Eχουν βαρεθεί οι δημοσιογράφοι να ρωτούν τους παίκτες του Ολυμπιακού περί των απανωτών τελικών που (καταδικάστηκαν να) παίζουν σε αυτό το τόσο συγκλονιστικό, ώστε να συνιστά περιπτωσιολογία στα χρονικά της διοργάνωσης, Τop 16...

Έχουν βαρεθεί οι παίκτες να αποθηκεύουν τον κάθε προηγούμενο από δαύτους (βλέπε Ζαλγκίρις Κάουνας, Ρεάλ Μαδρίτης) και να βάζουν στο τραπέζι τον αμέσως επόμενο...

Έχει βαρεθεί, διάβολε, να επιβεβαιώνεται ο Νίκος Γκάλης, ο οποίος το 1987 (σε μια ανύποπτη ερώτηση της ταπεινότητος μου) είχε απαντήσει ότι «αυτή η νίκη είναι η μεγαλύτερη μέχρι την επόμενη»...

Η κουβέντα που εδώ και τρεις εβδομάδες (μετά τη δεύτερη αδόκητη ήττα από την Μπάμπεργκ) έχει μεγάλη πέραση στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού είναι μια αμερικανική παράφραση του αποφθέγματος του Γκάλη και καταδεικνύει τη στοχοπροσήλωση, κοινώς το θέα του δέντρου και όχι του δάσους...

Οne game at a time, κοινώς ένα ματς τη φορά!

Mε την υπερβολή που με διακρίνει, βιάστηκα (αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος) να ανοίξω κουβέντα για τους τελικούς του Ολυμπιακού από... πέρυσι! Δεν πρόκειται για άλλη μια υπερβολή, ούτε για σχήμα λόγου, αλλά κυριολεκτώ, διότι εδώ είχα προαναγγείλει τον αγώνα της πρεμιέρας αυτής της φάσης στις 29 Δεκεμβρίου, στο ΣΕΦ, με την Μπαρτσελόνα, ως πρόωρο τελικό για πολλούς και διαφόρους λόγους...

Το χαβά μου και στις 26 Φεβρουαρίου, που χαρακτήρισα πάλι εδώ και τον αγώνα στο «Παλαού Μπλαουγκράνα» ως τέτοιον!

Για τον Ολυμπιακό οι τελικοί έμελλε να πυκνώσουν τόσο πολύ ώστε η έξις του σε αυτούς να αποβεί δευτέρα φύσις. Σηκώθηκε στα πόδια του, σαν τον Ανταίο που έπαιρνε δύναμη από τη γη και καθάρισε την μπουγάδα με τους Λιθουανούς και τους Μαδριλένους, ενώ σήμερα θα επιδιώξει να κάνει το ίδιο και με τα άπλυτα των Ρώσων.

Απλώς αυτούς τους Ρώσους δεν τους έχει άχτι, όσο τη Ζαλγκίρις και τη Ρεάλ, διότι τους νίκησε στον πρώτο γύρο και τώρα θέλει το νταμπλ και το δικαίωμα στη μεγάλη υπέρβαση, που ωστόσο δεν αποτελεί μια terra incognita. Τουναντίον η ιστορία του τα τελευταία χρόνια σημαδεύτηκε από τόσες ανατροπές και υπερβάσεις, ώστε να τις θεωρεί πλέον μέρος της ρουτίνας του!

Προαναγγέλλοντας τον αγώνα με τη Χίμκι, ο Σφαιρόπουλος με ξεπέρασε και αντί για άλλον έναν τελικό, τον χαρακτήρισε «τελικό των τελικών»! Δεν έχει άδικο ο Γιάννης, ούτε υπερβάλλει, διότι τώρα που πήρε το κολάι τους ο Ολυμπιακός, προσδοκά βασίμως να τριτώσει το καλό του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται τόσο για τις πιθανότητες της ευθέως ανταγωνιστικής Χίμκι, όσο και για το πώς μπορεί να λυθεί η να κοπεί ο γόρδιος δεσμός της πενταπλής ισοβαθμίας στον όμιλο.

Δεν ήμουν ποτέ καλός στα σενάρια, αλλά ακόμη κι αν συνέβαινε αυτό δεν θα τα αναμασούσα, διότι είναι γνωστά και όπως έλεγε κάποτε ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου, «η πολλή ανάλυση δεν φέρνει λύση, αλλά διάλυση»!

Ο δικός μας «Coach K» μας έμαθε και άλλο ένα απόφθεγμα, που αύριο θα φανεί πολύ χρήσιμο στον Ολυμπιακό: Η στατιστική, λέει, συνιστά τον επιστημονικότερο τρόπο για να πει κανείς ψέματα» και τούτο καλούνται να επιβεβαιώσουν οι «ερυθρόλευκοι», οι οποίοι υστερούν έναντι των Ρώσων στις περισσότερες αριθμητικές κατηγορίες.

Στον αντίποδα, ο Ολυμπιακός υπερτερεί στην άμυνα η οποία ασφαλώς θα πρέπει να αποτελέσει την πανοπλία του, στα ριμπάουντ, στα (λιγότερα) λάθη και στο ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα: τουτέστιν σε τέσσερις κατηγορίες, που θαρρώ πως είναι πολύ σημαντικές και μπορούν να αποτελέσουν την ασφαλή πυξίδα του ώστε να επιστρέψει από τη Μόσχα με τη νίκη.

Οι φιναλίστ της περυσινής Ευρωλίγκας δέχονται κατά μέσο όρο 6.8 πόντους λιγότερους από τη Χίμκι, η οποία με τη σειρά της σκοράρει πέντε παραπάνω, που ο Ολυμπιακός πρέπει να τους κόψει μαχαίρι, διότι εάν ανοίξει ο ρυθμός, φτάσει ψηλά το σκορ και οι Ρώσοι κυμανθούν γύρω στο μέσο όρο τους (81.5), φέξε μου και γλίστρησα!

Όσο γλαφυρό και αν ακούγεται, ο Ολυμπιακός οφείλει σήμερα να επιτεθεί με την ασπίδα του και όχι με το δόρυ του: να βγάλει ενέργεια και αποφασιστικότητα στην άμυνα (την προσωπική και την ομαδική), να χρησιμοποιήσει σωστά τα περιβόητα «deflections» (για να εκτρέψει την επιθετική λειτουργία των Ρώσων), να διαχειριστεί με εξυπνάδα τα φάουλ, να ελέγξει τον ρυθμό, να μην αφήσει τους οικοδεσπότες (που αρέσκονται κιόλας σε αυτό το στιλ και πάντως εθίστηκαν επί ημερών Κουρτινάιτις) να τρέξουν και να κατεβάσει στα βολικά γι αυτόν επίπεδα τις κατοχές της μπάλας και τις επιθέσεις.

Στον πάγκο της Χίμκι βρίσκεται εδώ και τρεις εβδομάδες ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς, ο οποίος λόγω αφενός της ανάγκης της ομάδας του και αφετέρου της δικής του παγιωμένης φιλοσοφίας θα έχει στέψει την προσοχή του στο πώς θα της ανεβάσει τον αμυντικό δείκτη και θα την καταστήσει σκληρότερη και πιο αποφασιστική. Επί των ημερών του η νικήτρια του περυσινού Eurocup ηττήθηκε στο Μπάμπεργκ με 84-79 και άλωσε το Κάουνας με 76-71, ενώ ο σημερινός αγώνας παρουσιάζει μια σημαντική ιδιαιτερότητα: είναι ο πρώτος εντός έδρας στον οποίο θα κοουτσάρει ο Μαυροβούνιος προπονητής και συνάμα ο τελευταίος της Χίμκι στο σπίτι της, καθώς ακολουθεί εκείνος με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη.

Ο Ολυμπιακός πήγε στη Μόσχα αποφασισμένος, αλλά και πάλι αποψιλωμένος, καθώς έμειναν πίσω ο Λοτζέσκι και ο Μιλουτίνοφ. Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα δώσει ο Σφαιρόπουλος στον Αγραβάνη, αλλά όσα λεπτά κι αν είναι αυτά, είτε στο «4», είτε προφανώς στο «5», ο Δημήτρης οφείλει να τα παίξει σαν να είναι τα τελευταία της ζωής του!

Οι πρωταθλητές Ελλάδος οφείλουν επίσης να ποντάρουν σε ένα (φυσιολογικό και αναμενόμενο) γεγονός, το οποίο αποτέλεσε το σημείο αναφοράς και την ειδοποιό διαφορά τους στα τελευταία τρία ματς, με τη Ζαλγκίρις, με τη Ρεάλ και με τον Αρη. Ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά η ηγετική παρουσία του Σπανούλη, του Πρίντεζη, του Μάντζαρη και του Παπανικολάου που ως αυτόχθονες αφουγκράζονται πολύ ευκολότερα τις ανάγκες της ομάδας, με αποτέλεσμα να βγουν μπροστά και να σαλπίσουν την αντεπίθεση.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν περισσεύει κανείς, πολλώ δε μάλλον οι ξένοι που (πρέπει να) διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στα δρώμενα, είτε πρόκειται για περιφερειακούς, είτε για παίκτες ρακέτας. Ο,τι κι αν κάνουν οι... γύρω-γύρω, προφανώς ο Ολυμπιακός έχει μεγάλη ανάγκη από τους πυλώνες του στο «ζωγραφιστό» και όχι αποσπασματικά, αλλά συστηματικά.

ΥΓ-1: Απέναντι στον Σφαιρόπουλο, θα βρεθεί σήμερα ο συνάδελφος του, ο οποίος έχασε τη δουλειά του εξαιτίας του! Για την ιστορία του πράγματος, υπενθυμίζω ότι ο Ιβάνοβιτς απολύθηκε από τον Παναθηναϊκό μετά την (εντός έδρας, δεύτερη στην κανονική περίοδο, καταδικαστική σε ό,τι αφορά τη διεκδίκηση του πλεονεκτήματος έδρας) ήττα από τον Ολυμπιακό, στις 2 Μαϊου του 2015 στο ΟΑΚΑ με 77-66. Εκείνο το βράδυ, τρόπον τινά, ο Γιάννης πήρε πίσω το αίμα του... Γιώργου Μπαρτζώκα, ο οποίος είχε αποχωρήσει από την τεχνική ηγεσία των «ερυθρολεύκων» επτά μήνες νωρίτερα, μετά το σοκ στον προημιτελικό του Κυπέλλου.

ΥΓ-2: Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις, λένε, τέτοια γράμματα θα μάθεις. Ο Σφαιρόπουλος που διετέλεσε συνεργάτης του (συνονόματου και συμπολίτη του ) Γιάννη Ιωαννίδη στην Εθνική ομάδα δεν έκρυψε ποτέ ότι έχει επηρεασθεί από το προπονητικό δόγμα και τη «μενταλιτέ» του «Ξανθού», αλλά ήρθε η σειρά των «Εuroleague Usual Suspects» να αποδείξει ότι έχουν και τα ίδια κινηματογραφικά γούστα! Η αγαπημένη ταινία του «Coach Bullet» είναι το «Αρωμα γυναίκας», που όταν ο Ιωαννίδης πήγε στο σινεμά να τη δει, (έχει αποκαλύψει ότι) έβαλε τα κλάματα και έγινε ρεζίλι στην αίθουσα!

Πηγή: gazzetta.gr

Σκουντής Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός