Την ώρα που στο ποδόσφαιρο έχουν ξαμοληθεί τα μαντρόσκυλα και ο πόλεμος μαίνεται σε όλα τα επίπεδα, ανάμεσα σε όλες τις μεγάλες ομάδες της χώρας, στο μπάσκετ η κατάσταση θυμίζει παράδεισο. Όσον αφορά τα του οίκου του Παναθηναϊκού τουλάχιστον… Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, κατά δήλωσή του στο παρελθόν «εφευρέτης της αλητείας», αποτελεί υπόδειγμα συμπεριφοράς και φωτεινό παράδειγμα πώς μπορεί ένας παράγοντας – διότι ουδείς είναι σε θέση να κρίνει την ανθρώπινη υπόσταση των εκπροσώπων του αθλητισμού – να διορθώσει όποια λάθη έχει κάνει.

Με αποτέλεσμα ν΄ ασχολείται ο Τύπος με την εξαιρετική μεταμφίεσή του ως Λένι Κράβιτς στο αποκριάτικο πάρτι που οργάνωσε, για το μονό μπάσκετ που προσκάλεσε τους ομολόγους του από τον Ολυμπιακό και τον πρώτο λόγο στην παναθηναϊκή επικαιρότητα να έχει η αλματώδης βελτίωση της ομάδας στο παρκέ. Η όλη συμπεριφορά του Γιαννακόπουλου – που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει τιμωρηθεί με… τέσσερις χιλιάδες χρόνια εκτός γηπέδων, την ώρα που άλλοι που προκαλούν πραγματική βία αλωνίζουν μέσα κι έξω απ΄ αυτά – βοηθά το τμήμα να έχει την απαιτούμενη ηρεμία και ν΄ αναδεικνύει προς τα έξω το, ειλικρινώς, οικογενειακό κλίμα που υφίσταται.

Το πώς και γιατί άλλαξε συμπεριφορά ο ηγέτης του «τριφυλλιού» δεν έχει σημασία. Κανενός ψυχανάλυση δεν γίνεται εδώ, ούτε αξία έχει κάτι τέτοιο. Το ζήτημα είναι πώς με την ηρεμία που βγάζει, πλέον, με κάθε του κίνηση, το μπάσκετ περνά σε πρώτη μοίρα κι αυτό θα φέρει επιτυχίες. Ήρθε η πρώτη της σεζόν με το Κύπελλο Ελλάδας, με το 58ο τρόπαιο ενός συλλόγου που στην επί μέρους παράδοσή του στο μπάσκετ δεν έχει αντίπαλο. Που αν υπήρχε βιβλίο Ελληνικής Αθλητικής Ιστορίας, το μισό θα έπρεπε να είναι αφιερωμένο στη δική του!

Όπως τονίζουμε τις κακές στιγμές ενός δημόσιου προσώπου – όσο κι αν φάνηκε και ήταν ειλικρινές το «Εγώ δεν είμαι Βαρδινογιάννης και Αλαφούζος να με γαμάνε» θεωρείται η χειρότερη, διότι έγινε on camera – έτσι πρέπει να γίνεται μνεία όταν οι συμπεριφορές αυτές εκλείπουν. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έκανε πολλά λάθη, ουδείς, όμως, μπορεί να του καταλογίσει σκοπιμότητα, χαζομάρα ή έλλειψη ενδιαφέροντος για το «τριφύλλι». Μεγάλωσε σε παναθηναϊκό περιβάλλον, φέρει ένα όνομα βαρύ για τον σύλλογο και για την ελληνική επιχειρηματικότητα κι όπως και να γίνει οι απαιτήσεις είναι μεγάλες από τον κόσμο.

Ο συγκρουσιακός χαρακτήρας που επέδειξε είναι η μία όψη της αντιμετώπισης των πραγμάτων. Πιθανώς και να προκλήθηκε, αλλά αυτό δεν έχει σημασία ούτε είναι άλλοθι. Και τώρα συμβαίνει, άλλωστε, και θα συμβεί ξανά στο μέλλον. Η άλλη όψη, η υπάρχουσα, είναι όπλο για τον «Εξάστερο». Ένας ήρεμος ηγέτης που κάνει χιούμορ, για παράδειγμα, εκεί που μάλωνε και είναι ο αφανής ήρωας της ομάδας είναι ο Γιαννακόπουλος, ο οποίος μπορεί να προεκτείνει τον Παναθηναϊκό. Κολυμβήθρα του Σιλωάμ δεν υπάρχει σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν σημαίνει ότι δεν έχει κάνει σφάλματα, τα οποία αναφέρθηκαν και θα μνημονεύονται.

Διότι, απλώς, δεν απέφεραν αποτέλεσμα και προκάλεσαν φθορά στο συνολικό οικοδόμημα. Γι΄ αυτό και προκύπτει ενασχόληση μετά από κούπα με το πρόσωπό του… Διότι η δική του συμπεριφορά είναι παράγων επιτυχίας ή αποτυχίας. Τίποτε το ενδιάμεσο! Σε προσωπικό επίπεδο, δίχως να έχω ανταλλάξει ούτε «γεια» με τον άνθρωπο, αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι η αντιμετώπιση των δρωμένων στο ποδοσφαιρικό τμήμα από τα media συμφερόντων του. Πραγματικά αδυνατώ… Είναι το μόνο ερωτηματικό που υπάρχει από πλευράς μου.

Όσοι, τώρα, του ασκούν εξαντλητική κριτική και δηλώνουν Παναθηναϊκοί, ας σκεφτούν την ομάδα χωρίς τη σιγουριά που προσφέρει το επώνυμό του και τη δεδομένη λατρεία που τρέφει για τον σύλλογο. Δεν θα τους πειράζει, όπως έπεσε στην αντίληψή μου και δεν το πίστευα, γιατί δεν έπαιξε ο Παππάς στον τελικό του Κυπέλλου (άλλη ιστορία αυτή), αλλά γιατί ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορεί να φτάσει ούτε εκεί…

Πηγή: sportit.gr