Αναλυτικά όσα είπε:

-Για το τι τον έκανε ξεχωριστό:
« Η συγκέντρωση, η αφοσίωση και ο σεβασμός στο άθλημα (γιατί αν σέβεσαι το άθλημα, σου ανταποδίδει σεβασμό), η εργατικότητα και η προσήλωση. Στοιχεία που δεν συναντάς συχνά, γι’ αυτό ο Δημήτρης είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλα τα νέα παιδιά που ονειρεύονται να ασχοληθούν με το μπάσκετ. Είναι ιερή μορφή του αθλήματος και μπορώ να σας δπω με σιγουριά ότι είμαστε ευλογημένοι όσοι συνεργαστήκαμε μαζί του».

-Για τα χρόνια που συνυπήρξαν στον Παναθηναϊκό:
«Ένιωσα και έζησα την εξέλιξή του. Εντάξει, όλοι μπορούν να πουν πόσο μεγάλος αθλητής έγινε. Εμείς όμως τον είδαμε να μεγαλώνει και να ωριμάζει, να κάνει οικογένεια, να γίνεται ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Δεν θα τον ξεχάσω. Είναι πολύ καλός μου φίλος, μιλάμε παρότι είμαστε μακριά. Μου έστειλε συγχαρητήρια για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας, του έστειλα και εγώ.

Δεν θα ξεχάσω επίσης πόσο δεκτικός ήταν σε αυτά που λέγαμε. Ξέρετε, δεν είναι πάντα εύκολα αυτά που ζητάμε εμείς οι προπονητές. Θέλουμε να γίνουν τα πράγματα σωστά, με τον δικό μας τρόπο, και κάποιες φορές κουράζουμε τους παίκτες. Ο Δημήτρης άκουγε και την τελευταία λέξη. Ήθελε να είναι το χέρι του προπονητή στο γήπεδο και ήταν».

-Για την πιο χαρακτηριστική ιστορία που θυμάται:
«Είχαμε κατακτήσει την Ευρωλίγκα το 2007 και, όπως συνηθίζεται μετά από τίτλους, βγήκαμε με την ομάδα να διασκεδάσουμε στα μπουζούκια. Κάποια στιγμή έρχεται ο Δημήτρης και με ρωτάει «Αύριο τι θα κάνουμε, κόουτς;».

“Αύριο έχει ξεκούραση”, του απάντησα, αλλά εκείνος επέμενε: “Εντάξει για αύριο. Μεθαύριο όμως τι θα κάνουμε”; Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι θα ξεκουραστούμε για λίγες μέρες, θα γεμίσουμε τις μπαταρίες, αλλά ο Διαμαντίδης είχε το πλάνο του. Πήρε τον Σάββα (σ.σ. Αρώνη) και πήγε για προπόνηση. Αυτός ήταν και αυτό ήταν ο δημιουργικό άγχος που προκαλούσε, έφερνε εγρήγορση σε όλους μας».

-Για το μήνυμα που στέλνει στον Διαμαντίδη:
«Να έχει την υγεία του, να χαρεί μοναδικές στιγμές με την οικογένειά του. Να κάνει αυτό που τον γεμίζει ως άνθρωπο και να απολαύσει αυτά που έρχονται και όσα για καιρό στερήθηκε, λόγω της αγάπης του για το μπάσκετ. Να βρεθούμε, να πάμε να φάμε και να τα πούμε και από κοντά».

Διαμαντίδης Ελλάδα Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS