Ο Μάνος Μανουσέλης γράφει στο προσωπικό του blog στο Novasports.gr για τον έβδομο τελικό του ΝΒΑ και τον θριαμβευτή Λεμπρόν Τζέιμς.

Μάθαμε από μικροί –από τον ένα και μοναδικό Στιβ Γιατζόγλου - πως αν δεν βγει να τραγουδήσει και η χοντρή το παιχνίδι δεν τελειώνει ποτέ. Από τα ξημερώματα της Δευτέρας ξέρουμε πως ακόμη και όταν είσαι πίσω με 3-1 σε μια σειρά που τελειώνει στις 4 νίκες, ακόμη και όταν δεν σου δίνει τύχη να επιστρέψεις ούτε η …μαμά σου, όχι μόνο γιατί δεν έχει γίνει ποτέ στο παρελθόν, αλλά κυρίως γιατί οι άλλοι βάζουν καλάθι και με …τακουνάκι από τα δέκα μέτρα, ακόμη και τότε δεν μπορείς να λες ότι ο νικητής είναι δεδομένος! Ο Λεμπρόν Τζέϊμς και οι Καβαλίερς έγραψαν το όνομα τους με χρυσά γράμματα, στην ιστορία τόσο του ΝΒΑ και του μπάσκετ, όσο και στην «Βίβλο» του παγκόσμιου αθλητισμού, καθώς έγιναν η πρώτη ομάδα του Κλίβελαντ που κατάφεραν να κερδίσουν ένα τίτλο σε οποιοδήποτε σπορ, η πρώτη που μπόρεσε να πανηγυρίσει αν και βρέθηκε να χάνει με 3-1.

Τώρα, λοιπόν, (εμείς και πολλοί άλλοι σε διάφορα μπλογκ) πρέπει να καταπιούμε ότι γράψαμε μετά το 3-1 σε εκείνο το …βαθυστόχαστο κείμενο που προεξοφλούσε πως ο Στεφεν Κάρι είχε ήδη πάρει το πρωτάθλημα. Τι υπογράφαμε μετά το μπρέϊκ που έκαναν οι Ουόριορς στο Οχάϊο; Διαβάστε επί λέξη: «Μια νίκη μακριά από την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου πρωταθλήματος στο ΝΒΑ βρίσκονται οι Γκόλντεν Στέϊτ Ουόριορς και με δεδομένο ότι καμιά ομάδα δεν έχει επιστρέψει σε τελικούς από το 3-1 (αλλά και επειδή το Κλίβελαντ δεν έχει λύσεις στα προβλήματα που του βάζουν οι παίκτες του Στιβ Κερ) μπορούμε να συνεχίσουμε με την ασφαλή υπόθεση ότι –αργά ή, γρήγορα -  και ο φετινός τίτλος στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου θα βαφτεί και φέτος κίτρινος και μπλε! Η συνταγή της νίκης στον τέταρτο τελικό δεν είχε εκπλήξεις! Ο Στεφ Κάρι, ο Κλέι Τόμπσον κι οι υπόλοιποι πολεμιστές ευστόχησαν σε 17 τρίποντα, επίδοση ρεκόρ στην ιστορία των Τελικών του ΝΒΑ! Η αμέσως προηγούμενη ήταν τα 16 που είχαν βάλει οι Σαν Αντόνιο Σπερς το 2013...»

Τελικά, όμως, οι θεοί του μπάσκετ αποκατέστησαν την δικαιοσύνη. Δεν γίνεται να κερδίζει εκείνος που πετάει την μπάλα από το κέντρο του γηπέδου και να έχει μετατρέψει σε παιχνίδι αυτή την τακτική. Τουλάχιστον, μετά την ήττα της τρίποντης … απειλής  θα σταματήσει η παραφιλολογία για την ανάγκη του να μπει και γραμμή τεσσάρων πόντων στα 9 μέτρα… 
Και όλοι εμείς που ξεχάσαμε τις βασικές αρχές και για μια στιγμή πιστέψαμε πως η εξαίρεση (δηλαδή το πολύ …μακρινό σουτ άνευ όρων και ορίων μπορεί να γίνει βασικός –αν όχι μοναδικός - τρόπος επίθεσης) οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το ολίσθημα μας και να ζητήσουμε ταπεινά συγνώμη…

Μισό λεπτό! Το τρίποντο του Ερβινγκ που έκανε το 92-89 στον έβδομο τελικό και πάγωσε το Οκλαντ, δεν λες ότι μπήκε και από κοντά! Ναι, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό που έπαιξε το Κλίβελαντ για να ολοκληρώσει την δουλειά, να κάνει τρεις συνεχόμενες νίκες, τις δύο εκτός έδρας, ώστε να πάρει τον τίτλο! 

Εντάξει, το νούμερο ένα συστατικό της συνταγής που έφερε το πρωτάθλημα ήταν μια γιγάντια δόση από Λεμπρόν Τζέιμς, με την υπεράνθρωπη αθλητική του ικανότητα και τον χαρακτήρα νικητή που κουβαλάει.

Από εκεί και πέρα έπαιξαν αρκετά ακόμη πράγματα ρόλο: Το ταλέντο του Ιρβινγκ στην επίθεση, η προσαρμογή του κόουτς Λου στις ανάγκες του παιχνιδιού τόσο αμυντικά και επιθετικά, η μαχητικότητα του Τόμπσον, το γεγονός ότι όλοι οι υπόλοιποι παίκτες έβαλαν το εγώ τους κάτω από το εμείς για το καλό της ομάδας και δέχθηκαν να δώσουν τα πάντα στην άμυνα ενώ δεν ακουμπούσαν την μπάλα την επίθεση. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν ο παίκτης που έβαλε 82 πόντους σε δύο παιχνίδια για να ισοφαρίσει το Κλίβελαντ την σειρά. Ο παίκτης που είχε μέσο όρο 36.5 πόντους στα τελευταία τρία ματς.  Ο παίκτης που έκανε τριπλ νταμπλ σε έβδομο παιχνίδι τελικών. Ο παίκτης που ήρθε από το πουθενά και έκοψε τον Ιγκουντάλα με μια αλά-Σούπερμαν προσπάθεια στο πιο κρίσιμο σημείο της τέταρτης περιόδου. Αλλά και ο παίκτης που στα τελευταία λεπτά έπαιξε μόνος εναντίον όλων, που αποφάσισε ότι εκείνος θα ήταν που θα κέρδιζε ή, θα έχανε, που έβγαλε εκτός παιχνιδιού τον Ιρβινγκ, που τελικά έβαλε την μία βολή που έστειλε την διαφορά στους τέσσερις και έδωσε προβάδισμα τίτλου στο Κλίβελαντ! 
Ο Λεμπρόν είναι δίκαιος MVP γιατί με τα καλά του και α κακά του αποδείχθηκε πως ήταν η μεγαλύτερη προσωπικότητα στην ομάδα του, πήρε και κουβάλησε στην πλάτη του το φορτίο μιας ολόκληρης πόλης που δεν είχε γευτεί ποτέ την χαρά της κατάκτησης ενός τίτλου σε επαγγελματικό σπορ και τελικά κατόρθωσε να γράψει μια μοναδική ιστορία καθώς το Κλίβελαντ εκτός όλων των άλλων επέστρεψε ενώ βρέθηκε να χάνει με 3-1 και χρειάστηκε να παίξει τον έβδομο τελικό μακριά από το σπίτι του. 

Η απίστευτη ανατροπή που πέτυχαν οι Καβαλίερς αποδεικνύει για μια ακόμη φορά πως υπάρχει μόνο ένας αλάνθαστος κανόνας που καθορίζει την ιστορία του αθλητισμού σε αυτό το επίπεδο: Ο κανόνας αυτός βροντοφωνάζει ότι δεν υπάρχουν κανόνες! Εμείς που βάζουμε ταμπέλες και τίτλους μετά από κάθε ματς, κάνουμε εμπεριστατωμένες αναλύσεις λες και κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια, ουσιαστικά παίζουμε τον εύκολο ρόλο του μετά Χριστό προφήτη. Εκείνοι, όμως, που γράφουν την ιστορία είναι όσοι βρίσκονται στο πεδίο της μάχης, παίρνουν αποφάσεις και ρίσκα, κάνουν επιλογές που τους βγαίνουν ή, δεν τους βγαίνουν, όχι εκ των υστέρων, αλλά την ώρα που μετράει…

Υπό αυτή την έννοια η φετινή σεζόν και ο τρόπος με τον οποίο κατέληξαν τα πλέι οφς θα είναι μάθημα ζωής για τον Στέφεν Κάρι, ο οποίος και στον έβδομο τελικό, όπως και στα δύο προηγούμενα ματς, έπαιξε πολύ κάτω από τα στάνταρντ του, τόσο επιθετικά, όσο και αμυντικά. Το Κλίβελαντ τον σημάδεψε όλο το βράδυ, από την αρχή ως το μοιραίο τρίποντο του Ιρβινγκ, φέρνοντας συνήθως τον παίκτη του να σκρινάρει την μπάλα για να τον υποχρεώνει να αλλάζει και να βγάζει ο Κάρι την άμυνα πάνω στον χειριστή και τ αποτέλεσμα ήταν δραματικό για τον Κερ και τον ηγέτη του.

Το χειρότερο για τον Κάρι είναι πως φάνηκε να μην αντέχει συνολικά την πίεση που δέχθηκε. Το αμυντικό του πρόβλημα τον έκανε να μοιάζει απελπισμένος στην επίθεση και να προσπαθεί να σκοράρει με σουτ τραβηγμένα από τα μαλλιά, ενώ από ένα σημείο και μετά έχασε και τα ελεύθερα σουτ που βγήκαν από καλή κυκλοφορία της μπάλας.

Ο Κάρι, όπως και συνολικά οι Ουόριορς, φάνηκαν «ξοδεμένοι» στο τέλος της χρονιάς και ίσως τώρα να μετανιώνουν που κυνήγησαν τόσο εμφατικά το ρεκόρ των Μπουλς, διότι ίσως έτσι θυσίασαν πολύτιμη ενέργεια –σωματική, πνευματική, ψυχολογική- που τους ήταν απαραίτητη για τα πλέι οφς. Κινδύνεψαν να μείνουν εκτός τελικών από τους Θάντερς και δεν βρήκαν τρόπο πάνω στο παρκέ να αντιδράσουν όταν οι Καβς μεταμορφώθηκαν μετά το 3-1… 

Στο τέταρτο δεκάλεπτο σταμάτησε να παίζεται μπάσκετ και οι σταρ των δύο ομάδων μονοπώλησαν την μπάλα και την ευθύνη των επιθέσεων. Ο Λεμπρόν και ο Κάρι έβαλαν στην άκρη τον Ιρβινγκ (εκπληκτικός για ένα ακόμη βράδυ με 26 πόντους) και τον Γκριν (απίστευτος με 32 πόντους και 6/8 τρίποντα), επιδόθηκαν σε μια σειρά από ηρωικές προσπάθειες που κατέληξαν στην επικράτηση των φιλοξενούμενων καθώς ο Στεφ δεν μπόρεσε να βρει ρυθμό και να συνδεθεί με το καλάθι από την αρχή ως το τέλος του αγώνα…

Στο γήπεδο του Κλίβελαντ 20.562 οπαδοί είχαν αγοράσει κάθε διαθέσιμο εισιτήριο για να δουν από τις γιγαντοοθόνες την τελική μάχη του Λεμπρόν στο Οκλαντ, ενώ δεκάδες χιλιάδες κόσμου είχαν βγει στις πλατείες της πόλης για να δουν το ιστορικό παιχνίδι. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα τα γραφεία στοιχημάτων έδιναν πιθανότητες 5 προς 13 στους Καβαλίερς για την κατάκτηση του τίτλου. Το Γκόλντεν Στέϊτ ήταν το μεγάλο φαβορί, αλλά η θεωρία αποδείχθηκε ότι απέχει από την πράξη όσο η πρώτη θέση από την δεύτερη…

Πολλά και πολύ καιρό θα γραφτούν από εδώ και εμπρός για το ιστορικό βράδυ της 19ης Ιουνίου. Εκείνο που θα κρατήσουμε εμείς ήταν τα δάκρυα στα μάτια του Λεμπρόν μετά το σφύριγμα της λήξης. Μια ανθρώπινη αντίδραση από έναν υπεράνθρωπο που εκείνη την στιγμή έμπαινε με το σπαθί του στο ίδιο δωμάτιο με υπερήρωες σαν τον Τζόρνταν, τον Μάτζικ, τον Μπερντ, τον Ράσελ, τον Ουέστ…Προσοχή! Η διαφορά είναι πως το δικό του κοντέρ θα συνεχίσει να γράφει γιατί είναι μόνο 32 ετών…

Πηγή: novasports.gr

Μπάσκετ SPORTS