Τα διαμάντι(δη)α είναι παντοτινά!

Εστω και αν ο Παναθηναϊκός δεν πέτυχε τον δεύτερο στόχο της βραδιάς (να υπερκαλύψει το -9 του Κρασνοντάρ), ο... ατζαμής στην τελευταία επίθεση Δημήτρης Διαμαντίδης έγινε πάλι αυτό που δεν θα λείψει στον ίδιο, αλλά θα το νοσταλγούν πάντοτε οι γύρω του: ο clutch player, κοινώς το βαρόμετρο της ομάδας...

Στη διάρκεια της μετάδοσης στην ΕΡΤ 2 ο Μέμος Ιωάννου είπε μια μεγάλη κουβέντα, η οποία στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού αποτελεί το μεγαλύτερο παράσημο για έναν παίκτη: το «make the things happen», δηλαδή το να κάνει να συμβαίνουν πράγματα, τα οποία πολλές φορές κιόλας ξεπερνούν και τη λογική και τη φαντασία!

Χθες το βράδυ κάποια από αυτά τα πράγματα ξεπέρασαν τη φύση του ανδρός, που περπατάει στα 36 του και ετοιμάζεται να βγει στη σύνταξη: οι βουτιές, οι απίθανες ασίστ, τα κλεψίματα, η ενέργεια εφήβου (κυρίως στη φάση που πέτυχε πέντε μαζεμένους πόντους με τρίποντο, κλέψιμο και λέι απ), όλα όσα αποτυπώνονται στη στατιστική, αλλά κυρίως εκείνα που δεν φανερώνονται και αποτελούν το ίδιον του αγωνιστικού και εξόχως ανταγωνιστικού χαρακτήρα του.

Κρίμα που ο «3D» δεν έβαλε το τρίποντο το οποίο με τόση λαχτάρα και τέτοιο πόθο προσδοκούσε ο Παναθηναϊκός για να «καβαλήσει» τη Λοκομοτίβ. Κρίμα διότι το σουτ ήταν βγαλμένο από το σύστημα που σχεδίασε νωρίτερα στο τάιμ άουτ ο Τζόρτζεβιτς και κυρίως κρίμα διότι το μπουμπούνισε χωρίς πίεση και με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις, αλλά η... ρουφιάνα η μπάλα δεν ήθελε να του κάνει το χατίρι!

Τα διαμάντι(δη)α είναι παντοτινά, λοιπόν, και μένουν κρυστάλλινα ακόμη και όταν ο πανδαμάτωρ χρόνος τα θολώνει. Μπορεί το τελευταίο σουτ να του χάλασε το αριστούργημα, αλλά ο Διαμαντίδης φρόντισε χθες να αποδείξει όχι το πόσο καλός είναι (αυτό άλλωστε το ξέρουν και οι πέτρες) όσο το πόσο θα λείψει τώρα που μαζεύει σιγά σιγά τα μπογαλάκια του και κατεβαίνει από τη σκηνή...

Παρόντος του Διαμαντίδη (σε πρώτο πλάνο, μαζί με τον Γκιστ τον Καλάθη που πέρασε χειροπέδες στον Ντιλέινι και τον Γουίλιαμς) όντως συνέβησαν πολλά πράγματα, πολλά καλά πράγματα για τον Παναθηναϊκό. Οι «πράσινοι» βρέθηκαν από την αρχή στριμωγμένοι στα σχοινιά, δεν είχαν ροή και συνέχεια στο παιχνίδι τους, «πούλαγαν» τα ριμπάουντ, μπερδεύτηκαν με τα μαρκαρίσματα στην ταυτόχρονη παρουσία του Ράντολφ και του Κλαβέρ, αλλά ωθούμενοι από την ανάγκη της νίκης αντέδρασαν αποτελεσματικά, σήκωσαν το λάβαρο του εγωισμού τους και ανάγκασαν τους Ρώσους να πάθουν... κοκομπλόκο, που έλεγε παλιά και ο Φώτσης!

Οντας επτά πόντους πίσω (64-71) ο Παναθηναϊκός έγραψε τον επίλογο με ένα σερί 20-8 και πέτυχε μια βαρβάτη νίκη απέναντι σε μια πολύ ταλαντούχα ομάδα και δη στην κορυφαία άμυνα της Ευρωλίγκας, την οποία ανάγκασε να δεχτεί 16 πόντους πάνω από τον μέσο όρο του παθητικού τους!

Ο επίλογος όχι πλέον διά χειρός αλλά διά στόματος Διαμαντίδη με την πεμπτουσία των δηλώσεών του, επί προσωπικού: «Εχω πει ότι σταματάω, αλλά δεν θέλω να έχω μια τυπική παρουσία στο φινάλε μου, κάτι πεντάλεπτα δηλαδή. Θέλω να φύγω με αξιοπρέπεια»!

Πηγή: Goal