Άρα αν απομονώσουμε το αποτέλεσμα, καταγράφεται στα θετικά. Επίσης δεν γίνεται να παραβλέψουμε την εκπληκτική απόδοση του Κρις Σίνγκλετον, ο οποίος ήταν παντού! Μα παντού… Τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση, διεκδίκησε κάθε κατοχή, πήδηξε στα ριμπάουντ, κυνήγησε τον αντίπαλο του, έβαλε το κορμί του, σούταρε, έβγαλε τρομερή ενέργεια. Τα ατομικά του ρεκόρ, σε πόντους και αξιολόγηση, είναι ενδεικτικά.
Θα ήταν πέρα ως πέρα άδικο να μην σταθούμε στον Λευτέρη Μποχωρίδη. Τα 11 ποιοτικά λεπτά, τα περισσότερα που έχει αγωνιστεί στη φετινή Ευρωλίγκα, οι 6 πόντοι του (ρεκόρ καριέρας στη διοργάνωση), τα δύο εύστοχα τρίποντα σε κρίσιμο σημείο στην τέταρτη περίοδο (τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός έκανε… ντέρμπι τον αγώνα) οι καλές του άμυνες, η προσπάθεια που κατέβαλλε και οι ανάσες που πήρε χάρη σ’ αυτόν ο Καλάθης, είναι πολύ χρήσιμα στοιχεία για τον Πασκουάλ, που πρόσθεσε έναν παίκτη στο rotation.
Ο Μποχωρίδης αποτελεί το κλασικό παράδειγμα ότι τον χρόνο στο παρκέ τον κερδίζεις με την απόδοσή σου. Τόσο απλά.
Όπως ποιοτικά ήταν και τα λεπτά του Φώτση. Όπως θετικός ήταν ο Καλάθης, παρά το γεγονός ότι χτυπάει 30λεπτά (και βάλε), εξακολουθεί να δίνει στην ομάδα αυτό που πρέπει. Όπως σταθερός ήταν και ο Γκιστ, που είναι πλέον σέντερ και με σφραγίδα.
Από εδώ και πέρα αρχίζουν τα προβλήματα και οι αναζητήσεις. Μπορεί η αμερικανική εξάδα (άλλωστε και ο Καλάθης αμερικανοθρεμμένος είναι) προσθέτοντας και τους Νίκολς, Φελντέιν, Ρίβερς στους προαναφερόμενους, να ανταποκρίνονται στα αμυντικά σχήματα και να λειτουργούν γενικά, αλλά το rotation παραμένει “κλειστό”. Κι αυτό γιατί το διάγραμμα απόδοσης του Παναθηναϊκού στην άμυνα επηρεάζεται όταν αρχίζουν οι αλλαγές.
Ο Παππάς και ο Μπουρούσης είναι φανερό ότι μέχρι στιγμής -τουλάχιστον- δεν ανταποκρίνονται σ’ αυτό το κομμάτι. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται άμεσα “ελληνική βοήθεια” κι αυτοί οι δύο είναι θεωρητικά οι Έλληνες πρώτης γραμμής, ο Μποχωρίδης τώρα βρίσκει πατήματα μετά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε (δεν έχει την εμπειρία τους και είναι απλώς ένας καλός ρολίστας), ενώ ο Φώτσης βρίσκεται προς τη δύση της καριέρας του.
Α ναι, ο Χαραλαμπόπουλος ακόμα βλέπει ως θεατής τα ματς στην Ευρωλίγκα (μετά την αποχώρηση του Πεδουλάκη), ενώ και ο Πατ Καλάθης επίσης δεν αγωνίζεται.
Παράλληλα ο Παναθηναϊκός δείχνει εγκλωβισμένος στην επίθεση, όταν απουσιάζει ο Καλάθης. Αλλά ακόμα κι όταν πατάει παρκέ ο Νικ, τότε η επίδρασή του στην ομάδα ξεπερνά το 90%… Όλες οι κατοχές είναι δικές του, η δημιουργία είναι επίσης δική του στο μεγαλύτερο κομμάτι, όπως και οι εμπνεύσεις.
Ο Παναθηναϊκός στο “5-5” δείχνει εξαιρετικά προβλέψιμος και με μόνη πηγή απειλής το… τρίποντο. Είναι πολλές οι 35 προσπάθειες έξω από τα 6μ75, κόντρα στη Μακάμπι. Πάρα πολλές, ως υπερβολικές.
Όσο η επιθετική άμυνα (της αμερικανικής πεντάδας) αποδίδει και βγάζει φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο, όλα φαίνονται καλά. Αλλιώς υπάρχει πρόβλημα.
Μέσα σε όλα πρέπει να αναφέρουμε ότι η Μακάμπι μπορεί να διαθέτει αξιολογότατες μονάδες (Γκάουντλοκ, Ουίμς, Σμιθ, κατά κύριο λόγο), αλλά δεν έχει παραμικρή σχέση με την έννοια “ομάδα”. Και το ότι η χειρότερη Μακάμπι των τελευταίων χρόνων (τουλάχιστον στις έξι αγωνιστικές, αυτό το πρόσωπο δείχνει) κατάφερε να απειλήσει τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, ανατρέποντας διαφορά 15 πόντων, αποτελεί καμπανάκι για τους “πράσινους“.
Κάτι τελευταίο: Ο Καλάθης έχει ήδη παίξει τρεις παρατάσεις (δύο στην Κωνσταντινούπολη, μία με Μακάμπι), έχει κάνει ήδη δύο ταξίδια σε Πόλη, Λευκάδα κι αναμένεται και τρίτο στη Μαδρίτη (την Τρίτη και θα επιστρέψει την Πέμπτη) βαράει… τριαντάρια plus σε χρόνο συμμετοχής και μετά από όλα αυτά θα κληθεί να αντιμετωπίσει την επόμενη Παρασκευή στο “Νίκος Γκάλης” τον Ολυμπιακό. Ως νέος ηγέτης τα έχει πάρει όλα… επ’ ώμου.
Θα μας επιτρέψετε και μια προσωπική απορία: Ο Κρις Σίνγκλετον, που έπιασε “34” στο σύστημα αξιολόγησης είναι πιθανός MVP της αγωνιστικής. Η Ευρωλίγκα από φέτος στη βαθμολογία των ομάδων, όπως και στο goal average σε περίπτωση ισοβαθμίας, δεν υπολογίζει τους πόντους που μπαίνουν στην παράταση. Με λίγα λόγια ο βαθμός αξιολόγησης του Σίνγκλετον σταματά στα 40 λεπτά, ή συνεχίζει;
Πηγή: ebasket.gr