Υπάρχουν άπειροι αγώνες, που έχουν κριθεί στο σουτ, από τους οποίους δεν βγαίνει όχι συμπέρασμα, ούτε… τίτλος. Το ματς ανάμεσα στην ΤΣΣΚΑ και τον Παναθηναϊκό, προσφέρεται για συζήτηση. Προσφέρεται ως τροφή για σκέψη. Προσφέρεται ως σεμιναριακού επιπέδου καταγραφή, γι' αυτούς που παρατηρούν και δεν βλέπουν απλά μπάσκετ.

Σταχυολογώ ορισμένα από αυτά που μου έκαναν… "κλικ":

Ποτέ μη λες ποτέ

Υπήρχε άνθρωπος που θα στοιχημάτιζε ότι ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε με 25 πόντους τον Παναθηναϊκό (και δη του Πεδουλάκη); Ούτε ο Τσουκαλάς. Κι όμως, το ταμπλό "έγραψε".

Υπήρχε άνθρωπος που θα στοιχημάτιζε ότι ο Παναθηναϊκός, προερχόμενος από το κάζο στο ΣΕΦ, με όσα έγιναν στο μεσοδιάστημα, υπηρεσιακό προπονητή και ψυχολογία στο ναδίρ θα απειλούσε με ήττα την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα; Ούτε ο… "πράσινος" Τσουκαλάς (σχήμα οξύμωρο).

Αυτό είναι το μπάσκετ. Το άθλημα που λατρεύουμε, γιατί καθημερινά αποδεικνύει πως είναι απρόβλεπτο, πως κανείς δεν μπορεί να το καλουπώσει και πως το χθες δεν καθορίζει το σήμερα.

Η φανέλα στον… Πάρη

Δεν υπάρχει κανείς -μηδέ εξαιρουμένων προσωπικοτήτων, όπως ο Δημήτρης Διαμαντίδης κι ο Βασίλης Σπανούλης- που να παίρνει τη φανέλα σπίτι του και να έρχεται με αυτή στο παιχνίδι. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος καθ' υπερβολή μετέτρεψε τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο σε "πράσινη ιερή αγελάδα". Είτε με τις δηλώσεις του, είτε με την επιμονή να του δοθούν ευκαιρίες.

Η παραμονή του για 40 λεπτά στον πάγκο, δείχνει πως πλέον κι αυτός, ο πλέον προικισμένος με ταλέντο νεαρός Έλληνας παίκτης στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού, πρέπει να δουλέψει για να παίξει και πως τη φανέλα θα την πάρει (όταν δείξει ότι μπορεί) από τον Πάρη Δερμάνη.

Μοντέρνο μπάσκετ και Μπουρούσης

Αυτό που έπαιξε απόψε ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ μοντέρνο. Προφανώς δεν το σχεδίασε ο Γιώργος Βόβορας, αλλά ήταν κομμάτι από τα προσεχώς, που θα βλέπαμε επί Αργύρη Πεδουλάκη, αλλά… Σκληροί στην άμυνα παίκτες (Νίκολς / Ρίβερς / Γκιστ / Καλάθης, ακόμα κι ο Σίνγκλεντον), που να μπορούν να αλλάζουν σε όλα τα σκριν, να τρέχουν το γήπεδο, να έχουν τη δυνατότητα να σκοράρουν από παντού.

Σε αυτό το μπάσκετ, ο Γιάννης Μπουρούσης είναι παραφωνία. Η αμυντική συμπεριφορά του συγκρίνεται με αυτή του Ραντούλιτσα, γι' αυτό κι έμεινε 16' στο ΣΕΦ και 14' απόψε στο παρκέ ενεργός. Είναι πλέι μέικερ ρακέτας, είναι εξαιρετικός εκτελεστής, αλλά παίζει μόνο στο μισό γήπεδο.

Οι Έλληνες παίκτες

Είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι οι γηγενείς παίκτες σε μια ομάδα κάνουν τη διαφορά. Γιατί αντιλαμβάνονται περισσότερο την κουλτούρα, άρα μπορούν να ταυτιστούν με τον κόσμο. Ίσως παρωχημένες έννοιες σε εποχή παγκοσμιοποίησης (ο αθλητισμός ήταν πάντα ανοιχτή πύλη σε αυτό και το χαιρόμαστε ιδιαίτερα), αλλά έχουν τη σημειολογία τους.

Στο ματς με την ΤΣΣΚΑ, εξαιρουμένου του πολύ καλού Καλάθη, οι Έλληνες παίκτες ήταν απόντες. Ο Μποχωρίδης προσπάθησε στον μικρό χρόνο συμμετοχής του και θα ήταν άδικο να κριθεί, όμως Μπουρούσης - Παππάς και Φώτσης ήταν κατώτεροι του αναμενομένου.

Η επόμενη μέρα

Ο Τσάβι Πασκουάλ έχει περγαμηνές. Οκτώ χρόνια στην Μπαρτσελόνα και μια Ευρωλίγκα συνιστούν εξαιρετική προϋπηρεσία. Προσωπικά δεν τον θεωρώ σπουδαίο προπονητή. Δεν είναι -μπορεί να κάνω και λάθος- street coach. Δεν είναι από αυτούς που θα κατεβάσουν ιδέες, είναι από την παρέα των "by the book".

Ο αποψινός Παναθηναϊκός έδειξε εικόνες από τα προσεχώς, που "έχτιζε" ο Πεδουλάκης. Όλοι γνωρίζουν πως οι ομάδες του συγκεκριμένου κόουτς θέλουν χρόνο για να αφομοιώσουν τον τρόπο ανάπτυξης του παιχνιδιού, πόσο μάλλον ελλείψει Διαμαντίδη. Η εμφάνιση κόντρα στην ΤΣΣΚΑ ήταν θετικό μήνυμα, αλλά με αρκετή θλίψη.

Αφενός γιατί θεωρώ άδικο (ακόμα κι αν ήταν δική του η απόφαση να αποχωρήσει) το ότι δεν έμεινε στον πάγκο, αφετέρου γιατί θεωρώ ότι ο Καταλανός που έρχεται θα ανατρέψει τα πάντα, προκειμένου να φτιάξει κάτι δικό του κι αυτό δεν είναι ασφαλής μέθοδος προς την επιτυχία.

Πασκουάλ Πεδουλάκης Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS