Γιώργο χάσαμε!

Χθες το βράδυ στο ΟΑΚΑ, ο σεσημασμένος απανταχού της Γης για τη δεινότητά του να καθαρίζει τα άπλυτα μιας μπουγάδας, ο Βασίλης Σπανούλης, ανάγκασε τον παλιό σύντροφό του Δημήτρη Διαμαντίδη να μονολογήσει την ίδια κουβέντα («Μήτσο χάσαμε») την ώρα που έβλεπε την μπάλα να πηγαίνει... ασάλιωτη στο καλάθι του Παναθηναϊκού και τον Ολυμπιακό να στέφεται πρωταθλητής στο ΟΑΚΑ για πρώτη φορά μετά από 19 χρόνια (από το 3-1 επί της ΑΕΚ το 1996) και να πετυχαίνει το πολυπόθητο repeat!

Εχασαν λοιπόν ο Διαμαντίδης και ο Παναθηναϊκός. Ε και; Νίκησαν ο Σπανούλης και ο Ολυμπιακός. Ε και; Η ιστορία (όχι απλώς του ελληνικού, αλλά) του παγκόσμιου μπάσκετ μένει γοητευμένη και μαγεμένη από αυτόν τον τελικό, που ξέφυγε κατά πολύ από τα όρια της λογικής, ακόμη και της φαντασίας και θα μνημονεύεται ως η επιτομή του θρίλερ και της συνακόλουθης μπασκετικής κατάνυξης!

Οντας τριάντα οκτώ χρόνια στο κουρμπέτι τολμώ να υποστηρίξω και να γράψω (και μάλιστα με κεφαλαία γράμματα) ότι ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ MAKΡΑΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΤΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ και κανένα μελλοντικό δεν θα μπορεί να συγκριθεί μαζί του!

Εντέλει το αντίο στον Διαμαντίδη το είπε ο Σπανούλης! Στο deja vu της ακροτελεύτιας φάσης του δεύτερου τελικού, ο Μπίλης ελίχθηκε σαν φίδι και από τη στιγμή που οι «πράσινοι» δεν του έκαναν φάουλ σηκώθηκε από τα 6,75 μ., προκάλεσε αποπληξία στον Παναθηναϊκό και εκτόξευσε στον έβδομο ουρανό τον Ολυμπιακό.

Α, για να μην το ξεχάσω: εκτός από το μεγαλύτερο ματς στα χρονικά του ελληνικού πρωταθλήματος, αυτή υπήρξε επίσης η πιο συναρπαστική σειρά στην ιστορία των τελικών: έστω και αν δεν τραβήχτηκε έως τα άκρα (ενός πέμπτου αγώνα), την καθιστούν αλησμόνητη και μοναδική η συγκίνηση που προκάλεσε το ρέκβιεμ του Μήτσου και η αποθέωση της ραψωδίας του Βασίλη!

Τι κρίμα που ο Διαμαντίδης αποσύρθηκε και ο Σπανούλης περπατάει τα τριάντα τέσσερα χρόνια του!

Ο,τι και να γράψω για τη ροή και για τη συναρπαστικότητα αυτού του αγώνα, θα τον αδικήσω! Το εννοώ αυτό, διότι στον λόγο της τιμής μου χρειάστηκα τουλάχιστον ένα λεπτό για να συνέλθω από το σοκ και το δέος που ένιωθα σε όλη τη διάρκειά του με την ανελέητη μάχη δυο ομάδων, οι οποίες σήκωσαν λάβαρο με το «refuse to lose» και είμαι βέβαιος πως το φινάλε θα προκάλεσε καρδιακές αρρυθμίες σε κόσμο και κοσμάκη ένθεν και ένθεν.

Ενα σωρό δυνητικοί ήρωες παρέλασαν από τη σκηνή του ΟΑΚΑ: ο Χάντερ, ο Παπανικολάου, ο Μάντζαρης, ο Αγραβάνης από τη μια πλευρά, ο Παππάς, ο Γκιστ, ο Καλάθης και ο Διαμαντίδης από την άλλη. Απλώς στο αδικούμενο από οποιαδήποτε περιγραφή φινάλε ολωνών τις μπουκιές από το στόμα τις πήρε ως γνήσιος και αθεράπευτος μονοφαγάς ο ακατονόμαστος!

Ο Σπανούλης με τ’ όνομα, ο πιο επικηρυγμένος λήσταρχος του ευρωπαϊκού μπάσκετ!

ΥΓ.1: Οι αγκαλιές του Παναγιώτη Αγγελόπουλου και του Γιώργου Σκινδήλια με τον Διαμαντίδη στο τέλος, του Θανάση Γιαννακόπουλου με τον Σπανούλη μεσούντος του αγώνα (ενώ εκτελούσε βολές ο Χάκετ) και του Φώτση με τον Χάντερ έκαναν ακόμη μεγαλύτερο ένα εκ των πραγμάτων μέγιστο ματς.

ΥΓ.2: Οι ιαχές «Διαμαντίδης οέ, οέ, οέ» την ώρα που ο Ολυμπιακός πανηγύριζε τη νίκη και την κατάκτηση του τίτλου μέσα στο «πράσινο» άντρο είναι από άλλο ανέκδοτο.

ΥΓ.3: Σε αυτήν τη μνημειώδη σειρά ο Σπανούλης έδωσε τις κορυφαίες παραστάσεις της καριέρας του και είναι ο προφανής και ο αδιαμφισβήτητος ήρωας του Ολυμπιακού. Πίσω του σε αθέατο ρόλο βρέθηκε ο Δημήτρης Αγραβάνης όχι για το τρίποντο-τσίρκο με ταμπλό (62-63) ούτε για το φόλοου (79-78) ούτε για την τάπα στον Καλάθη ούτε για το κλέψιμο στην επαναφορά του Χαραλαμπόπουλου (81-79) ούτε για το ριμπάουντ στο άστοχο σουτ του Φελντέιν στην τελευταία επίθεση του Παναθηναϊκού. Μα τότε για τι; Μα φυσικά για την τεχνική ποινή που έφαγε μαζί με τον Καλάθη για την κοκορομαχία τους μετά την τάπα και είχε ως αποτέλεσμα την αποβολή του Νικ!

Πηγή: "Goal" 

Σκουντής Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός