Γράφει ο Μάνος Μανουσέλης.

Θα του δίνει –υποτίθεται– ένα εκατ. δολάρια τον μήνα μέχρι να τελειώσει το λοκ άουτ! Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα, ο Ολυμπιακός, που έδιξε πρώτος τον δρόμο της Ευρώπης στους ΝΒΑers, θα πρέπει να βολευτεί με τον Χάινς, ένα σκληροτράχηλο Αμερικανάκι, που μπορεί να μην ξεπερνάει τα δύο μέτρα, αλλά παίζει κοντά στο καλάθι και το λέει η καρδιά του.

Κι αν ρίξουμε μια ματιά στην πιο μεγάλη εικόνα, θα δούμε τον μεγάλο Μισέλ Πλατινί να ετοιμάζεται να περάσει μια βόλτα από τα μέρη μας, έπειτα από πρόσκληση της ελληνικής πολιτείας. Βαρέθηκαν οι άρχοντες ν’ ακούνε απειλές από τους παράγοντες της ΕΠΟ, ότι και καλά η ΦΙΦΑ επιβάλλει το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου άνευ όρων και ορίων, και είπαν να διαπιστώσουν από κοντά τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Ο Μισέλ έρχεται Τρίτη, οπότε δεν θα προλάβει να δει τα πλέι οφς της αγωνιστικής περιόδου 2010-11 (ενώ έχουν ήδη ξεκινήσει οι αγώνες προετοιμασίας για τη σεζόν 2011-12) για τη Football League! Θα έπρεπε να του εξηγήσουν ότι τα παιχνίδια γίνονται με το θερμόμετρο να αγγίζει τους 40 βαθμούς, διότι οι ενστάσεις ομάδων για τους αγώνες με ερωτηματικά, οι μάχες για τις αδειοδοτήσεις, το κλείσιμο της ΕΠΟ από τον Πιλάβιο, τα πλαστά χαρτιά που παρουσιάζαν οι ΠΑΕ για να πετύχουν τους σκοπούς τους –και πολλοί ακόμη λόγοι– δεν επέτρεψαν να γίνουν νωρίτερα οι αγώνες.

Λεπτομέρειες, όπως το ότι έχουν λήξει τα περισνά συμβόλαια των παικτών, ότι πολλοί από αυτούς που θα πρέπει να παίξουν έχουν πάει σε άλλες ομάδες, ότι μπορεί να πάθει κάποιος θερμοπληξία με τέτοια ζέστη, ότι οι νόμοι λένε πως η σεζόν έχει λήξει εδώ και πολύ καιρό, αφήνουν παγερά αδιάφορη τη διοργανώτρια αρχή.

Είναι φανερό από όλα αυτά που συμβαίνουν ότι οι πύλες μιας νέας εποχή έχουν ανοίξει. Το μπάσκετ, το ποδόσφαιρο, ο αθλητισμός γενικότερα δεν μπόρεσε να ξεφύγει από το αλαλούμ που δημιούργησε η παγκόσμια οικονομική κρίση. Ο,τι ξέραμε θα πρέπει να το ξεχάσουμε: ναι, θα παίξει ο Κόμπι στην Μπεσίκτας. Ναι, θα γίνουν τα πλέι οφς δύο μήνες μετά τη λήξη της σεζόν. Ναι, υπάρχει μόνο ένας κανόνας· λέει ότι δεν υπάρχουν κανόνες...

Το πιο δύσκολο πράγμα μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα παρακμής και σήψης είναι να κρατήσει ο μέσος άνθρωπος την ψυχραιμία του και να μην ξεφύγει, να μη χάσει τον εαυτό του. Αν δίπλα σου κανένας δεν κάνει αυτό που πρέπει, γιατί εσύ να συνεχίσεις να είσαι σωστός; Γιατί να μη βουτήξεις και εσύ μια τηλεόραση από τη σπασμένη βιτρίνα; Γιατί να συνεχίσεις να πληρώνεις τους λογαριασμούς σου;

Σε μια Ελλάδα όπου δεν ξέρει κανένας τι θα ξημερώσει αύριο, ο καθένας μπορεί να βρει χίλιες δικαιολογίες για να μην κάνει το σωστό. Στον χώρο του αθλητισμού εδώ και πολύ καιρό έχει μπει από το παράθυρο ό,τι χειρότερο υπάρχει στην κοινωνία μας, για να εκμεταλλευτεί την κατάσταση με στόχο το εύκολο κέρδος.

Υπάρχει, όμως, μια σιωπηλή πλειοψηφία, η οποία παρακολουθεί από μακριά τα τεκταινόμενα και δεν αντριδρά, τουλάχιστον προς το παρόν. Κάποια στιγμή οι πολλοί που δεν μιλάνε θα ξεσπάσουν και θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Θα σταματήσουν να παρακολουθούν άπρακτοι τη λεηλασία των ομάδων, των ενώσεων, των ομοσπονδιών από άσχετους και λαμόγια. Θα απαιτήσουν από την πολιτεία να σταματήσει να κάνει πράγματα μόνο για τη δημόσια εικόνα της και να κοιτάξει την ουσία. Διότι όλα αυτά που γίνονται σήμερα θα είναι αμαρτίες που θα κουβαλήσουν αύριο τα παιδιά μας...

Πηγή: Eξέδρα

ΝΒΑ Μπάσκετ SPORTS