Το απόλυτο …τίποτα με τους ξένους!

Όταν πριν από χρόνια ο κόσμος ήταν χωρισμένος στα δύο (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) είχαμε το φαινόμενο να πανηγυρίζουν (για λίγο έστω) αμφότεροι. Και στη συνέχεια η εκτίμηση του αποτελέσματος έφερνε αυτό που εύστοχα είχε περιγράψει ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης (γνωστός ως Χάρρυ Κλυνν) ως "…και βγήκαν όλοι νικητές, κι έχασαν όλοι οι άλλοι".

Τι προέκυψε από τη σημερινή Γενική Συνέλευση του ΕΣΑΚΕ; Επί της ουσίας τίποτα, πέρα από το ότι ο Γιώργος Βασιλακόπουλος έχει άλλη μια μπανανόφλουδα μπροστά του, καθώς ή πρέπει να σταθεί απέναντι στο σύνολο των ομάδων της Α1, ή να ξεχάσει όσα έλεγε μέχρι πρότινος και να ακολουθήσει το ρεύμα της εποχής.

Ποτέ δε δοκίμασα να κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου. Προσωπικά ήμουν ανέκαθεν υπέρ της άρσης των περιορισμών, ειδικά όταν αυτοί οδηγούν σε βιομηχανία έκδοσης κοινοτικών διαβατηρίων, με αποτέλεσμα κάποιοι να πλουτίζουν. Αυτός που ήταν αντίθετος, χρησιμοποιώντας στο έπακρο τον ("πρόθυμο" από τότε που έφυγε από την προεδρία ο Λάζαρος Παπαδόπουλος) ΠΣΑΚ, ήταν ο πρόεδρος της ΕΟΚ, με τη στήριξη του Παναθηναϊκού.

Ευκαιριακά οι "πράσινοι" δεν θέλουν το 4+2, όπως ευκαιριακά οι "ερυθρόλευκοι" θέλουν τους δύο κοινοτικούς, επειδή διαθέτουν τον Ντάινελ Χάκετ και τον Ματ Λοτζέσκι. Και μη γελιέστε, αν ο Παναθηναϊκός είχε αποκτήσει τον Βίκτορ Κλαβέρ, μπορεί αυτή η συζήτηση να μη γίνονταν ποτέ.

Ανακαλύψαμε στις 20 Ιουλίου του 2016 ότι οι Αμερικανοί που εν μια νυχτί βαφτίζονται κοινοτικοί είναι… ανέκδοτο. Προφανώς ο Μαρκίζ Χέινς ήταν γέννημα θρέμμα Γεωργιανός, ώστε να μπορέσουν να αγωνιστούν οι άλλοι τέσσερις ξένοι (Χάντερ, Φελντέιν, Γκιστ, Ουίλιαμς), όπως κι ο Ζακ Ράιτ Βόσνιος από τη μέρα που γεννήθηκε.

Με την ίδια άνεση που ο Παναθηναϊκός υποστηρίζει σήμερα το… "άσπρο" κι ο Ολυμπιακός το "μαύρο", θα άλλαζαν αύριο άποψη. Όσο, όμως, λειτουργούν ευκαιριακά δεν θα βοηθούν το μπάσκετ. Κι αλήθεια, θαρρείτε πως όλη αυτή η βιομηχανία έκδοσης κοινοτικών διαβατηρίων στήθηκε για την Ελλάδα;

Μπορεί η χώρα μας να ΜΗΝ είναι "ψωροκώσταινα" στο μπάσκετ, αλλά το κοινοτικό διαβατήριο έχουν ανάγκη μεγάλα κλαμπ, άλλων χωρών. Άρα, αν κάποιος εκ των δύο "μεγάλων" ένιωθε σοβαρά την ανάγκη να σταματήσει αυτή η αστειότητα, έπρεπε να δημιουργήσει πανευρωπαϊκό ζήτημα (μέσω της Ευρωλίγκας, ή της ΦΙΜΠΑ) κι όχι να το θέσει στη Γενική Συνέλευση του ΕΣΑΚΕ.

Στην αρχή του κειμένου έγραψα ότι δεν αλλάζει τίποτα. Είναι πραγματικότητα αυτό. Λες κι αύριο οι δύο "αιώνιοι" θα μπορούν να πάρουν ξένους πρώτης γραμμής, επειδή δεν θα έχουν τον περιορισμό των κοινοτικών. Μάλλον κανείς δεν έχει αντιληφθεί πως οι καλοί Αμερικανοί θα παίζουν στο ΝΒΑ, ειδικά τώρα που απελευθερώνεται το σάλαρι καπ. Κι όποιος δεν χωρά στο ΝΒΑ, θα έχει δεύτερη επιλογή την Κίνα, όπως για παράδειγμα ο Άνταμς (και όχι μόνο).

Ναι, οι "μικροί" θα έχουν περισσότερες επιλογές, δεν θα πληρώνουν υπεραξία στους κοινοτικούς, αλλά αν οι "μεγάλοι" σκέφτονται τους "μικρούς", ας πάνε (όλοι μαζί) σε κεντρική διαπραγμάτευση με τον ΟΠΑΠ, να διεκδικήσουν όλοι μαζί το επόμενο τηλεοπτικό συμβόλαιο.

Ευκαιριακή η διαδικασία, ευκαιριακή η νίκη, ευκαιριακό το αποτέλεσμα. Κι αν κάποιοι δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου, μπορούν να διαπιστώσουν πως για να διαιωνίσουν την κόντρα τους οι δύο "μεγάλοι" του ελληνικού μπάσκετ, μετατοπίστηκαν παίρνοντας ο ένας τη θέση του άλλου.

Αντί επιλόγου: Αφού, λοιπόν, συμφωνεί όλο το ελληνικό μπάσκετ με την κατάργηση των περιορισμών στους ξένους, δεν πρέπει να συμβεί το ίδιο και με τον έναν (δεν είναι… λίγος ο ένας;) ξένο -εν προκειμένω κοινοτικό- στην Α2; Αν οι φτωχοί της Α1 θα βρουν λύση με τους Αμερικανούς, οι φτωχότεροι της Α2 γιατί πρέπει να βασανίζονται στο καζάνι της κοινοτικής κόλασης;

Εδώ να σε δω πρόεδρε…