Γιατί ξέραμε πριν το τζάμπολ πως ήταν το τελευταίο παιχνίδι που είχαμε δικαίωμα στην αποτυχία. Από εδώ και μπρος χρειαζόμαστε δύο νίκες για να πάμε στο Ρίο, ενώ με μία ήττα σε όποιο από τα δύο επόμενα ματς έρθει (απευχόμαστε), κάνουμε τη διαδρομή… Ρίο Αντίρριο. Συνεπώς τα εύκολα τέλειωσαν.

Γνωρίζαμε επίσης πριν συναντήσουμε τους… Ζαπατίστας, ότι στο ανοιχτό γήπεδο έχουμε αβαντάζ. Όταν τρέξαμε τους βάλαμε στα καλάθια. Όταν πήγαμε σε "σετ παιχνίδι" είχαμε πρόβλημα. Κι αν έχουμε πρόβλημα απέναντι σε άμυνες σαν αυτή των Μεξικανών, γύρευε τι θα κάνουμε απέναντι σε Κροάτες (αν νικήσουν την Τυνησία, που είναι και το λογικό) και Ιταλούς (πάλι βάσει λογικής).

Γνωρίζαμε επίσης πως τίποτα δεν θα μας χαριστεί και πως εμείς πρέπει να κυνηγήσουμε το όνειρο. Ως εκ τούτου, ούτε οι Μεξικανοί μας χαρίστηκαν. Μας έβαλαν δύσκολα και μας έδωσαν μισό DVD ως έξτρα επιμορφωτικό σεμινάριο, ενόψει των χιαστί, που τα τελευταία χρόνια είναι πονεμένη ιστορία.

Η Εθνική δείχνει πολλά καλά στοιχεία, για το… αύριο. Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο μπορεί να παίζει μπάσκετ αλάνας, να μην έχει παραστάσεις και γνώσεις ομαδικής λειτουργίας, όμως είναι αυτό που θα λέγαμε "θετική ενέργεια". Ο αδερφός του είναι All Star παίκτης, Νικ Καλάθης - Γιάννης Μπουρούσης είναι παίκτες υψηλών προδιαγραφών κι οι υπόλοιποι είναι παιδιά που μπορούν να συγκροτήσουν ένα εξαιρετικό σύνολο, όταν αποκτήσουν τις ανάλογες εμπειρίες. Όχι σήμερα…

Κανείς δεν δικαιούται να κρίνει αυστηρά αυτήν την Εθνική. Είναι σύνθεση ανάγκης και ταυτόχρονα δημιουργία μεταβατικού συνόλου, προκειμένου να περάσει στις επόμενες γενιές. Ως εκ τούτου χρειάζεται υπομονή, θα δούμε και πράγματα που έμοιαζαν ξένα για τις μπασκετικές μας συνήθειες, όμως έχουμε υποχρέωση να κρίνουμε κυρίως το πάθος και να σταθούμε λιγότερο στο λάθος.

Θαρρώ πως στο πρόσωπο του Θανάση αντικατοπτρίζεται το είδωλο της "επίσημης αγαπημένης". Λίγο άτεχνη, λίγο… χύμα, αλλά με διάθεση, με πάθος, με κέφι. Ποτέ δεν έκανε κακό η απουσία γκρίνιας και θαρρώ πως τα νέα παιδιά ζουν το δικό τους μπασκετικό όνειρο. Ας τα αφήσουμε να ονειρευτούν, ακόμα κι αν γνωρίζουμε πως τα όνειρα δεν βγαίνουν πάντα αληθινά…