Είναι πλέον επίσημο. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ο νέος προπονητής της Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί πλήρωσαν το buy-out των 500.000 ευρώ και ο Μπαρτζώκας υπέγραψε συμβόλαιο τριών χρόνων. Στην Μπαρτσελόνα. Στο Παλάου Μπλαουγκράνα. Δίπλα στο Καμπ Νόου.

Το μεγαλυτερο κατόρθωμα
Ο Μπαρτζώκας έγραψε ιστορία όταν έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατακτά την Ευρωλίγκα. Ο Δημήτρης Ιτούδης έγινε φέτος ο δεύτερος. Ο ένας το πέτυχε με ελληνική ομάδα, ο άλλος με ξένη. Πριν απ’αυτούς, Πολίτης και Γιαννάκης είχαν κατακτήσει την κορυφή στον πάγκο της Εθνικής ομάδας.

Να με συγχωρούν όλοι τους, αλλά ο Μπαρτζώκας τους άφησε όλους πίσω. Η μετακίνηση στην Μπαρτσελόνα δεν είναι επίσημος τίτλος, αλλά ως επίτευγμα στα μάτια μου είναι μεγαλύτερο όλων. Γιατί; Πολύ απλά γιατί είναι προσωπικό.

ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ
Συνηθίζουμε να λέμε πως ο τάδε προπονητής πήρε το τάδε πρωτάθλημα, έχασε ή νίκησε το τάδε ντέρμπι. Λησμονούμε στη ροή του λόγου πως οι προπονητές δεν παίζουν. Ναι, είναι σημαντικότεροι όσο κανένας, ναι, δουλεύουν την ομάδα τους και είναι 100% υπεύθυνοι για την εικόνα που αυτή παρουσιάζει στο γήπεδο, στο χόρτο, στο παρκέ.

Δεν παίζουν όμως. Είναι υπεύθυνοι για την εικόνα, αλλά όχι τόσο για το αποτέλεσμα. Κάνουν ο,τι καλύτερο μπορούν, αλλά “κρέμονται” απ’τους πρωταγωνιστές. Οι παίκτες και οι αντίπαλοι κρίνουν τη νίκη ή την ήττα, το χρυσό και το αργυρό, το Κύπελλο ή τα δάκρυα.

ΚΡΙΘΗΚΕ ΑΝΤΑΞΙΟΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΠΑΡΤΣΑ
Ο Μπαρτζώκας τώρα δεν είχε ομάδα στο παρκέ, ούτε αντίπαλο απέναντί της. Δεν νίκησε κανέναν, ούτε έχασε από κανέναν. Κρίθηκε, ως προπονητής, όχι απ’το σκορ στο ταμπλό, απ’το ματς που κρίθηκε στον πόντο. Κρίθηκε όχι από ένα ματς, από μια σειρά. Κρίθηκε για το σύνολο της δουλειάς του, της πορείας του στους πάγκους. Απ’τα χρόνια στον Πανιώνιο, στο Μαρούσι, στον Ολυμπιακό, στη Λοκομοτιβ. Κρίθηκε από έναν απ’τους 2-3 μεγαλύτερους συλλόγους στον κόσμο. Κρίθηκε άξιος να αναλάβει τις τύχες της Μπαρτσελόνα.

Είναι δικό του επίτευγμα. Έχει το δικό του όνομα, όχι της ομάδας που πήρε κάποιον τίτλο, όχι του παίκτη που ήταν ο MVP. Δεν κέρδισε κάτι που αποφασίστηκε σε ένα σουτ, σε ένα ματς, σε μία σεζόν. Κέρδισε κάτι μετά από διαδρομή χρόνων. Ναι, εννοείται πως σ’αυτή τη διαδρομή βασίστηκε σε παίκτες και μαζί τους νίκησε ή έχασε.

Όμως, στο τέλος της διαδρομής, κρίθηκε άξιος. Ή καλύτερα, κρίθηκε ως αντάξιος του ονόματος της Μπαρτσελόνα. Προφανώς και η επιτύχια του σ’αυτή τη δουλειά θα κριθεί όπως όλες. Το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που θα κρίνει αν θα θεωρηθεί πετυχημένος ή όχι. Ακόμα και σ’αυτόν τον σύλλογο, που το αποτέλεσμα δεν είναι πάνω απ’την εικόνα και που όλα γίνονται με σεβασμό στο εκάστοτε άθλημα, στο τέλος της διαδρομής θα γίνει το ταμείο και εκεί θα παίξουν ρόλο οι νίκες και η ήττες.

ΥΨΗΛΟΤΕΡΗ ΚΟΡΥΦΗ
Ό Μπαρτζώκας μπορεί να κερδίσει πολλά στην Βαρκελώνη, μπορεί να φύγει με άδεια χέρια, μπορεί το ποτήρι να ισορροπήσει στη μέση. Μέχρι τότε, για όλα τα παραπάνω, η σημερινή ημέρα είναι η υψηλότερη κορυφή που έχει πατήσει μόνος του Έλληνας προπονητής. Χωρίς ομάδα, χωρίς κούπα, χωρίς ροζ ή κίτρινο φύλλο αγώνα, αλλά ως αποτέλεσμα διαδρομής χρόνων που (όπως όλες) είχε μέσα και τα δύο.

ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
Και τι περίεργο, ο Μπαρτζώκας πήγε στην Μπαρτσελόνα χωρίς φέτος να κερδίσει κάποιον τίτλο με τη Λοκομοτίβ. Ούτε πέρσι κέρδισε κάτι, αφού ήταν εκτός πάγκων. Ούτε πρόπερσι κέρδισε κάτι, έφυγε "κλωτσηδόν" απ'τον Ολυμπιακό.

Είναι να απορεί κανείς πως οι Καταλανοί πήραν προπονητή άτιτλο για τρια σερί χρόνια. Δεν έχουν μάθει πως το αποτέλεσμα είναι πάνω απ'όλα; Δεν έχουν ακούσει για το "κόμπλεξ απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο". Δεν ξέρουν πως το 2013 η ομάδα "ήταν του Ίβκοβιτς";

Μάλλον θα ασχολήθηκαν περισσότερο με την κατάκτηση της Ευρωλίγκας το 2013 και με τη φετινή εικόνα της Λοκομοτιβ, παρότι η ομάδα του Μπαρτζώκα έχασε στον ημιτελικό του Final Four απ'την ΤΣΣΚΑ. Περίεργα πράγματα.

Πηγή: contra.gr

Μπαρτζώκας Μπάσκετ SPORTS