Είναι πολύ δύσκολο να αποδείξει κάποιος την υποψία περί συνεννόησης των δύο αιωνίων ώστε να πετύχουν, ακολουθώντας ακριβώς την ίδια τακτική, την επιθυμητή μείωση του μπάτζετ.

Ακόμα κι έτσι να συμβαίνει όμως, παρατηρούμε μία διαφορά στην κινητικότητα που επιδεικνύει η μία ομάδα, σε σχέση με την άλλη.

Στον Ολυμπιακό, ο Μπουρούσης και ο Τεόντοσιτς αποτελούν ήδη παρελθόν, ο Μαυροκεφαλίδης οδεύει προς τη Ρωσία, ο Παπαλουκάς είναι σχεδόν δεδομένο ότι δε θα συνεχίσει, ο Πελεκάνος πάει Ιταλία και ο Γκόρντον στην Τουρκία, ενώ ο Ερτσεγκ θα προτιμούσε να βρει ομάδα στη …Σουηδία, παρά να επιστρέψει στον Ολυμπιακό του Ιβκοβιτς, ο οποίος βέβαια για να λέμε και την αλήθεια προσεύχεται καθημερινά να ξεφορτωθεί το βαρύ συμβόλαιο του Σέρβου.

Μιλάμε για πλήρη διάλυση πια, αλλά στον Πειραιά δεν παύουν να κινούνται, αν κι αυτή είναι μία εξέλιξη που καθορίστηκε από τα δεδομένα. Τα δεδομένα που έφερναν παίκτες να έχουν οψιόν, να μένουν ελεύθερους, να έχουν προτάσεις. Ετσι ο Ολυμπιακός ακόμα κι αν δεν ήθελε δε θα μπορούσε να μείνει αδιάφορος. Εστω κι αν μέχρι τώρα ο μοναδικός παίκτης που φαίνεται ότι μένει είναι ο Σπανούλης.

Από την άλλη πλευρά στον Παναθηναϊκό, έπειτα από την ανακοίνωση παραμονής των Γιαννακόπουλων, που προκάλεσε ένα ισχυρό σοκ, λόγω της μείωσης του μπάτζετ, επικρατεί μία ανησυχητική ηρεμία.

Λαμβάνοντας υπόψιν τα δεδομένα, ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να είναι ο πρώτος που θα τρέξει, διότι έχει, όχι ένα, ούτε δύο, αλλά δέκα συμβόλαια που τρέχουν, συμβόλαια, που για να επιτευχθεί ο σκοπός της μείωσης του μπάτζετ, θα πρέπει να ξανασυζητηθούν. Με τους παίκτες, σε κάθε περίπτωση να έχουν το πάνω χέρι.

Κι όμως, οι πράσινοι αντί να τρέχουν, φρενάρουν. Ετσι φαίνεται τουλάχιστον. Δίχως αμφιβολία πρόκειται για κίνηση τακτικής την οποία δεν μπορούμε να γνωρίζουμε για την ώρα. Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.

Θέλουμε να πιστεύουμε όμως, ότι ο Παναθηναϊκός δεν προσπαθεί να εκβιάσει καταστάσεις. Δεν προσπαθεί να φέρει τους παίκτες προ τετελεσμένου. Δεν προσπαθεί να κλέψει χρόνο, ώστε η ευρωπαϊκή αφορά να κλείσει και οι παίκτες του, ακόμα και να θελήσουν να φύγουν, να μην έχουν άλλη επιλογή.

Αυτή η συμπεριφορά δεν αξίζει σε παίκτες που έκαναν αδιανόητη υπέρβαση, προσφέροντας στο σύλλογο το έκτο αστέρι του. Δεν είναι τίμιο. Και μπορεί να είναι απολύτως νόμιμο, αλλά όχι και ηθικό. Το μίνιμουμ χρέος απέναντι στους πρωταθλητές Ευρώπης από τους πράσινους είναι μία ειλικρινής και τίμια στάση.

Φυσικά σε αυτές τις περιπτώσεις, σε επαγγελματικές καταστάσεις, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Κι αν μη τι άλλο αποδεικνύεται ότι ο Παναθηναϊκός επιθυμεί να κρατήσει τους παίκτες του κι όχι να τους καρατομήσει.

Πρέπει όμως να επαναλάβουμε ότι το πάνω χέρι ανήκει στους παίκτες και όχι στον Παναθηναϊκό. Με την καθυστέρηση, το μόνο που μπορεί να καταφέρει ο Παναθηναϊκός είναι να χαλάσει τα σχέση που έχει με τους παίκτες και στο τέλος να αναγκαστεί να τους κρατήσει με τα ίδια χρήματα, αν στη διαπραγμάτευση δεν τα βρουν. Δεν αξίζει όμως κάτι τέτοιο στον Παναθηναϊκό