Αλήθεια, αν είχε ηττηθεί εντός έδρας ο Παναθηναϊκός (όχι του Τσάβι Πασκουάλ, αλλά του Αργύρη Πεδουλάκη) από την Ούνιξ Καζάν, τι θα είχε συμβεί τώρα στο διαδίκτυο; Πόσοι θα είχαν βγει και θα θεωρούσαν "ντροπή" την εμφάνιση, θα έβγαζαν Φιλιππικούς για την προπονητική του ανεπάρκεια, πόσοι θα είχαν βγει και θα ζητούσαν το κεφάλι του στο πιάτο;

Προσέξτε: Δεν λέω να είχε το μπάτζετ της Φενέρμπαχτσε, λέω να είχε το μπάτζετ του Παναθηναϊκού και να έχανε από την Ούνιξ, που μόνο τυχαία ομάδα δεν είναι κι ας μην είχε ως τώρα βρει τον δρόμο για τη νίκη.

Δυστυχώς, παρότι έχουμε την τύχη της βιωματικής εμπειρίας με παίκτες - ογκόλιθους για τα ευρωπαϊκά (ακόμα και για τα παγκόσμια) δεδομένα, παρότι έχουμε ελληνική προπονητική σχολή, με έμφαση στην τακτική, παρότι έχουμε δει εκατοντάδες παιχνίδια υψηλού επιπέδου (με πρώτα απ' όλα τα ντέρμπι των "αιωνίων") δεν έχουμε μάθει μπάσκετ.

Προσέξτε ξανά: Δεν αναφέρομαι στη διοικητική απόφαση του Παναθηναϊκού (μια και αυτή την ομάδα διαλέξαμε -όχι τυχαία- για το παράδειγμά μας), γιατί ο πρόεδρος γνωρίζει τις συμφωνίες, τους στόχους και τις επιδιώξεις που έχει από κοινού με τον προπονητή, άρα ξέρει καλύτερα αν έχει χαθεί ο στόχος. Και δεν αναφέρομαι στην τελευταία λύση της συνεργασίας, γιατί είναι δεδομένο πλέον ότι ο κόουτς Πεδουλάκης παραιτήθηκε.

Αφήστε τους προέδρους και ασχοληθείτε με τον εαυτό σας, με τον προπονητή (ή τον δημοσιογράφο), που καθένας κρύβει μέσα του. Πόσο εύκολα στέλνουμε στο πυρ το εξώτερο τους προπονητές, με μία ήττα, με ένα στραβοπάτημα. Μήπως δεν πέρασαν πριονοκορδέλα τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, μετά την ήττα από τη Ρεάλ; Ή μήπως χρειάζεται να απαριθμήσουμε παραδείγματα άλλων Ελλήνων κόουτς;

Μπορεί κάποιος να πει ότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχει κερδίσει με το σπαθί του το δικαίωμα στην "αποτυχία" της… μιας βραδιάς, πως με όσα έχει κάνει δικαιούται να χάσει και από τα "Άσπρα Χώματα". Αλήθεια! Η μισή, αλλά αλήθεια. Κανείς δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει, παρότι για την ώρα στον Βόσπορο επιπλέουν αρκετά χαρτονομίσματα με το πρόσωπο του Κεμάλ…

Ενδεχομένως κι άλλοι προπονητές, αν είχαν την ασυλία που είχε ο Ομπράντοβιτς στα χρόνια του Παναθηναϊκού, θα μπορούσαν να τον πλησιάσουν. Μπορεί και όχι, κανείς δεν μπορεί να αποδείξει το ένα ή το άλλο, όμως είναι πρόδηλο ότι για να φτάσει κάποιος ψηλά πρέπει να βρει τις κατάλληλες συνθήκες. Πρέπει να μπορεί να δουλέψει, έχοντας την εμπιστοσύνη, έχοντας τη στήριξη στις κακές του βραδιές (είτε είναι δικές του, είτε των παικτών, αυτός τις χρεώνεται), διαφορετικά στο γράμμα "Π" θα βρίσκουμε πάντα τα λήμματα "προπονητές" και "πουκάμισα", με κοινό σημείο αναφοράς τη συχνότητα της αλλαγής.

Πεδουλάκης Ομπράντοβιτς Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS