Προπονητή δεν έχουμε (και θα αργήσουμε να τον βρούμε), κάποιους παίκτες δεν τους έχουμε σίγουρους, πρόεδρο και διάφορους «legends» δεν αξιωθήκαμε να έχουμε στην Πόλη (όπως άλλοι που κουβάλησαν τον βαρύ οπλισμό τους), επιτυχίες δεν έχουμε εδώ και οκτώ χρόνια, όσο για το εάν είχαμε καλή κλήρωση, δεν ξέρω, δεν απαντώ!

Πολλά είναι από αυτά που δεν έχουμε και τα σκέπτομαι τώρα περασμένα μεσάνυχτα της Τρίτης προς την Τετάρτη, εδώ στην Πόλη, ρεμβάζοντας από το παράθυρο του ξενοδοχείου προς τον Βόσπορο, αλλά μιας και το φιλοσοφώ για να περάσει η ώρα, σκέπτομαι πως μπορούμε, ρε γαμώ το, να έχουμε όνειρα!

Ε, δεν κοστίζουν κιόλας, τσάμπα είναι και το πολύ πολύ να μας βγουν ξινά. Σάμπως η πρώτη φορά θα είναι που (κτυπώ ξύλο για να μην ξανασυμβεί) θα αποτύχουμε είτε άνευ είτε μετά πολλών επαίνων;

Τοπίο στην ομίχλη, λοιπόν. Θαμπό, θολό και δεν συμμαζεύεται, αλλά ας παρηγορηθούμε διότι δεν είμαστε οι μόνοι που δεν βλέπουμε ούτε την... τύφλα μας αυτή τη στιγμή!

Τα ίδια τραβάνε και οι οικοδεσπότες Τούρκοι και οι Κροάτες που κι αυτοί δεν ξέρουν ποιον προπονητή θα έχουν και σε ποιους παίκτες τους μπορούν να ποντάρουν σε εννέα μήνες από τώρα, με όλα αυτά που συμβαίνουν στο περιβάλλον μας...

Δεν είναι λίγα, ούτε ευκαταφρόνητα όλα αυτά και λειτουργούν ως ανασχετικοί (στην αισιοδοξία) παράγοντες και ως λόγοι ανησυχίας: η Euroleague ρουφάει το μεδούλι των παικτών που τυγχάνει να δίνουν ακόμη και τέσσερα ματς σε μια εβδομάδα, ενώ οι ομάδες του ΝΒΑ ενδεχομένως δεν θα είναι τόσο αβέρτες στο να δώσουν άδειες στους δικούς τους, αφενός διότι πρόκειται για διοργάνωση ηπειρωτικού βεληνεκούς (και όχι για Ολυμπιακούς Αγώνες ή Μουντομπάσκετ) και αφετέρου επειδή κάποιοι από δαύτους-συμπεριλαμβανομένου και του Αντετοκούνμπο- υπέγραψαν ιλιγγιώδη συμβόλαια και, ως γνωστόν, τα λεφτά και οι μπίζνες ανήκουν στην κατηγορία των «εν ου παικτοίς»...

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα, τον Εργκίν Αταμάν δεν τον βλέπω καλά στον πάγκο της Τουρκίας, καθότι έχει ανοίξει τόσα μέτωπα και κυκλοφορεί διαρκώς με λυμένο το ζωνάρι, ώστε σε λίγο δεν θα τον ξεπλένει ούτε ο Βόσπορος! Δεν εννοώ τον Ενές Καντέρ που αποτελεί εδώ και πολύ καιρό «persona non grata»για τους Τούρκους, αλλά τους καυγάδες του που τον έχουν καταστήσει ανεπιθύμητο κυρίως στις τάξεις της Φενέρμπαχτσε Ούλκερ...

Η Φενέρ που διέθεσε κιόλας την τύπου ΝΒΑ αρένα της για την πρώτη φάση του Ευρωμπάσκετ (αντί του ανακαινισμένου, πλην γηρασμένου «Αμπντί Ιπεκτσί») δεν θέλει τον Αταμάν. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της τουρκικής ομοσπονδίας Χινταγέτ Τούρκογλου δεν έχει πρόβλημα να τον κρατήσει, αλλά μια τέτοια απόφαση θα δυσαρεστήσει τη Φενέρ προς την οποία (ο Χέντο) είναι φιλικότατα προσκείμενος.

Δεν ξέρω εάν στο πλαίσιο αυτής της μάχης χαρακωμάτων εντάσσεται δίκην σιωπηλής, αλλά ουσιαστικής προειδοποίησης η απουσία των διεθνών παικτών της Φενέρ από την σημερινή κλήρωση στην Κωνσταντινούπολη: σε αντίθεση με την Εφές, τη Γαλατασαράι και τη Νταρουσάφακα, οι πρωταθλητές κράτησαν στην ασιατική πλευρά της Πόλης τον Ντίξον, τον Ερσεκ, τον Μαχμούτογλου, αλλά και τον Σλούκα, τον Ντατόμε, τον Βέσελι και τον Κάλινιτς, εάν κι εφόσον οι τέσσερις τελευταίοι ενδιαφέρονταν να συμπληρώσουν τις αντιπροσωπείες των χωρών τους...

«Δεν γίνεται να φύγουν οι παίκτες. Εχουμε προπόνηση και αύριο το πρωί ταξιδεύουμε στο Μιλάνο» διαμήνυσε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και απαγόρευσε στους παίκτες του να περάσουν τη γέφυρα προς το Ciragan Palace!

Κοινώς βράσε όρυζα, που αρέσει κιόλας στους Μουσουλμάνους!

Εάν δεν παραμείνει (που δεν τον βλέπω ζωηρό) ο Αταμάν, η μάχη των δελφίνων φέρνει στο προσκήνιο ως φαβορί τον Ουφούκ Σαρίτσα (Μπεσίκτας) και τον Ορχούν Ενέ (Τόφας Προύσας), με αουτσάιντερ τον άνεργο Οκτάι Μαχμούτι.

Στην Κροατία τώρα τα θαύματα φαίνεται πως κράτησαν τρεις μέρες! Το μοντέλο της πειθαρχημένης, σιωπηλής και προσηλωμένης στον στόχο της εθνικής ομάδας που τόσο πολύ εξυμνήθηκε στο Τορίνο, δέχτηκε ένα βαρύ πλήγμα και μάλιστα στη διάρκεια του ημιτελικού του Προολυμπιακού Τουρνουά κόντρα στην Ελλάδα!

Δεν το πήρα χαμπάρι ο δόλιος, ενώ καθόμουν πολύ κοντά, αλλά δεν το εκτίμησαν ως σοβαρό περιστατικό ούτε και εκείνοι που το αντελήφθησαν τότε...

Σε μια φάση του μεταξύ μας ημιτελικού, ο Βράνκοβιτς τράβηξε από το χέρι τον Πέτροβιτς, που διαμαρτυρόταν προς τους διαιτητές και αυτός γύρισε, τον αγριοκοίταξε και κάτι του είπε. Ενόψει του τελικού με την Ιταλία και στο βωμό του εθνικού συμφέροντος ο Στόγιαν και ο Ατσα δεν έδωσαν συνέχεια στο περιστατικό, αλλά δεν ξαναμίλησαν κιόλας από τότε!

Στους τέσσερις μήνες που πέρασαν, η Κροατία πήγε και γύρισε από το Ρίο (μετά τη μοιραία ήττα από τη Σερβία στον χιαστί αγώνα),ο Πέτροβιτς ανακάλεσε την απόφαση του να αποχωρήσει από τον πάγκο της Εθνικής και θέλει να μείνει, ενώ ο Βράνκοβιτς από μέλος της επιτροπής σοφών (με τον Ράτζα, τον Κούκοτς και τον Γιόζιπ Βράνκοβιτς) πήρε προαγωγή την περασμένη Κυριακή και είναι πλέον ο νέος πρόεδρος της κροατικής ομοσπονδίας, διαδεχόμενος τον Ιβάν Σούκερ!

Μέχρι στιγμής ο Στόγιαν και ο Ατσα δεν έχουν συμφιλιωθεί, ενώ ο παλαίμαχος σέντερ του Παναθηναϊκού (φέρεται να) υιοθετεί την πρόταση του Ντίνο Ράτζα για να δοθεί το χρίσμα στον τέως προπονητή της Εθνικής Ελλάδος, τον Ιταλό Αντρέα Τρινκιέρι, ο οποίος έλκει την εκ μητρός καταγωγή του από την Κροατία.

Εάν αρνηθεί ο Τρινκιέρι ή δεν του το επιτρέψει η Μπάμπεργκ και εάν στο μεταξύ δεν τα βρουν ο Βράνκοβιτς με τον Πέτροβιτς (υπέρ της παραμονής του οποίου έχουν ταχθεί οι Μπογκντάνοβιτς και ο Σάριτς) οι Κροάτες θα στραφούν και πάλι προς τον Βέλιμιρ Περάσοβιτς με επιλαχόντα τον για ένα φεγγάρι (2002) παίκτη του Ολυμπιακού και νυν προπονητή της Τσεντεβίτα Ζάγκρεμπ, Βέλικο Μρσιτς.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά που αφορούν τους Τούρκους και τους Κροάτες; Διότι θαρρώ πως υπάρχουν και χειρότερα από τα δικά μας: εμείς ψάχνουμε προπονητή εξ υπαρχής, ενώ ελόγου τους έχουν και θέλουν να τους ξεφορτωθούν!

Πλάκα πλάκα, εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε!

Εντάξει δεν χρειάζεται να τους τσουβαλιάζω όλους τους παρεπιδημούντες στη χερσόνησο του Αίμου στο ίδιο σακί: οι Σέρβοι έχουν τον Σάσα Τζόρτζεβιτς, οι Σλοβένοι τον (ασίσταντ του Σνάιντερ στη Γιούτα και προκάτοχο του Ζούρου στη Γεωργία) Ιγκόρ Κοκόσκοφ, οι Μαυροβούνιοι τον αειθαλή μέγα μάγιστρο Μπόγκνταν Τάνιεβιτς και οι Ρουμάνοι (οι οποίοι επανακάμπτουν σε Ευρωμπάσκετ για πρώτη φορά μετά το 1987 στην Αθήνα και μάλιστα ως οικοδεσπότες ενός ομίλου στο Κλουζ) τον Μαρσέλ Τέντερ...

Α, για να μην το ξεχάσω: οι Ρουμάνοι που τόσα χρόνια τους είχαν ξεχάσει όχι απλώς ο Τσέρνατ, ο Νικουλέσκου, ο Πόπα, ο Ερμουράτσε και ο Γεράσιμος Τζάκης, αλλά ακόμη και η μάνα τους και ο πατέρας τους, εκτός από προπονητή, έχουν επίσης και έναν πρεσβευτή, ο οποίος εμφανίστηκε στην αίθουσα της κλήρωσης, στάθηκε δίπλα στον άλλοτε αντίπαλο του (και στην Ευρώπη και στο ΝΒΑ) Αρβιντας Σαμπόνις και ακαριαία αυτή η συνεύρεση προκάλεσε πάταγο, πανικό και πανδαιμόνιο!

Τον Γκεόργκε Μουρεσάν εννοώ, ο οποίος μένει μόνιμα στην Γουάσιγκτον, εργάζεται για τους Γουίζαρντς και ήλθε εδώ ως πρεσβευτής της Ρουμανίας, ενθυμούμενος τις μονομαχίες του με τον Παναγιώτη Φασούλα (με τις Εθνικές, αλλά και στους αγώνες ΠΑΟΚ-Πο Ορτέζ), αλλά ακόμη και με τον Χρήστο Τσέκο, τον οποίο επιστράτευσε ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου στον αγώνα της 20ής Νοεμβρίου του 1991 στο Βουκουρέστι...

Εκτός από πανδαιμόνιο, πάταγο και πανικό, η συνεύρεση του Μουρεσάν με τον Σαμπόνις προκάλεσε και πρόβλημα στον μέχρι τότε άπλετο φωτισμό της αίθουσας, καθότι ο ένας βλέπει τον κόσμο από τα 231 εκατοστά και ο άλλος από τα 221!

Και οι δυο μαζί δηλαδή έχουν μπόι τέσσερα μέτρα και 52 εκατοστά και μάλιστα χωρίς τακούνια!!!

Ο Μουρεσάν δεν είναι πρόεδρος της ρουμανικής ομοσπονδίας. Οχι ακόμη τουλάχιστον, άλλωστε ζει μονίμως στις ΗΠΑ. Αλλά να που ξαφνικά το ευρωπαϊκό μπάσκετ γέμισε από προέδρους που έχουν γράψει ιστορία ως παίκτες και μάλιστα κάποιοι από δαύτους μόλις βγήκαν στη σύνταξη!

Για να εξηγούμαι, ώστε να μην παρεξηγηθώ, αυτή η αναφορά δεν αποτελεί σπόντα ή πολύ περισσότερο μομφή προς τον αεί όντα και ωσαύτως όντα (στο ελληνικό μπασκετικό γίγνεσθαι) Γιώργο Βασιλακόπουλο. Ωστόσο παλαιότερα με τον Σάσα Βολκόφ (Ουκρανία) και τώρα με τον Αρβιντας Σαμπόνις (Λιθουανία), τον Χόρχε Γκαρμπαχόσα (Ισπανία), τον Αντρέι Κιρλένκο (Ρωσία), τον Στόγιαν Βράνκοβιτς (Κροατία), τον Γκιόργκι Γκλούτσκοφ (Βουλγαρία), τον Πέταρ Ναουμόσκι (FYROM) και τον Χέντο Τούρκογλου (Τουρκία) φαίνεται πως αναπτύσσεται ραγδαία ένα κίνημα παικτών που αναρριχήθηκαν στους προεδρικούς θώκους των εθνικών ομοσπονδιών ή κατέλαβαν υψηλά αξιώματα: σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία ανήκουν ο Ράσο Νεστέροβιτς (Σλοβενία), ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα (Σερβία), ο Χουσεϊν Μπεσόκ και ο Ομάρ Ονάν (Τουρκία), ο Χάνο Μότολα (Φινλανδία) και μπορεί κιόλας να ξεχνάω και κάποιους άλλους...

Εντάξει μη μας πιάνουν το παράπονο και η γκρίνια: έχουμε και εμείς στο κονκλάβιο της ΕΟΚ τον Παναγιώτη Φασούλα, ο οποίος ωστόσο μου κάνει σαν υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου και εν πάση περιπτώσει (εάν δεν είχε κάποια ανειλημμένη υποχρέωση) θα ήθελα να τον δω σήμερα στην Πόλη, μαζί με τον Αρη Ζώη και τον Τίτο Κομνηνό, οι οποίοι εκπροσώπησαν την ΕΟΚ.

Γενικώς τον Φασούλα και τον κάθε Φασούλα θα ήθελα να τους βλέπω εντός και επί τα αυτά και όχι στα πέριξ, στη χάση και στη βρέξη...

Τον προπονητή της Εθνικής πάλι δεν ξέρω πότε θα τον δω!

Βασικά αυτό φαντάζομαι πως δεν το ξέρει αυτή τη στιγμή ούτε ο ίδιος ο Βασιλακόπουλος, ο οποίος τις προάλλες ακούστηκε να λέει πως «θέλουμε έναν προπονητή περιζήτητο και όχι... αζήτητο». Ο Αρης Ζώης πάλι, όταν πριν από λίγες ώρες τον ρώτησα τι γίνεται με αυτήν την (ως συνήθως χρονίζουσα) υπόθεση με παρέπεμψε στον πρόεδρο, σχολιάζοντας απλώς ότι ο υπό αναζήτηση προπονητής «εκτός από ικανός, θα πρέπει να είναι και διαθέσιμος».

Στην κλήρωση του προηγούμενου Ευρωμπάσκετ, στη Disneyland του Παρισιού, ήταν παρών ο Φώτης Κατσικάρης, αλλά χθες πήγαμε ορφανοί από προπονητή: θα τον βρούμε, διάβολε, δεν θα πάμε σκέτοι στο Ελσίνκι και στην Πόλη, απλώς μαζεύονται πολλές εκκρεμότητες που πρέπει να μπουν σε μια σειρά διευθέτησης...

Το τονίζω αυτό (όπως το επισήμανε στο πρότερο σχόλιο του και ο Παπαδογιάννης), διότι ακόμη πιο βασανιστικό θεωρώ πως είναι το ζήτημα της διαθεσιμότητας των παικτών, που τραβάνε το μεγάλο λούκι της Ευρωλίγκας, αλλά και των τριών οι οποίοι αγωνίζονται στο ΝΒΑ...

Δεν εννοώ ότι όλοι αυτοί θα «πουλήσουν» την Εθνική (την οποία πέρυσι αποχαιρέτησαν ο Σπανούλης και ο Ζήσης) απλώς έχουν διαμορφωθεί ιδιάζουσες συνθήκες, που -απ’ ό,τι κατάλαβα μιλώντας εδώ στην Πόλη με κόσμο και κοσμάκη - απασχολούν σοβαρά όλες τις Εθνικές ομάδες για τις οποίες υπάρχει η διάχυτη ανησυχία ότι θα βρεθούν υπό καθεστώς σύνθλιψης από τα ξένα κέντρα εξουσίας!

ΥΓ-1: Γενικώς απουσιάζουμε από τα δρώμενα και αυτός ο συλλογισμός μου δεν έχει να κάνει με τη ματαιοδοξία, αλλά με την ουσία του πράγματος. Πέρα από τις απανωτές αποτυχίες της Εθνικής, μου κακοφάνηκε ότι δεν φέραμε κι εμείς κάποιον «legend» (έστω για το θεαθήναι τοις ανθρώποις), ενώ έμαθα ότι πριν από δυο χρόνια ο Γιώργος Βασιλακόπουλος αρνήθηκε –επικαλούμενος οικονομικούς λόγους- τη συμμετοχή της Ελλάδας στην εξαιρετικού ενδιαφέροντος εκστρατεία «Fansagainst Violence» η οποία διενεργήθηκε υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του προγράμματος «Erasmus» ,μόλις ολοκληρώθηκε και τα αποτελέσματα της παρουσιάσθηκαν σήμερα το πρωί. «Όταν τον Νοέμβριο του 2014 αποφασίσαμε να τρέξουμε αυτό το πρόγραμμα, το πρώτο τηλέφωνο που έκαναν ήταν προς τον Γιώργο Βασιλακόπουλο, διότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα με την οπαδική βία. Δυστυχώς εισέπραξα αρνητική απάντηση, επειδή, όπως μου είπε, η Ελλάδα λόγω της κρίσης δεν μπορούσε να το υποστηρίξει, αλλά εγώ επιμένω ότι εσείς και εμείς μπορούμε και πρέπει να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί στο μπάσκετ και γενικότερα στον αθλητισμό» μου είπε ο υπεύθυνος του project, στέλεχος της τουρκικής ομοσπονδίας και παλαίμαχος διεθνής σέντερ., Εμίρ Τουράμ, ο οποίος στη συνέχεια συνήψε συνεργασίες με την Ισπανία, την Κροατία, τη Λιθουανία και τη Βουλγαρία. Στην εκστρατεία που διήρκεσε δυο χρόνια και προωθήθηκε με πολλαπλές εκδηλώσεις έλαβαν μέρος περίπου 800 οπαδοί (διαφόρων βαθμίδων φανατισμού) από 32 ομάδες των πέντε χωρών.

ΥΓ-2: Eνα πουλάκι μου είπε πριν από λίγη ώρα πως στο πλαίσιο της επιχείρησης συμβιβασμού η FIBA πρότεινε στο διευθυντήριο της Βαρκελώνης να διατηρήσει την Ευρωλίγκα με 24 ομάδες και να αναλάβει ελόγου της να «τρέξει» την δεύτερη τη τάξει διοργάνωση (ως συγχωνευμένη μορφή του Eurocup και του BasketballChampions League) στην οποία θα συμμετέχουν και οι οκτώ που (μετά την κανονική περίοδο) θα μένουν εκτός Top 16. Ο Μπερτομέου αρνήθηκε...

ΥΓ-3: Ο Μελάγες γράφει πολύ συχνά ως επιμύθιον ότι «ο καλύτερος δημοσιογράφος ξέρει λιγότερα από τον χειρότερο προπονητή» και χρησιμοποιώ εδώ και χρόνια ένα κλισέ για περιστάσεις σαν τη σημερινή: «Δεν υπάρχουν καλές και κακές κληρώσεις, αλλά καλές και κακές ομάδες και καλές και κακές φάσεις των καλών ή των κακών ομάδων». Να πω αλεύρι; Η Κροατία στο Τορίνο μας γυρεύει. Και η Ισπανία στη Λιλ. Και η Σερβία στη Μαδρίτη. Και η Φινλανδία (που μας κατέστρεψε γενικώς) στο Κόπερ. Και η Νιγηρία στο Καράκας. Και η Γαλλία στο Κάουνας. Και η Ισπανία πάλι στην Αγκυρα! Επτά χρόνια φαγούρας, γαμώ το μου, και με τόσο ξύσιμο δεν μας έμειναν νύχια ούτε για να τα μασουλάμε, όσοι δεν τα κόβουμε με ονυχοκόπτη!

ΥΓ-4: Πάντως (καλή ή κακή, θα φανεί) η πραγματική κλήρωση μου φαίνεται καλύτερη από εκείνη που εμφανιζόταν στο παράδειγμα της FIBA και μας έστελνε στην Πόλη μαζί με την Ισπανία, την Τουρκία, τη Ρωσία, τη Γερμανία και την Ουκρανία. Στο Ελσίνκι η ατμόσφαιρα θα είναι μάλλον ηπιότερη σε σχέση με την αρένα της Φενέρ, και μπορεί να μας ήρθαν πεσκέσι οι Γάλλοι αλλά αποφύγαμε τους Ισπανούς και τους Τούρκους, οι οποίοι με τη φόρα που έχει πάρει ο Ερντογάν, φοβάμαι πως θα κάνουν διάβημα για να πάρουν όχι μόνο τη Συνθήκη (της), αλλά και την ίδια τη Λωζάνη!
ΥΓ-5: Δεν παίζεται ο Νεστέροβιτς! Ερωτώμενος για τη θητεία του στον Ολυμπιακό άρχισε να τραγουδάει στο ρυθμό του «Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό», ύστερα φώναξε «Θύρα 7», στη συνέχεια (ανατρέχοντας στα νιάτα του) θυμήθηκε τον ΠΑΟΚ και τότε του την... έπεσαν οι δυο Αρειανοί, που βρίσκονταν δίπλα του: ο Βλάντιμιρ Μπόισα και ο Χάνο Μότολα!

ΥΓ-6: Είχε πολλά κέφια ο Ράσο και μάλιστα όταν (σε μια συνέντευξη που θα προβληθεί προσεχώς στην Cosmote TV) τον ρώτησα για τον Σπανούλη μου αποκάλυψε το εξής: «Ο τύπος βγήκε από ένα καλούπι και το εργοστάσιο έκλεισε! Μπορεί αν είναι 34 χρονών και να μην έχει μαλλιά, αλλά έχει πολύ μυαλό, μεγάλη καρδιά και big balls που του... κρέμονται! Τη χρονιά που έπαιξα στον Ολυμπιακό και δυστυχώς τραυματίσθηκα, μέναμε στο ίδιο δωμάτιο και με τρέλανε! Δεν έχω συναντήσει ποτέ πιο τακτικό στη ρουτίνα του, πιο αποφασισμένο και πιο αφοσιωμένο στον στόχο του παίκτη. Εγώ για να τον πειράξω πετούσα από δω και από εκεί τα ρούχα και τα παπούτσια και αυτός τα έπαιρνε και τα τακτοποιούσε, αλλά αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι η προετοιμασία του πριν από κάθε αγώνα. Καθόταν σιωπηλός στο δωμάτιο, ύστερα σηκωνόταν, πήγαινε μπροστά στον καθρέφτη, έκανε έναν άγριο και πολεμικό μορφασμό και μου έλεγε «άντε τώρα, φίλε, πάμε στη μάχη»!

ΥΓ-7: Δεν συγχωρώ τον εαυτό μου, που άφησα να τον Γκέρσον να μου φύγει! Τον κυνήγαγα με το μαρκούτσι της κάμερας για μια συνέντευξη μετά την κλήρωση, αλλά πρόλαβε να μπει στο ταξί για το αεροδρόμιο, με προορισμό όχι το Τελ Αβίβ, αλλά την Αθήνα! Αμάν, θα φάει και τα κουφώματα δυο βράδια στην αγαπημένη του ταβέρνα, στη Σταμάτα!

ΥΓ-8: Και το απαραίτητο, πλην δυσάρεστο από συνειρμικής απόψεως ιστορικό πασπάλισμα για την επιστροφή της Εθνικής στη χώρα των χιλίων λιμνών , όπου έχει υποστεί τρεις μεγάλες νίλες σε ισάριθμες επισκέψεις! Πριν από μισό αιώνα στην τελική φάση του Ευρωμπάσκετ του 1967 η οποία διεξήχθη στο Τάμπερε και στο Ελσίνκι και σε πείσμα των οργίων του συχωρεμένου του Γιώργου Κολοκυθά (που βγήκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με μέσο όρο 26.7 πόντους) η Ελλάδα κατατάχθηκε 12η με 3 νίκες (Γαλλία, Ουγγαρία, Βουλγαρία)και 6 ήττες (Ισραήλ, Ανατολική Γερμανία, Σοβιετική Ένωση, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία). Aκολούθησαν οι παταγώδεις αποτυχίες στις προκριματικές φάσεις (Challenge Round) των Ευρωμπάσκετ του 1977 και του 1985 στο Ελσίνκι όπου η Εθνική έμεινε εκτός νυμφώνος με ρεκόρ 2-3 και τις δυο φορές: τον Μάιο του 1977 νίκησε τη Ρουμανία και τη Φινλανδία (85-79, Παπαγεωργίου 19π.) και ηττήθηκε από τη Γαλλία, την Τουρκία και την Αυστρία, ενώ τον Σεπτέμβριο του 1984 επιβλήθηκε της Ουγγαρίας και της Αγγλίας και την πάτησε κόντρα στη Βουλγαρία, την Πολωνία (Γκάλης 52π.) και τη Φινλανδία (73-78, Γκάλης 41π.)

Πηγή: gazzetta.gr 

Σκουντής Ελλάδα Μπάσκετ SPORTS