Να φεύγει κάθε φορά ηττημένος και αφού προηγουμένως έχει βιώσει τα εκ διαμέτρου αντίθετα συναισθήματα: τη συγκίνηση για τη διαχρονική λατρεία των οπαδών του Παναθηναϊκού που μάλιστα φώναξαν ρυθμικά το όνομά του ακόμη και στα τελευταία δευτερόλεπτα (ενώ εκείνη τη στιγμή προφανώς δικαιούνταν το μπιζάρισμα ως απότοκο της μεγάλης νίκης και του εξαιρετικού τρόπου δουλειάς του Πασκουάλ) και την τσατίλα του η οποία αποτυπώνεται σε αυτό το ιδιάζον μελιτζανί χρώμα της φάτσας του.

Από τη μια λοιπόν η τοιαύτη φάτσα του Ζέλικο και από την άλλη η ράτσα του Παναθηναϊκού, που έριξε στο καναβάτσο τη Φενέρμπαχτσε για τέταρτη φορά σε ισάριθμες επισκέψεις του(ς) στο ΟΑΚΑ: την πρώτη φορά το διέπραξε ο Αλβέρτης, τη δεύτερη ο Ιβάνοβιτς, την τρίτη ο Τζόρτζεβιτς και χθες ο Πασκουάλ, ο οποίος μάλιστα πέτυχε την ενδέκατη νίκη του σε 16 αναμετρήσεις με τον Ομπράντοβιτς...

Αυτήν τη ράτσα ο (παρών χθες στο ΟΑΚΑ) Δημήτρης Διαμαντίδης την άφησε σε καλά χέρια: ήξερε σε ποιον θα την κληροδοτούσε, φρόντισε κιόλας να τον εκπαιδεύσει σε δυο διαφορετικές χρονικές περιόδους και φαντάζομαι πως χθες θα ένιωσε ότι οι κόποι του δεν πήγαν χαμένοι...

Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Ο Καλάθης που για άλλη μια φορά αποδείχθηκε γάτα με πέταλα! Εάν μάλιστα είχε πιο μελαψό χρώμα και αντί για το νούμερο του Λάρι Μπερντ (33) φορούσε το 0, τότε θα ήταν φτυστός ο Ράσελ Γουέστμπρουκ!

Σοβαρολογώ, διότι μπορεί ο πυραυλοκίνητος γκαρντ των Θάντερ να έχει τα triple double figures για ψωμοτύρι, αλλά και ο Καλάθης δεν κολλάει μπρίκια, χώρια που είναι πολύ πιο οικονομικός: σε 31 λεπτά πέτυχε 16 πόντους, μοίρασε 11 ασίστ, κατέβασε 8 ριμπάουντ, έκλεψε πέντε φορές την μπάλα και, σε πείσμα της πίεσης που δέχθηκε, ο μπαγάσας έκανε μόλις ένα λάθος.

Ενα ίσον κανένα, εννοείται, άλλωστε ολόκληρος ο Παναθηναϊκός έκανε τρία όλα κι όλα!

Η εμφάνιση του Νικ ήταν από αριστουργηματική έως απολαυστική και από συναρπαστική έως φαντασμαγορική! Δεν υπερβάλλω, αυτή είναι η αλήθεια, την οποία προφανώς συνειδητοποίησε όχι μόνο ο Πασκουάλ αλλά και ο Ομπράντοβιτς που ο δόλιος πόνταρε σε κουτσό και μάλιστα κοντό άλογο (Ντίξον)!

Ο Παναθηναϊκός πέτυχε τη μεγαλύτερη νίκη του έως τώρα και μάλιστα με μια διαφορά (έντεκα πόντων) που ίσως του φανεί πολύτιμη στο μέλλον, ωστόσο τα οφέλη του εκτείνονται και σε άλλα επίπεδα...

Είναι σίγουρο ότι όσο περνάει ο καιρός ο Πασκουάλ νιώθει την ομάδα περισσότερο δική του και την πλάθει κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, με την ελπίδα πως δεν θα του την... μπερδέψει ο Τζεντίλε! Οσο περνάει ο καιρός οι «πράσινοι» ταυτοποιούν τον προπονητή τους τόσο στην επίθεση (με τον γρήγορο ρυθμό, την ποικιλία των επιλογών, το παιχνίδι στο low post, τις φάσεις ένας εναντίον ενός και την απεξάρτηση από το εμμονικό pick 'n’ roll) όσο και στην άμυνα.

Από την πρώτη στιγμή του χθεσινού αγώνα ήταν φως φανάρι πως ο Παναθηναϊκός ήθελε να τρέξει, να επιβάλει το τέμπο του και να γίνει το αφεντικό στην παρτίδα. Σε πείσμα της αστοχίας του στα τρίποντα (1/9) προηγήθηκε με 33-18 και όταν οι Τούρκοι με ένα επιμέρους σκορ 16-6 γύρισαν στο ματς (41-37), δεν κατελήφθη από πανικό, ούτε καν έδειξε να ταράζεται, τουναντίον επέδειξε υπομονή και έχτισε πάλι το ασφαλές προβάδισμά του.

Και πώς; Με στυλοβάτη τον Γιάννη Μπουρούση στον ρόλο του Ελ Σιντ! Παρά τον τραυματισμό του, ο Καρδιτσιώτης σέντερ όχι μόνο επέστρεψε στη δράση αλλά έπαιξε κιόλας ποικιλότροπο και καθοριστικό ρόλο, κυρίως στις φάσεις που (όπως το συνήθιζε παλιά με τον Σχορτσανίτη) ο Ομπράντοβιτς επιχείρησε να τον αναχαιτίσει με τριπλό μαρκάρισμα!

Τζίφος όμως, καθότι, ως γνωστόν, δεν μασάει ταραμά η κατσίκα!

εφημερίδα "Goal"

Καλάθης Ελλάδα Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS