Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς μίλησε σε ισπανική ιστοσελίδα και θυμήθηκε ιστορίες από τα εννιά Final Four που έχει πάει και έχει φύγει με το βαρύτιμο τρόπαιο, με τις πέντε διαφορετικές ομάδες (Παρτίζαν, Μπανταλόνα, Ρεάλ Μαδρίτης, Παναθηναϊκό και Φενέρμπαχτσε).

Αναλυτικά όσα δήλωσε στη «Mundo Deportivo»:

Κωνσταντινούπολη 1992 (Παρτίζαν)

«Ήταν σοκ! Φυσικά, πολύ θετικό. Το κατακτήσαμε με τη νεότερη ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης, παίζοντας 20 από τα 21 παιχνίδια εκτός Βελιγραδίου. Νόμιζα πως αυτό θα ήταν κάτι που δεν θα συνέβαινε ποτέ ξανά».

Τελ Αβίβ 1994 (Μπανταλόνα)

«Μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά θυμάμαι περισσότερο τον… θρήνο του Τύπου της Μαδρίτης, που αποκλείσαμε τη Ρεάλ στα προημιτελικά με 2-0. Έλεγαν, πως θα ήταν καλύτερο να εκπροσωπούσε η Ρεάλ το ισπανικό μπάσκετ στο Final Four του Τελ Αβίβ… Αυτό, ανατράπηκε όταν στα ημιτελικά αποκλείσαμε εύκολα την Μπαρτσελόνα. Στον τελικό, δεν θα ξεχάσω στο τελευταίο λεπτό, με το σταματημένο ρολόι. Εκείνη την ημέρα είχα πάει την ομάδα στον ζωολογικό κήπο, καθώς ήθελα να ήταν ήρεμη».

Σαραγόσα 1995 (Ρεάλ Μαδρίτης)

«Όταν υπέγραψα στη Ρεάλ Μαδρίτης, η ομάδα μου είχε βάλει ρήτρα στο συμβόλαιό μου πως για να ανανεωθεί, θα πρέπει να κατακτήσω την Ευρωλίγκα. Ο μάνατζέρ μου μου είχε πει ότι θα είμαι τρελός αν το αποδεχθώ αυτό, αλλά υπέγραψα. Θα έλεγα πως αυτός ήταν ο πιο εύκολος τίτλος που κατέκτησα. Προκριθήκαμε στο Final Four της Σαραγόσα χωρίς προβλήματα, όπου αρχικά νικήσαμε τη Λιμόζ και στη συνέχεια τον Ολυμπιακό».

Θεσσαλονίκη 2000 (Παναθηναϊκός)

«Αυτή ήταν η πρώτη μου χρονιά στον Παναθηναϊκό. Δεν ήξερα καν καλά καλά την ομάδα. Μερικές ημέρες πριν πάμε Θεσσαλονίκη, χάσαμε σε ένα ματς με τον ΠΑΟΚ και ο κόσμος αποθέωσε τους παίκτες. Εκεί, κατάλαβα το μεγαλείο της ομάδας. Πριν τον τελικό με τη Μακάμπι μίλησα με τον Όντεντ Κάτας και εκείνος μου είπε: “Κόουτς μην ανησυχείς, θα νικήσουμε σίγουρα. Τους ξέρω τους δικούς μου (σ.σ. τη Μακάμπι) και κανείς δεν μπορεί να με παίξει άμυνα”. Δεν είχα δει ποτέ τόση αυτοπεποίθηση. Και νικήσαμε, με έναν πολύ καλό Κάτας, καθώς επίσης Μποντιρόγκα, Ρέμπρατσα, Τζεντίλε, Ρότζερς…».

Μπολόνια 2002 (Παναθηναϊκός)

«Μεγάλη νίκη, πρώτα στον ημιτελικό με τη Μακάμπι στον τελικό με την Κίντερ, η οποία έπαιζε στην έδρα της. Πριν τον τελικό, ήρθε ένας τύπος στον πάγκο και μου πέταξε κάτι άσπρο. Ρώτησα κάποιους τι ήταν αυτό και μου είπαν ότι το συγκεκριμένο θεωρείται κακή τύχη στην Ιταλία… Μετά, έψαξα τον τύπο και τον ευχαρίστησα για την “κακή τύχη” που μου έφερε».

Αθήνα 2007 (Παναθηναϊκός)

«Ίσως ο καλύτερος τελικός που έπαιξα και το λέω αυτό από άποψη μπάσκετ, τόσο από τη μεριά της ομάδας μου, όσο και του αντιπάλου. Νικήσαμε τη μεγάλη ΤΣΣΚΑ 93-91. Είμαι υπερήφανος που έπαιξαν καλά δύο παίκτες που δεν ήταν πρώτης γραμμής, οι Βούγιανιτς και Μπετσίροβιτς, ενώ ο Τομάσεβιτς ήταν λίγο πριν το τέλος της καριέρας του. Είχαμε μία μεγάλη ομάδα με Διαμαντίδη, Σισκάουσκας, Ντικούδη…».

Βερολίνο 2009 (Παναθηναϊκός)

«Ένα από τα πιο δυνατά Final Four που θυμάμαι. Στα παιχνίδια αυτά έπαιξε ρόλο κάθε μπάλα και κάθε φάση. Όταν αποκλείεις τον Ολυμπιακό στα ημιτελικά είναι κάτι ξεχωριστό. Στον τελικό, παίξαμε εξαιρετικά στο πρώτο ημίχρονο, στο δεύτερο η ΤΣΣΚΑ αντέδρασε, αλλά εμείς νικήσαμε στο τέλος…».

Βαρκελώνη 2011 (Παναθηναϊκός)

«Το πιο σημαντικό πράγμα που κάναμε ήταν που αποκλείσαμε την Μπαρτσελόνα στα προημιτελικά… Είχαμε χάσει το πρώτο ματς στην έδρα τους, αλλά αυτό που είπα στους παίκτες μου ήταν: “Τώρα καταλάβατε ότι μπορούμε να νικήσουμε;” Νικήσαμε, γυρίσαμε στην Αθήνα με το 1-1 και πήραμε και τα δύο ματς στο γήπεδό μας. Στο Final Four είχαμε περισσότερα προβλήματα με τη Σιένα στον ημιτελικό, παρά με τη Μακάμπι στον τελικό».

Κωνσταντινούπολη 2017 (Φενέρμπαχτσε)

«Το αποκορύφωμα της μακράς δουλειάς… Μεγάλη υπομονή από τη μεριά της ομάδας, μεγάλη αυτοπεποίθηση και πολλή δουλειά… Ξέρω πως όταν υπέγραψα έπρεπε να γίνει αυτό και είμαι περήφανος που το κατάφερα. Η Φενέρμπαχτσε είναι ένας τεράστιος σύλλογος, πολύ καλά οργανωμένος, με απίστευτους οπαδούς. Είμαστε χαρούμενοι που δώσαμε τόση μεγάλη χαρά στους φιλάθλους μας».

Ομπράντοβιτς Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS