Κάποιοι λένε πως είναι όνειρο. Δεν συμφωνώ. Αυτό που ζούμε φέτος, είναι η κανονικότητα της ΑΕΚ. Το σημαντικό είναι πως το ζούμε. Και το οφείλουμε αυτό σε Μελισσανίδη και Αγγελόπουλο, που πήραν τα δύο τμήματα από τα σκ… και τα έφεραν εκεί που θέλει ο κόσμος. Αντιλαμβάνομαι, πως ανάμεσα σε εσάς υπάρχουν αρκετοί που δεν έχουν ζήσει τις μεγάλες στιγμές. Που γεννήθηκαν μέσα σε αυτήν την καταραμένη 20ετία, όπου υπήρξαν ελάχιστες εκλάμψεις χαράς σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ.

Βέβαια, αυτή είναι η κανονικότητα της ΑΕΚ. Να παίρνει τίτλους, να διεκδικεί επί ίσοις όροις πρωτάθλημα, κύπελλο και ευρωπαϊκή διάκριση κάθε χρόνο. Γι’ αυτό απλά να είστε ήρεμοι και έτοιμοι για όσα θα ζήσετε από εδώ και πέρα. Η ΑΕΚ είναι έτοιμη να χτίσει τη δική της δυναστεία και όσα βλέπουμε είναι απλά η αρχή. Ειδικά με τα γήπεδα, η ΑΕΚ θα εκτιναχθεί. Αλλά ας μείνω στα μπασκετικά που ενθουσίασαν απόψε.

Θυμάμαι εκείνα τα δύσκολα απογεύματα στο Μόσχος. Τότε που ακούγαμε τους παλιούς να μιλούν για τη «Βασίλισσα». Τον ΦΚ να γράφει για την καλιμαρμαρωμένη Βασίλισσα, για την Ανάσταση της Γλυφάδας. Που ζούσαμε με τους Μοϊκανούς και τα όνειρα. Εγιναν πραγματικότητα με τον Φιλίππου, αλλά εκεί στράβωσαν άλλα. Τώρα, δεν θα στραβώσει τίποτα.

Ο Μάκης Αγγελόπουλος είναι από τους λίγους παράγοντες που έχει δεχθεί τόσο έντονη και σκληρή κριτική, αλλά απολαμβάνει και τόσο αγάπη από τον κόσμο. Αδολη, καθώς αναγνωρίζεται πως είναι ένας αγνός Ενωσίτης, που δίνει τα πάντα για την καψούρα του, υπό εντελώς αντίξοες συνθήκες και καταστάσεις αθέμιτου ανταγωνισμού.

Όπως συμβαίνει συχνά σε αυτήν τη χώρα, ο κόσμος ξεχνά. Η δικτατορία των σόσιαλ μίντια που κυριαρχεί, ήταν γεμάτη από εξυπναδικισμούς. «Μάκη στα τρώνε». Πόσες και πόσες φορές γράφτηκε. Πόσες και πόσες φορές δεν ειπώθηκαν και βλακείες περί πονηρών καταστάσεων από δήθεν πονηρίδηδες και φωτεινούς παντογνώστες. Λησμονώντας πως αυτή η ομάδα που ανέλαβε ο Αγγελόπουλος πριν από τρία χρόνια, δεν υπήρχε στον χάρτη.

Δεν υπάρχει παράγοντας που να μη φάει ξύλο στην αρχή. Που να μη δεχθεί χαστούκια μέχρι να σταθεί στα πόδια του. Θυμηθείτε αφού μιλάμε για μπάσκετ, πόσες φάπες έφαγαν ο Βεζυρτζής, ο Κόκκαλης, ο Γιαννακόπουλος, οι Αγγελόπουλοι μέχρι να φτάσουν στην επιτυχία. Ξόδεψαν εκατομμύρια εκατομμυρίων και έχαναν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Πέρναγαν τα χρόνια μέχρι να βρουν τη συνταγή.

Και ο Μάκης; Αυτός που του τα τρώνε, αυτός που θα έπρεπε να πάρει κάναν παίκτη αντί να κάνει ταινίες, κατάφερε μέσα στην τριετία να φτάσει σε τρόπαιο. Απίστευτο και όμως αληθινό. Η φετινή ΑΕΚ, μέσα σε τόσες και τόσες αναποδιές που συνέβησαν, κατάφερε να κατακτήσει το κύπελλο, να βρίσκεται μέσα στην Ευρώπη και μέσα στο πρωτάθλημα. Γιατί να ξέρετε, η ΑΕΚ δεν θα αφήσει τίποτα.

Δεν το λέω αυτό παρασυρμένος από ενθουσιασμό. Η ΑΕΚ έχει νικήσει ήδη φέτος Ολυμπιακό (δύο φορές) και Παναθηναϊκό, φαίνεται πως τώρα άρχισε να έχει δομές ομάδας και παίκτες για κάθε θέση. Ασχέτως του τι συνέβη στον τελικό. Υπάρχει κάποιος που σε στιγμή του ματς αισθανόταν πως η ΑΕΚ δεν μπορούσε; Ποια ήταν η ομάδα που άνοιγε το ροτέισον γιατί είχε πολλές και καλές λύσεις; Και προσέξτε: απέναντι στον Ολυμπιακό, την πιο πετυχημένη ομάδα της Ευρώπης την τελευταία πενταετία. Ξεκούραστο, δίχως τραυματισμούς, χωρίς σφιχτό πρόγραμμα. Στα ίσια και παλικαρίσια.

Ρωτάω. Σε ποια θέση υπάρχει κενό μετά την έλευση του Πάντερ; Ποια ομάδα έχει παίκτη της κλάσης του Χάρις; Πόσο καλύτερος είναι ο Γκριν με ανάσες; Πόσο απλό είναι το μπάσκετ, όταν έχεις σηκώσει τα πάντα όπως ο Σάκοτα; Γιατί μέσα σε όλα, ήταν και αυτό. Που πας Μάκη με τον παππού; Και τώρα; Ελάτε στον παππού που έλεγε και μια ψυχή της νύχτας.

Ο Μάκης λέει πως όσα συνέβησαν στην Κρήτη δεν είναι σταθμός, αλλά στάση. Τα καλύτερα είναι μπροστά. Η ΑΕΚ είναι έτοιμη για μεγάλη ευρωπαϊκή υπέρβαση, δεν είναι χαμένη από χέρι και στο πρωτάθλημα. Τα καλύτερα είναι μπροστά μας και εμείς θα τα ζήσουμε όλα. Λίγη πίστη χρειάζεται και θα δούμε άλλα κόλπα και στο μπάσκετ.

Σταύρος Καζαντζόγλου Μάκης Αγγελόπουλος ΑΕΚ Ολυμπιακός