Οι φίλοι του Παναθηναϊκού μελαγχολούν, μετά από κάθε ματς του εξάστερου, βλέποντας αυτόν τον σπουδαίο αθλητή, τον Δημήτρη Διαμαντίδη να κοντοζυγώνει στην ημέρα που θ’ αγωνιστεί για τελευταία φορά με τη φανέλα που δόξασε και δοξάστηκε.

Θα έλεγα ότι οι περισσότεροι δεν το πιστεύουν και θεωρούν ότι έστω και στις… καθυστερήσεις, κάτι θ’ αλλάξει και αυτός ο υπεραθλητής θα παρατείνει για μία ακόμη σεζόν την παρουσία του στα γήπεδα.

Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας την αγνή αγάπη του κόσμου, ακόμη και των αντιπάλων, για τον Διαμαντίδη, προσπάθησα να σκεφτώ, εάν θα μπορούσε να υπάρχει κάτι ανάλογο ποδοσφαιρικά.

Σκέφτηκα αρκετές περιπτώσεις, αλλά κάπου δεν μου έβγαινε η σύγκριση. Όχι φυσικά σε επίπεδο τίτλων (ποιος να συγκριθεί μαζί του;), αλλά σε αυτό το γλυκό αποθεωτικό φινάλε!

Τρανό παράδειγμα υπερπαίκτη στο ποδόσφαιρο ήταν ο Κριστόφ Βαζέχα. Ποδοσφαιρικός μύθος. Με τίτλους, διακρίσεις, ευρωπαϊκές πορείες και αφοσίωση στον Παναθηναϊκό.

Και όμως αυτό το ιερό τέρας του ελληνικού ποδοσφαίρου, επί σειρά ετών ήταν στην αμφισβήτηση. Από την πορεία μέχρι τα ημιτελικά του Champions League και έπειται, κάθε χρόνο ο Παναθηναϊκός αναζητούσε τον διάδοχό του! Κάποιοι έφτασαν να τον αποδοκιμάσουν επειδή έχασε ένα Κύπελλο από τον Πανιώνιο! Ποιον τον Βαζέχα;

Και όσοι θεωρούν ότι ο Βαζέχα και ενδεχομένως ο κάθε Βαζέχα στον Παναθηναϊκό, σχολιάστηκε επειδή ήταν σε μια ομάδα που ζούσε στη δίνη της παράγκας και των αποτελεσμάτών της (τους χαμένους τίτλους), η σκέψη μου ταξίδεψε και σε άλλες ομάδες.

Στον Ολυμπιακό για παράδειγμα παίκτης τοτέμ θα μπορούσε να είναι ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Με τίτλους (ανεξάρτητα πως τους πήρε…), διακρίσεις, γκολ. Και όμως και αυτός έζησε τη δική του «Βαζεχιάδα». Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια για να σταματήσει να παίζει και να «πιάνει» τη θέση στην αριστερή πτέρυγα! Θα ξεχάσαμε;

Στην ΑΕΚ παίκτης τοτέμ θα μπορούσε να είναι ο Ντέμης Νικολαΐδης, αφού πρόλαβε και σταμάτησε, πριν γυρίσει στην ΑΕΚ και αρχίσει η γκρίνια της «κιτρινόμαυρης» εξέδρας. Παθιασμένος με την ομάδα, οπαδός, σούπερ επιθετικός. Ωστόσο η διοικητική του θητεία (χωράει μεγάλη κουβέντα…) τον έκανε μισητό για ένα μεγάλο κομμάτι της οπαδών. Πάει και αυτός…

Τα ίδια θα έλεγα για τον Ζαγοράκη στον ΠΑΟΚ…

Ίσως να φταίει ο κόσμος του ποδοσφαίρου, η βλακεία που κουβαλάμε όλοι μέσα μας, ίσως να έχει να κάνει με το μέγεθος των επιτυχιών (κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί με τον μεγάλο Διαμαντίδη), ίσως με το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα, στα ύστερα, ο 3-D παραμένει ένα πολύτιμο εργαλείο.

Ίσως γιατί ο Διαμαντίδης έκανε πάντα τη δουλειά του, σεμνά και ταπεινά και δεν μπλέχτηκε σε ιστορίες που θα μπορούσαν να του αλλάξουν την υστεροφημία.

Συμπέρασματα, δυστυχώς το ποδόσφαιρο δεν μπορεί και δεν θα γεννήσει ποτέ έναν δικό του Διαμαντίδη.

Πηγή: sportit.gr

Διαμαντίδης Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS