Όπως συμφωνούν οι παίκτες που έχουν συνεργαστεί μαζί του και οι συνάδελφοί του, που τον έχουν αντιμετωπίσει, ο Τσάβι Πασκουάλ είναι ένας εξαιρετικός προπονητής. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι αυτό.  Αν δεν ήταν, θα ήταν αδύνατον να μείνει τόσα χρόνια στο τιμόνι της Μπαρτσελόνα και να αφήσει το στίγμα του.

Το βασικό χαρακτηριστικό του, είναι οι ιδέες του. Επί των ημερών του, η «Μπάρτσα» έπαιξε ποιοτικό μπάσκετ και ήταν πάντα ανταγωνιστική. Δηλαδή ξεκινούσε την EuroLeague και με βάση την σταθερά ποιοτική εικόνα της, συμπεριλαμβανόταν μέσα στις βασικότερες διεκδικήτριες. Το ότι την κατέκτησε μόνο μία φορά, το 2010  στο Παρίσι, κόντρα στον Ολυμπιακό, είναι αποτέλεσμα και συγκυριών. Παρεμπιπτόντως, αυτός  ο απολογισμός,  είναι μια «αμαρτία» που του τη χρεώνουν μόνο οι Έλληνες, που απέναντί του στέκονται με προκατάληψη.  Ειδικά εκείνοι που ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί πόσο δύσκολη είναι η ζωή των Ισπανικών ομάδων,  εξαιτίας της ACB. Η Λίγκα  δεν τους παρέχει καμία  χάρη και καμία διευκόλυνση, όπως έχουν συνηθίσει οι δικοί μας «αιώνιοι», που αν ζήταγαν, μπορεί ακόμη και τα  ματς του ελληνικού πρωταθλήματος να τα βάζαμε να γίνουν Αύγουστο,  προκειμένου να παίξουν ξεκούραστοι στα κρίσιμα ματς της Ευρώπης.

Αυτή άλλωστε, είναι μια βασική εξήγηση γιατί, ενώ το Ισπανικό πρωτάθλημα είναι τόσο δυνατό και έτη φωτός μπροστά από το ελληνικό, οι  «ναυαρχίδες»  του,  Ρεάλ Μ. και Μπαρτσελόνα, αξιώθηκαν να πανηγυρίσουν με το ζόρι τρία πρωταθλητριών τον 21ο αιώνα  (από το 2.000 και μετά, ενώ οι δικές μας έφτασαν αισίως τα επτά. Μη ξεχνάμε μάλιστα, ότι μετά την κατάκτηση της κούπας του 2010, η Μπαρτσελόνα, παρότι είχε πλεονέκτημα έδρας, έχασε τον τελικό των playoffs της ACB με 3-0 από την Λαμποράλ του Ιβάνοβιτς και αυτό θεωρήθηκε φυσιολογικό.  Οι  Ισπανοί, στην συνείδησή τους,  έχουν πολύ ψηλά το πρωτάθλημά τους. Σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με την Euroleague. Γι αυτό και σέβονται ΟΛΕΣ τις ομάδες που συμμετέχουν σε αυτό.

Η προπονητική ταυτότητα του Πασκουάλ, αναφέρει ότι η Μπαρτσελόνα, πάντα κατάφερνε να παίζει εξαιρετική άμυνα, χωρίς να έχει πάντα τους καλύτερους αμυντικούς παίκτες (πχ Ναβάρο, Τόμιτς και σία). Με την ομαδική λειτουργία και τον συγχρονισμό της, είχε τον τρόπο να καμουφλάρει τις αδυναμίες των παικτών της. Το παιχνίδι της στην επίθεση, δεν ήταν τόσο  ελεύθερο, αλλά φαινόταν ως τέτοιο επειδή  είχε πολύ μεγάλη ποικιλία. Και στον τρόπο προπόνησης και στα συστήματα. Ως εκ τούτου, τις περισσότερες αποφάσεις του, την ώρα του παιχνιδιού δείχνει ότι  τις παίρνει με βάση την λογική και όχι με βάση το ένστικτο ή το θυμικό.  

Στο δια ταύτα, το βασικότερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει ο Πασκουάλ, αναλαμβάνοντας τον Παναθηναϊκό, είναι να συνηθίσει τις συνθήκες δουλειάς του προπονητή στην Ελλάδα. Και ειδικότερα σε μια ομάδα, η οποία μετά την πρωτοφανή σταθερότητα που ενέπνεε η παρουσία του Ομπράντοβιτς,  μπήκε σε έναν κυκεώνα ανασφάλειας και ανυπομονησίας. Ο Πεδουλάκης απομακρύνθηκε δυο φορές, ενώ ο Ιβάνοβιτς και ο Τζόρτζεβιτς «χαιρέτησαν» πριν τελειώσουν τη σεζόν. Επίσης να αντιληφθεί ότι στην Ελλάδα ο «γάτος» ή αυτός που πλασάρεται ως τέτοιος, αναγνωρίζεται περισσότερο από τον μεθοδικό. Ο δικτάτορας, περισσότερο από τον δημοκρατικό. Και κυρίως να μην θρέψει την ψευδαίσθηση ότι θα αναγνωριστεί (κάποτε) το έργο του, αν δεν συνοδευτεί με αποτελέσματα. Δεν ξέρω αν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος τον ενημέρωσε ότι ο βασικός κανόνας  είναι το «χάνεις-φεύγεις» και ότι  το συμβόλαιο τον προστατεύει περισσότερο για  το οικονομικό σκέλος της συμφωνίας.

Αντί επιλόγου,  κάτι που  δεν αφορά  τόσο τον Πασκουάλ, όσο τους υπόλοιπους γύρω από τον Παναθηναϊκό (και κάθε άλλη ομάδα: αν πιστέψουν ότι για όλα, το καλό ή το κακό, φταίει μόνο ο προπονητής, τότε είναι σίγουρο ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Και ότι ο Πασκουάλ δεν θα μπορέσει να πετύχει πολλά πράγματα. Ούτε ο Ομπράντοβιτς έφερε μόνος του εκείνα τα λαμπρά  αποτελέσματα, ούτε ο Πεδουλάκης, ο Ιβάνοβιτς ή ο Τζόρτζεβιτς  ήταν οι μόνοι που έκαναν λάθη. Απλά, λόγω της ιδιότητάς τους, πλήρωσαν για όλους τους άλλους.

Πηγή: gazzetta.gr

Πασκουάλ Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS