TOY XΡΗΣΤΟΥ ΞΑΝΘΑΚΗ

Βγήκε και τα είπε χύμα και τσουβαλάτα ο Στηβ ο Γιατζόγλου για την Ελλάδα σήμερα και αγκάλιασε και τον Μιχαλολιάκο. Και ανάμεσα στα άλλα τα ωραία και τα ευώδη που ξεστόμισε, είπε και πέντε πραγματάκια για τους μετανάστες. Με δικά του λόγια:

«Να διώξουμε αυτούς που δεν έπρεπε να έρθουν. Τι να κάνουμε; Στοιχίζουν 1,8 δις. τα συσσίτια για τους λαθρομετανάστες και ο Ελληνας δεινοπαθεί ή να χτίσουμε ένα τζαμί και να το κάνουμε εδώ λέσχη τρομοκρατίας; Να γίνουμε Γαλλία και να πάθουμε για να μάθουμε; Γιατί δεν πάνε οι ξένοι στον Λίβανο και την Τουρκία ή σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής; Στην Ιορδανία. Μήπως είναι σχέδιο;»

Τα διαβάζω όλα αυτά και κάπως παίρνει φωτιά το φτωχό μου το μυαλό. Και θυμάμαι μια φημολογία που εδώ και δεκαετίες κάνει το γύρο του ελληνικού μπασκετοχωριού. Ότι δηλαδή στα seventies, τότε που απαγορεύονταν η συμμετοχή αλλοδαπών μπασκετμπωλιστών στο ελληνικό πρωτάθλημα, μαγειρεύονταν τα χαρτιά διαφόρων ξένων και βαφτίζονταν Έλληνες. Για να μπορέσουν να παίξουν, παίρνοντας, το υπογραμμίζω αυτό, παίρνοντας τη θέση των δικών μας των παιδιών. Τις δουλειές των Ελλήνων καλαθοσφαιριστών, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ και μόχθησαν για το άθλημα.

Ο Ντέϊβιντ Στεργάκος το έχει παραδεχθεί. Το έχει πει ο άνθρωπος ότι τον λέγανε Ντέϊβιντ Νέλσον (David Nelson) και ότι του αλλάξανε τα χαρτιά και τον βαφτίσανε Ντέϊβιντ Νέλσωνος Στεργάκο. Κολλήσανε δηλαδή ένα "os" στο "Nelson", ότι Νέλσωνα λέγανε και καλά τον πατέρα του, κοτσάρανε κι ένα άσχετο επίθετο για ξεκάρφωμα και έτοιμος ο ΕλληνοΑμερικάνος με δικαίωμα συμμετοχής στο πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό.

Μια δουλειά που γινότανε από την Αρχιεπισκοπή των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς δεν υπήρχε και άλλος οργανισμός που να ελέγχει κεντρικά τα μητρώα των Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική. Έπεφτε το σχετικό χαρτζιλικάκι στον υπεύθυνο, μόνταρε αυτός τα χαρτιά του καλαθοσφαιριστή, του άλλαζε λίγο το ονοματάκι για να θυμίζει και λίγο Ψωροκώσταινα, έτοιμος, όλα κομπλέ. Κι ο Κουρτ Ράμπις (που τον βαφτίσανε Κυριάκο Ραμπίδη) το παραδέχθηκε μια φορά κι έναν καιρό, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει για το «Έψιλον» της «Ελευθεροτυπίας».

Οπότε φτάνουμε και στο στόρι με τον Στηβ Γιατζόγλου. Γι' αυτόν τα κιτάπια τα μπασκετικά ισχυρίζονται ότι ονομαζόταν Στηβ Γιανγκ (Steve Young) και ότι δεν είχε καμία απολύτως σχέση με Ελλάδα. Για να παίξει όμως στο πρωτάθλημα το ελληνικό του προσθέσανε ένα "ογλού" και έτοιμος ο παιχταράς ο ΕλληνοΑμερικάνος. Με χαρτιά μπακιρένια, να στέλνει στην ανεργία έναν Έλληνα εργαζόμενο. Σαν τους καταραμένους τους λαθρομετανάστες δηλαδή, που έρχονται εδώ και παίρνουν τις δουλειές των δικών μας των παλικαριών.

Εμείς ως SportDog θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Γιατζόγλου έχει ρίζα προσφυγική από τη Μικρά Ασία, ότι είναι από οικογένεια που έχει γνωρίσει το λεπίδι και το ντουφεκίδι των Τούρκων. Αλλά δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε αυτή η καταραμένη φημολογία. Και συνεχίζουμε να αναρωτιόμαστε: Υπήρξε ή δεν υπήρξε λαθρομετανάστης και ο Στηβ;