Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία στις εθνικές ομάδες είναι να βρεθούν πολλοί παίκτες σε καλό φεγγάρι. Γιατί δεν είναι σαν τα σωματεία που άμα σου λείπει κάποιος βγαίνεις στην μεταγραφική αγορά και τον ψωνίζεις.

Εδώ παίζεις με αυτά που σου δίνει η μοίρα. Μπορεί μια πενταετία, για παράδειγμα, να βγάλει σούπερ ψηλούς και σκάρτους κοντούς και να ψάχνεσαι ύστερα. Μπορεί πάλι να συμβεί το αντίστροφο, με εξίσου καταστροφικά αποτελέσματα. Άμα είσαι τυχερός όμως και σου κάτσει μια σωστή ισορροπία σε όλες τις γραμμές, τότε μπορείς να σκίσεις πολλές γάτες. Και να ονειρεύεσαι μετάλλια. Πράγμα το οποίο συμβαίνει με την τωρινή εθνική μπάσκετ.

Εντάξει για τα χωριά ήταν η Ρουμανία, αλλά μην ξεχνάμε ότι και η δική μας εθνική από προετοιμασία προερχότανε κι από το βουνό κατέβηκε. Και όσο και να μη την ζόρισε ο αντίπαλος, δυο-τρία συμπεράσματα βγαίνουν από τον αγώνα.

Να τα δούμε με τη σειρά:

* Για τον Παππά είναι σαν να συνεχίζεται το περυσινό πρωτάθλημα. Δεν έχει κατεβάσει στροφές και αγωνίζεται με πάθος σαν να παίζει τον τελευταίο αγώνα των play offs. Και σαν να είναι χρόνια μέλος της εθνικής, επίσης.

* Είναι τόσο δαιμονισμένη η φόρμα του Παπανικολάου και του Παπαπέτρου, τόσο σπουδαία η κλάση του Πρίντεζη και τόσο μεγάλο το ανάστημα του Γιάννη Αντετοκούμπο (δεν τον είδαμε, αλλά δεν έχει σημασία), που αναρωτιέσαι αν υπάρχει άλλη εθνική στην Ευρώπη με τέτοια πληρότητα στις θέσεις 3 και 4. Ο πιο ευχάριστος πονοκέφαλος του Μίσσα.

* Και μιας μιλάμε για τεσσάρια, μια χαρά ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις της θέσης ο Θανάσης Αντετοκούμπο. Δέρνει, σπρώχνει, ίπταται, τι άλλο θέλουμε δηλαδή; Αν είχε και σουτ δεν θα είχε γυρίσει ποτέ στην γηραιά ήπειρο.

*Εντυπωσιακή είναι και η ωριμότητα του Σλούκα. Όσα δεν ήξερε τα έμαθε πλάι στον Ομπράντοβιτς και τώρα είναι ένας γκαρντ υψηλότατης κλάσης. Μπράβο στο παιδί, παρέα με τον Καλάθη θα κάνουν θαύματα.

* Όπως ένα μπράβο αξίζει και στον Γιάννη Μπουρούση, που αντί να συνεχίσει τις διακοπές του αφιέρωσε ένα ακόμη καλοκαίρι στην εθνική.

* Δυο λόγια για το τέλος για τον Γιώργο Παπαγιάννη. Κι αυτός βελτιώθηκε πολύ στην Αμερική και εξελίχθηκε σε έναν μοντέρνο και ευέλικτο δεινόσαυρο. Κι επειδή δεν είναι Ελληνοαμερικάνος για να κάνει κόνξες, βρήκαμε σέντερ βασικό για τα επόμενα δέκα-δεκαπέντε χρόνια. Λίγο το ‘χετε αυτό;
 

Εθνική Ελλάδας Ελλάδα Μπάσκετ SPORTS