Πρωταθλητές από τον Γενάρη

Κρις Σίγκλεντον, Μάικ Τζέιμς και Γιάννης Μπουρούσης είναι οι τρεις (ως τώρα) μεταγραφές του Παναθηναϊκού. Άρα έχουμε ήδη ένα αρκετά αντιπροσωπευτικό δείγμα για να κρίνουμε τον τρόπο με τον οποίο κινούνται οι "πράσινοι" στο μεταγραφικό παζάρι. Τι στόχους βάζουν, τι ξοδεύουν, τι σκέφτονται. Βέβαιο είναι πως ακόμα δεν έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα, καθώς λείπουν τουλάχιστον δύο (ου μην τρεις) ξένοι παίκτες.

Πρώτη παραδοχή είναι πως ο Παναθηναϊκός αποκτά παίκτες από το πάνω ράφι. Παίκτες που είχαν πολύ καλή σεζόν στην Ευρωλίγκα, παίκτες οι οποίοι έχουν υψηλά στάνταρ, αλλά και που θέλουν να διακριθούν, τόσο στο εσωτερικό, όσο -κυρίως- στο εξωτερικό.

Ο Παναθηναϊκός αποκτά παίκτες οι οποίοι δεν κοστίζουν περισσότερο απ' όσο κόστιζαν εκείνοι που αποτέλεσαν τον περσινό κορμό. Απλά είναι παίκτες οι οποίοι -λογικά- θα έχουν μεγαλύτερη επίδραση στο παιχνίδι του "τριφυλλιού" σε σχέση με τους περσινούς. Γιατί θυμηθείτε (για παράδειγμα) ότι ο… αντίστοιχος παίκτης εκατομμυρίου (Ραντούλιτσα) ήταν αραχτός στον πάγκο, κάτι που λογικά δεν θα κάνει ούτε ο Μπουρούσης, ούτε ο Σίγκλεντον.

Ο Παναθηναϊκός αποκτά παίκτες με ευρωπαϊκή εμπειρία, που ξέρουν τι θέλουν και κυρίως πώς θα το πετύχουν. Όχι παίκτες που κουβαλούν συστατικές επιστολές από το ΝΒΑ, παίκτες που ήταν στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρωλίγκας.

Είπε ένας φίλος πως "αν τον Ιανουάριο είναι όλοι μαζί, θα πάρουν την Ευρωλίγκα". Μπορεί να έχει και δίκιο. Παίκτες που θέλουν την μπάλα στα χέρια, παίκτες που απειλούν, παίκτες που μπορούν να σηκώσουν την ομάδα στην πλάτη τους. Ο Παναθηναϊκός έχει πλέον παίκτες - πρωταγωνιστές (Καλάθης, Τζέιμς, Παππάς, Γκιστ, Μπουρούσης, Σίγκλεντον, Φώτσης). Παίκτες που μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη ενός παιχνιδιού.

Ο Γιάννης Μπουρούσης θα κληθεί -εκτός των άλλων- να μπει (κατά ένα μέρος) στα παπούτσια του Δημήτρη Διαμαντίδη. Να πάρει τους συμπαίκτες του από το χέρι και να τους φωνάξει "πάμε". Ίσως να το κάνει πιο άκομψα, πιο ωμά από τον Διαμαντίδη, αλλά ξέρει να το κάνει. Κι είναι παίκτης που δεν "κωλώνει".

Αυτό το "αλήτικο" προφίλ του ταιριάζει στην κουλτούρα του Αργύρη Πεδουλάκη, όσο κι αν με μια πρώτη ματιά είναι "νερό και λάδι". Μπουρούσης και Παππάς μπορούν να διαλύσουν έναν αντίπαλο (στην καλή τους βραδιά), να κάνουν ένα γήπεδο ροντέο (αν πάει το ματς στην πρόκληση), αλλά και να σε τρελάνουν με την γκρίνια τους.

Δεν μπορεί κανείς να παραγγέλνει γαλακτομπούρεκο και να τρώει μόνο την κρέμα, πρέπει να φάει και το φύλλο. Οι ισχυρές προσωπικότητες είναι κι έντονες, άλλοτε κάνοντας καλό κι άλλοτε κακό στην ομάδα τους. Είναι, όμως, προτιμότεροι από παίκτες που δεν θα ακούσεις τη φωνή τους, αλλά θα τους… χάσεις στο παρκέ, στα δύσκολα.

Είναι δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός με τον Μπουρούση ανεβαίνει επίπεδο, αν κι είναι ενδεχόμενο να κάνει δεύτερη σερί εκπληκτική σεζόν. Γιατί αν ο Έλληνας διεθνής σέντερ έχει ανάλογες επιδόσεις με τη χρονιά που ολοκληρώθηκε, τότε οι "πράσινοι" πάνε για πολύ μεγάλα πράγματα.

Αντί επιλόγου: Πολλοί, που έμαθαν τον Αργύρη Πεδουλάκη στον Παναθηναϊκό, νομίζουν ότι είναι αμυντικός προπονητής. Ποτέ δεν θα αδιαφορήσει για το πίσω μέρος του γηπέδου, προκειμένου να βγει με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις στο μπροστά. Κι αν στην πρώτη του θητεία οι "πράσινοι" κέρδιζαν κατεβάζοντας τον αντίπαλο στους 60 πόντους, μην σας κάνει εντύπωση αν φέτος νικά με ψηλά σκορ.