρακτηριστική περίπτωση από τον Λάζαρο Παπαδόπουλο το 2002;

Υπάρχει κάποιος που να θεωρούσε τον Πέκοβιτς «γρήγορο και αθλητικό ψηλό»;

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν φρόντιζε τότε να «δένει» τα δίδυμα στη ρακέτα με τέτοιο τρόπο που ο ένας θα συμπληρώνει την αδυναμία του άλλου.

Επί Πέκοβιτς για παράδειγμα, ο Παναθηναϊκός είχε Μπατίστ, Τσαρτσαρή και Φώτση. Το 2002, τη χρονιά της Μπολόνια υπήρχε ο γερό - Ντάριλ Μίντλετον που όπως είχε πει κι ο ίδιος ο Λάζαρος «τον έσπρωχνα και δεν κουνιόταν».

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι ο Ραντούλιτσα δεν είναι διαφορετικός απ' αυτό που περιμέναμε. Είναι ό,τι ακριβώς πήρε ο Παναθηναϊκός, με τη διαφορά πως οι «πράσινοι» δεν φρόντισαν να τον πλαισιώσουν με τέτοιο τρόπο ώστε να μη φαίνονται οι αδυναμίες του.

Ισως το μπάτζετ που διατέθηκε αποκλειστικά για τον Ραντούλιτσα (κοντά στο ένα εκατομμύριο δολάρια) να μην επέτρεψε μια κίνηση ασφαλείας που θα προστάτευε την επένδυση του Παναθηναϊκού.

Η επιλογή του Κούζμιτς δημιούργησε μια χαώδη διαφορά ανάμεσα στον βασικό και τον αναπληρωματικό σέντερ. Μια διαφορά που φαινόταν ολοένα και περισσότερο όσο ο Τζόρτζεβιτς ζητούσε από τον Κούζμιτς να παίξει υπερδιπλάσιο χρόνο απ' αυτό που πραγματικά μπορεί.

Είναι σαφές πως ο Κούζμιτς τον 20 λεπτών θα εκτεθεί περισσότερο από τον Κούζμιτς του 5λέπτου και είναι άδικο να κρίνεται ως βασικός σέντερ όταν αποκτήθηκε για να δίνει «ανάσες» και 5λεπτα.

Με λίγα λόγια, έτσι όπως στήθηκε ο Παναθηναϊκός από τη θέση «3» και πάνω, ο Ραντούλιτσα ήταν πολυτέλεια.

Ηταν μια μεταγραφή βγαλμένη από τη «χρυσή» εποχή της πρώτης δεκαετίας του 2000, τότε που τα χρήματα δεν τα υπολόγιζε κανείς. Ηταν πολυτέλεια, γιατί οι «πράσινοι» πήραν ένα πυρηνικό όπλο που θα έπρεπε να τον προστατεύσουν περισσότερο για να κερδίσουν ανάλογα των χρημάτων που δαπάνησαν.

Ή λοιπόν ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να πείσει τον Ραντούλιτσα να πει το «ναι» με σαφώς λιγότερα χρήματα, ώστε να υπάρχουν διαθέσιμα λεφτά για το δίχτυ ασφαλείας που θα απλωνόταν γύρω του ή θα έπρεπε να επενδύσει περισσότερα στον αναπληρωματικό ψηλό για να μη βρίσκεται στο σημείο που είναι τώρα, να ψάχνει δηλαδή να διορθώσει αυτό που δεν έκανε το καλοκαίρι.

Ο Ραντούλιτσα είναι σαφώς ανεβασμένος τον τελευταίο μήνα. Το λένε τα νούμερα άλλωστε: 20,3 πόντους στα τρία τελευταία ευρωπαϊκά παιχνίδια, 11,7 πόντους σε όλη την κανονική περίοδο. Κοντά στο 65% στα δίποντα, 58% στην κανονική περίοδο.

Η βασική διαφορά ωστόσο είναι πως ο Σέρβος παίζει σαφώς περισσότερο, αλλά αξιοποιείται και περισσότερο. Οι προσπάθειες που παίρνει είναι σχεδόν διπλάσιες, κάτι που σημαίνει ότι οι «κοντοί» του Παναθηναϊκού προσπαθούν στοχευμένα να αξιοποιήσουν την καλή αγωνιστική του κατάσταση.

Επίσης, ο Ραντούλιτσα δείχνει να έχει βελτιώσει ένα ακόμη πρόβλημα που παρουσίαζε μέχρι πρόσφατα. Τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούσε να πάρει θέση στη ρακέτα.

Τα επιθετικά φάουλ είναι σαφώς λιγότερα κι αυτό ίσως να οφείλεται στη ψυχολογία και τη σιγουριά με την οποία παίρνει πλέον θέση στη ρακέτα.

Η απόκτηση του «αθλητικού ψηλού» και η ενίσχυση στην περιφέρεια με παίκτες που διαθέτουν αθλητικά στοιχεία είναι δεδομένο ότι θα βοηθήσουν τον Ραντούλιτσα.

Ο Παναθηναϊκός θα έχει γρηγορότερες περιστροφές, καλύτερες αλληλοκαλύψεις και οι πόντοι του Ραντούλιτσα στην επίθεση θα έχουν σιγά - σιγά την πραγματική τους αξία...

Πηγή: gazzetta.gr
 

Ραντούλιτσα Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS