Περνάνε οι μέρες κι ο καιρός, αλλά ο μπασκετικός Παναθηναϊκός εξακολουθεί να θυμίζει εκείνο το ανέκδοτο του Πουλικάκου. Το παραμυθάκι που έλεγε για το φοβερό τέρας με κεφάλι λιονταριού και σώμα άλλου λιονταριού!

Ε, ναι, ρε παιδιά, κάπως έτσι είναι. Το ένα πεντάλεπτο δουλεύει το σύστημα πλημμύρα και αφήνει πίσω του δέκα πόντους την Μπάμπεργκ ο ΠΑΟ, το επόμενο πεντάλεπτο κλάνει η νύφη, σχολάει ο γάμος, άντε ξανά μανά ισοπαλία. Σαν το μυθικό τέρας ένα πράγμα, ένα λιοντάρι, άλλο σώμα, άλλο κεφάλι…

Κι έχει σημασία με ποιον έπαιζε το Τριφύλλι, διότι η Μπάμπεργκ είναι γενικός δείκτης που λένε και στη χημεία. Κάνει τη δουλειά της σταθερά, χωρίς σκαμπανεβάσματα, παίζοντας πάνω κάτω το ίδιο μπάσκετ κάθε φορά. Δεν είναι, ας πούμε, σαν κάτι τούρκικες που τη μία βραδιά είναι μαχμουρλίδικες και την άλλη σου ρίχνουν πενήντα πόντους στο σταυρί. Γι’ αυτό και προσφέρεται για συμπεράσματα. Για να δεις σε ποια κατάσταση ακριβώς είναι η δική σου η ομάδα.

Κι ο Παναθηναϊκός, πάνω κάτω, εκεί που ήτανε εκεί είναι. Σα να δουλεύει μόνο ατομικά τους παίκτες ο Πασκουάλ (επιτυχώς, ας πούμε, με τον Παππά, ανεπιτυχώς ακόμη με τον Τζεντίλε και τον Χαραλαμπόπουλο) και με την τακτική να μην ασχολείται διόλου. Ότι και καλά, πολλή οργάνωση, πολύ σχέδιο επί χάρτου, πολλή ανάλυση δεν χρειάζεται. Ήσυχοι είμαστε, no problem, στη δύσκολη στιγμή θ' ανοίξουν τα βρωμόχερα του Σίνγκλετον, του Φελντέιν, του Ρίβερς, θα πιάσουν έστω τα μπασίματα αυτοκτονίας του Τζέιμς και θα τσουλήσει το τραίνο.

Όλα αυτά, βεβαίως, θυμίζουν την εποχή που στην Ελλάδα δε λέγαμε "θα πάρουμε ξένο", αλλά "θα πάρουμε μαύρο". Και μπαίνανε οι μαύροι στο γήπεδο μέσα και κάνανε φακιρικά (ακόμη θυμάμαι εκείνον τον Τόμπσον του Παναθηναϊκού που τα έχωνε από τη σέντρα μέσα στη Μόσχα…) και τρελαινόταν ο κοσμάκης. Κάτι σαν τα σημερινά του Παναθηναϊκού δηλαδή, που βάραγε τρίποντα από τα οκτώ μέτρα -ένα από αυτά, επιτυχημένο του Γκάμπριελ, τούμπαρε οριστικά τον αγώνα.

Έτσι μπορείς να κερδίσεις οποιαδήποτε ομάδα στον κόσμο, αλλά δεν μπορείς να κερδίσεις σειρά αγώνων. Εκτός κι αν Καλάθης θυμηθεί τον καλό του εαυτό, που για την ώρα δεν τον θυμάται. Ή αν ξανακατέβει το πνεύμα του Ομπράντοβιτς στο ΟΑΚΑ, για να διδάξει στους παίκτες ότι πρώτα πασάρουμε κι ύστερα σουτάρουμε…

Υ.Γ.: Αυτός ο Κοζέρ, θα μπορούσε να προσφέρει πολλά ως αναπληρωματικός πλέη μέηκερ σε κάποιον από τους "αιώνιους". Δεν είναι κακή ιδέα ένα συμβολαιάκι για του χρόνου.  

Χρήστος Ξανθάκης Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS