Ο γκρινιάρης της χρονιάς!

Πριν αναλύσω την άποψή μου για τα πεπραγμένα, να διευκρινίσω ότι θεωρώ -αναλύοντας τα δεδομένα- πως ο Άρης παραμένει το φαβορί για την κατάκτηση της τρίτης θέσης. Ανεξάρτητα από το "μπρέικ", ακόμα κι αν το Σάββατο γίνει το 2-0, θαρρώ ότι χωρίς τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη, όσο περνά ο χρόνος, τόσο θα… ζορίζει το πράγμα για την ΑΕΚ.

Μια ΑΕΚ, η οποία γύρισε από το "σημείο μηδέν" κι αυτό είναι… μαγκιά της. Δεν θα σταθώ, όμως, παραπάνω. Όχι γιατί αγνοώ την αξία της νίκης της, αλλά γιατί αλλού επικεντρώνεται το ενδιαφέρον μου. Στον Δημήτρη Πρίφτη.

Δεν έχω μάθει να κρύβομαι. Για μένα ο Πρίφτης είναι ο προπονητής της σεζόν, αλλά αν συνεχίσει έτσι θα πάρει τον άτυπο τίτλο του γκρινιάρη της χρονιάς! Τόσο στο προηγούμενο ματς του Άρη (το πέμπτο στο ΟΑΚΑ, κόντρα στον Παναθηναϊκό), όσο και στο αποψινό, δεν σταμάτησε να διαμαρτύρεται στους διαιτητές.

Δικαίωμά του, δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος προπονητής που το κάνει, αλλά όσο ασχολείται με άλλα, θα χάνει την αυτοσυγκέντρωσή του και θα βοηθά λιγότερο την ομάδα του. Κι είναι εμφανές ότι δεν είναι συγκεντρωμένος από την εξόχως άστοχη χθεσινή του δήλωση, στην συνέντευξη Τύπου των προπονητών.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ είπε ότι δεν έχει νόημα ο "μικρός" τελικός και χθες, μετά την ήττα, έσπευσε να διευκρινίσει πως "έχουμε μεγάλο κίνητρο". Ή αλλιώς "στερνή μου γνώση". Γιατί όταν λες κόουτς στους παίκτες σου ότι κακώς παίζουμε και δεν υπάρχει νόημα, δεν έχει αξία, δεν περιμένεις να μπουν με το… μαχαίρι στα δόντια.

Ο Πρίφτης είναι μοντέρνος (κι εξαιρετικός) προπονητής. Γνωρίζει, λοιπόν, πως στον σύγχρονο επαγγελματικό αθλητισμό μεγάλο ρόλο παίζουν τα χρήματα. Γι΄ αυτό και κοουτσάρει παικταράδες σαν τον Ουάιτ, επειδή κάποιος έβαλε το χέρι στην τσέπη. Κανένας Λάσκαρης, κανένας Αγγελόπουλος, κανένας Γιαννακόπουλος, δεν περιμένει ότι θα κάνει απόσβεση των χρημάτων που ξοδεύει. Ως εκ τούτου δεν είναι "επενδυτές", γιατί η επένδυση προϋποθέτει φιλοδοξία για κέρδος.

Κανείς, όμως, δεν είναι αδιάφορος για τα έσοδα, που περιορίζουν τη… χασούρα. Κι ένα από τα σημαντικότερα έσοδα προκύπτει από την τηλεόραση. Δηλαδή, κόουτς περιμένεις να δίνουν τα κανάλια χρήματα, χωρίς να έχουν αγώνες για να δείξουν και να κάνουν κι αυτά τη δική τους απόσβεση; Κι αλήθεια, είναι κακό προϊόν το συγκεκριμένο ματς για το συνδρομητικό κανάλι;

Μήπως δεν έχει έσοδα ο Άρης από τον πρώτο τελικό, από τα εισιτήρια, τις διαφημίσεις, ή δεν θα έχει από τον τρίτο (πόσο μάλλον αν φτάσει στον πέμπτο); Μήπως είναι ανόητοι οι Αμερικανοί που φτάνουν και στους επτά τελικούς; Γιατί να μη γίνεται, άραγε, ένας τελικός (ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό) και να παίζουμε (έως) πέντε αγώνες;

Ένας μοντέρνος προπονητής κρίνεται πρωταρχικά από τη δουλειά του, δευτερευόντως από την εικόνα του, από τον τρόπο που εκφέρει τον λόγο του, από το πόσο μέσα στο πετσί του ρόλου του είναι. Ο κόουτς Πρίφτης αδικεί τον τελευταίο καιρό τον εαυτό του. Βγάζει έναν υπέρμετρο εκνευρισμό (γιατί άραγε;), δίνει άθελά του "σήμα λήξης συναγερμού" στους παίκτες του και μετά τρέχει να το μαζέψει, υποβαθμίζει το προϊόν που τον/μας ζει.

Εργατικός όσο λίγοι (γι΄ αυτό και πετυχημένος), προφανώς και δεν θέλει να εργάζεται από Οκτώβριο μέχρι Μάιο και να πληρώνεται για όλον τον χρόνο. Ίσως να φταίει ο Ερμής που είναι ανάδρομος κι ο κόουτς Πρίφτης είναι σε κακό φεγγάρι. Είμαι σίγουρος ότι θα συνέλθει, γιατί είναι πολύ καλύτερος από αυτό που τώρα μας έδειξε. Άλλωστε, η μεγάλη εικόνα (του) είναι εντυπωσιακή.