Η 16η Ιανουαρίου είναι όντως η διαχρονική χαρά των γαλαζοαίματων...

Τέτοια μέρα το 27 προ Χριστού ο Γάιος Οκτάβιος αναγορεύθηκε Αύγουστος και πρώτος αυτοκράτορας της Ρώμης...

Τέτοια μέρα το 1547 ο Ιβάν ο Τρομερός ανακηρύχθηκε τσάρος της Ρωσίας...

Τέτοια μέρα το 1556 ο Φίλιππος ο Β' ανέβηκε στον ισπανικό θρόνο...

Ακόμη και ο Σάχης της Περσίας, Ρεζά Παχλαβί, τέτοια μέρα το 1979 εγκατέλειψε την πατρίδα του και κατέφυγε στην Αίγυπτο!

Ε, μια τέτοια μέρα πάλι έμελλε να χρισθεί βασιλιάς του ντέρμπι των «αιωνίων» ο Κέι Σι Ρίβερς, ο οποίος ούτως ή άλλως μπορεί να λογίζεται ως γαλαζοαίματος αφενός διότι αγωνίστηκε στη «βασίλισσα» Ρεάλ Μαδρίτης και αφετέρου διότι μαζί της ανέβηκε τέσσερις φορές σε έναν (διαφορετικό) θρόνο!

Ως παίκτης της Ρεάλ ο ανιψιός του Μπάιρον Ντίνκινς κατέκτησε το τρόπαιο της Ευρωλίγκας, το ισπανικό πρωτάθλημα, το Κύπελλο (του βασιλιά κιόλας, όπως επονομάζεται) και το Σούπερ Καπ, οπότε έχει πάρει το κολάι!

Το εάν αυτό το κολάι θα του φανεί χρήσιμο (ως εφόδιο και συστατικό της τεχνογνωσίας), θα φανεί εν ευθέτω χρόνω, σε κάθε περίπτωση πάντως ο Ρίβερς υπερέβαλε εαυτόν: δεν εννοώ μονάχα τον κανονικό εαυτό του, αλλά και τον αλληγορικό, που προκύπτει από το επώνυμό του...

Rivers πάει να πει ποταμοί, οι οποίοι στα δυο τελευταία ντέρμπι των «αιωνίων» υπήρξαν τόσο χειμαρρώδεις, ώστε ο Ολυμπιακός χρειάστηκε να κάνει βραδινές υπερωρίες για να εγκαταστήσει αντιπλημμυρικά έργα, που την πρώτη φορά απέδωσαν, αλλά προχθές παρασύρθηκαν από την ορμή του λεγάμενου!

Βεβαίως, ένας παίκτης δεν μπορεί να νικήσει μόνος του μια ομάδα και σε κάθε περίπτωση η επιτυχία του Παναθηναϊκού υπήρξε προϊόν συλλογικής και μάλιστα μελετημένης προσπάθειας, στην οποία πρωτοστάτησε ο Ρίβερς και ακολούθησαν οι υπόλοιποι.

Απλώς, για να είμαι ακριβέστερος και για να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, νομίζω ότι ο Ρίβερς κατά πρώτο λόγο και οι συμπαίκτες του υπήρξαν οι φυσικοί αυτουργοί ενός «εγκλήματος», που ασφαλώς είχε και τον ηθικό του, ονόματι Τσάβι Πασκουάλ.

Επ’ αυτού φαντάζομαι ότι θα διαφωνεί ο Γιάννης Σφαιρόπουλος για δυο λόγους: αφενός επειδή θεωρεί -και το δήλωσε κιόλας- ότι μεγαλύτερο ρόλο από τις πράξεις των αντιπάλων έπαιξαν οι δικές τους παραλείψεις και αφετέρου διότι σε ανύποπτο χρόνο (και μάλιστα μετά από νίκη) είχε πει ότι «τα εύσημα μιας επιτυχίας ανήκουν και πρέπει να πιστώνονται στους παίκτες και όχι στους προπονητές».

Στο τέλος της ημέρας, πάντως, αυτός που πράγματι έκλεψε την παράσταση ήταν ο Ρίβερς, τόσο για τους ουσιαστικούς όσο και για τους τυπικούς λόγους: οι δεύτεροι έχουν να κάνουν με το ιντριγκαδόρικο επώνυμό του, το οποίο μάλιστα τίμησε δεόντως και εξόχως, όσο για τους πρώτους, αυτοί αφορούν την καταλυτική επίδρασή του στα δρώμενα της αναμέτρησης.

Προχθές ο Ρίβερς ήταν αυτός που δεν μπόρεσε να γίνει στο προηγούμενο ντέρμπι των «αιωνίων», στο οποίο πάντως προανήγγειλε τα επιγενόμενα: αυτήν τη φορά ολοκλήρωσε την αποστολή του και αναδείχθηκε στον πολιορκητικό κριό, με τον οποίον ο Παναθηναϊκός έριξε το κάστρο του Ολυμπιακού και στον αδιαμφισβήτητο «clutch player», όπως ταυτοποιούν στην πατρίδα του τον παίκτη που παίρνει τις μεγάλες αποφάσεις στις κρίσιμες στιγμές και καθορίζει την τύχη ενός αγώνα.

Ο Ρίβερς, που ουσιαστικά είναι ένα τριάρι σε κορμί δυαριού, διαθέτει τη δύναμη, το εκτόπισμα και την ευφυΐα πρώτα για να διαβάσει και εν συνεχεία να σημαδέψει όλα τα mismatches, απέναντι σε κοντύτερους ή πιο ισχνούς αντιπάλους. Συν τοις άλλοις, με αυτήν την τακτική οδηγούσε τον εκάστοτε αντίπαλό του χαμηλά στη ρακέτα, με αποτέλεσμα όποιος κι αν ήταν αυτός (ειδικότερα στις φάσεις στις οποίες ο κλήρος έλαχε στον ανέτοιμο Σπανούλη) να μένει πίσω και να μην μπορεί να υποστηρίξει τη λελογισμένη επιθυμία του Ολυμπιακού να τρέξει και να ανοίξει τον ρυθμό, το γήπεδο και το σκορ.

Τούτο το κόλπο δεν αποτελεί ευρεσιτεχνία του Πασκουάλ, τουναντίον είναι παλιό και δοκιμασμένο ένθεν και ένθεν σε ντέρμπι «αιωνίων»: του Ρίβερς, μάλιστα, του ταιριάζει γάντι στα συγκεκριμένα ματς και για έναν επιπλέον συγκυριακό λόγο, που είναι η απουσία του δίμετρου, σκληρού και προσηλωμένου σε τέτοιες αμυντικές αποστολές Ντάνιελ Χάκετ.

Οταν το καλοκαίρι ο Αργύρης Πεδουλάκης στρατολόγησε τον Ρίβερς, ήξερε πως δεν έπαιρνε γουρούνι στο σακί: τουναντίον, επέλεξε έναν παίκτη του οποίου η ποιότητα, τα ειδικά χαρακτηριστικά (όπως η έφεση στα ποσταρίσματα και το πολύ αξιόπιστο περιφερειακό σουτ) και η πείρα αποτελούσαν εγγυήσεις.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός νίκησε τον Ολυμπιακό ύστερα από έξι απανωτές ήττες με μπροστάρη τον Ρίβερς που -για να μην παρεκκλίνω κιόλας από το πνεύμα του προλόγου μου- τίμησε -και με το παραπάνω- τις μαζεμένες επετείους των γαλαζοαίματων!

Πηγή: εφημερίδα "Goal"

Πασκουάλ Ελλάδα Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS