Αναλυτικά η ανακοίνωση τους:

Ο Πανιώνιος σώθηκε... αλλά μήπως τελικά δεν σώθηκε; Γιατί το μόνο σώσιμο που είδαμε ήταν το βαθμολογικό. Και αυτό όχι από δική μας ικανότητα αλλά από τους (μάγκες) παίκτες των Τρικάλων!

Κατά τ’ άλλα, όλοι οι φίλαθλοι και οι οπαδοί της ομάδας αηδίασαν με αυτά που παρακολούθησαν. Ας θυμηθούμε τι είδαμε λοιπόν :

Μια ομάδα που δεν κατέβηκε (επί της ουσίας) στους τρείς τελευταίους αγώνες - τελικούς και διασύρθηκε.

Μετά την λήξη του αγώνα στο Ρέθυμνο, που ο Πανιώνιος δεν βλεπόταν και η ντροπή, μας είχε πνίξει για την ήττα – παράδοση και τον υποβιβασμό άνευ όρων, έρχεται η χαρούμενη είδηση από την Αμαλιάδα.

Στους δέκτες μας δεν βλέπουμε κανέναν από την ομάδα να πανηγυρίζει παρά μόνο την οικογένεια Αλευρογιάννη, η οποία δίνει το σόου της στην δημόσια τηλεόραση, σαν σε άλλο ριάλιτι (Οικογενειακές ιστορίες, θα μπορούσε κάποιος να πει).

Η εμπειρία δεκαετιών στα γήπεδα μας έχει διδάξει πως όταν μια ομάδα έχει χαρά, συμμετέχει όλη μαζί σ’ αυτή. Εμείς είδαμε μόνο μια υποομάδα, που βρίσκεται μέσα στην ομάδα, να χαίρεται, αυτή της οικογένειας του γιατρού. Η υπόλοιπη ομάδα, όπως και μεις, χαιρόταν σιωπηλά χωρίς όμως να έχει την δύναμη να πανηγυρίσει κιόλας μετά απ’ όλα όσα έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα.

Παράλληλα, στις δηλώσεις που έγιναν, ακούσαμε έναν μαινόμενο Αλευρογιάννη να κουνάει το δάκτυλο και να λέει πως ένα χρόνο(!) τώρα τον πολεμάμε, πως είναι μεταπολεμικά (γιατί όχι και προπολεμικά, δεν μας εξήγησε πως βγήκε το συμπέρασμα για τον συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα!) ο πρόεδρος ομάδας που έχει λοιδορηθεί περισσότερο από κάθε άλλον και ταυτόχρονα να βγάζει μια χολή που όμοιά της δεν έχει υπάρξει ποτέ προς φιλάθλους μιας ομάδας.

Ο “καημένος” λοιπόν ο γιατρός που ... όλοι τον πολεμάμε(!), είπε πως μας έκανε υπερήφανους. Πάμε να θυμηθούμε πως:

- Άλλαξε τον επιτυχημένο προπονητή Βαγγέλη Ζιάγκο τρείς αγωνιστικές πριν το τέλος, αιτία που έφερε την ομάδα επί της ουσίας με το ενάμιση πόδι στην Α2 (αν δεν ήταν τα Τρίκαλα).

- Ως «επιστήμονας» που είναι είχε την λαμπρή ιδέα να φέρει για αντικαταστάτη του σοβαρού και επιτυχημένου Βαγγέλη Ζιάγκου, τον απολιθωμένο, μπασκετικά ανύπαρκτο και πολιτικά χαρακτηρισμένο, ναζί – Στιβ.

- Ανέβασε την ομάδα σε αγώνα – τελικό, στην Θεσσαλονίκη, με πούλμαν!

- Στον αγώνα με το Λαύριο έφερε μπράβους ξεφτιλίζοντας την υπόληψη του ιστορικότερου Συλλόγου της χώρας. Συνέχισε τις ομορφιές, κάνοντας πόλεμο ανακοινώσεων με μια ομάδα που (παρά τον σεβασμό που τρέφουμε για κάθε αντίπαλο) δεν νοείται να μπαίνουμε σε αντιπαράθεση λόγω του ειδικού βάρους της φανέλας μας, προσπαθώντας να βαφτίσει το μαύρο – άσπρο, κάνοντας τον κόσμο της ομάδας να απορεί με το πόσο χωρίς - ντροπή διοίκηση μπορεί να έχουμε.

- Παίξαμε τα δύο τελευταία υπερκρίσιμα εντός έδρας παιχνίδια, κεκλεισμένων των θυρών από την τιμωρία για τις βλαχομαγκιές του αλλά και επιπλέον έναν ακόμα στην αρχή της χρονιάς, τότε που χωρίς ενημέρωση από την Κ.Α.Ε, έκλεισε μια έξοδος 40 ετών και πήγε ο κόσμος να ποδοπατηθεί (και μαζί τους ένα μικρό παιδί).

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να γράφουμε πολλά ακόμα στην λίστα της «υπερηφάνειας» αλλά θα κουράσει. Το νόημα το πιάνουμε όλοι ..

Αντί, λοιπόν, να ακούσουμε μια κάποια αυτοκριτική ή και την ανάληψη ευθυνών για τους κακούς χειρισμούς κατά την διάρκεια της χρονιάς που μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού, είδαμε έκπληκτοι ένα δάχτυλο να κουνιέται προς την οθόνη και το μόνο που ακούγαμε και βλέπαμε ήταν οι δηλώσεις – κορώνες για το πόσο Πανιώνιος έχει γίνει ο γιατρός και για το πόσο πονάει τον Σύλλογο και την ομάδα.

Βέβαια, το πόσο Πανιώνιος θα είχε γίνει ο Αλευρογιάννης αν στην ομάδα δεν έπαιζε ο άντρας της κόρης του, νομίζουμε πως όλοι γνωρίζουμε την απάντηση.

Ταυτόχρονα ακούσαμε να λέει πως δεν θεωρεί τον εαυτό του παράγοντα παρά μόνο γιατρό. Ωστόσο τις αποφάσεις για τον Σύλλογο ποιος τις έπαιρνε, δεν μας είπε;

Γιατί αν είσαι ερασιτέχνης και παράλληλα έχεις ενασχόληση με μια επαγγελματική και ιστορική ομάδα, προφανώς έχεις βάλει κάποιους άλλους να είναι οι παράγοντες - επαγγελματίες. Ποιοί είναι αυτοί;

Ήρθε λοιπόν η ώρα να ξεκαθαρίσουμε δημόσια το ρόλο του καθένα ..

Εμείς, από μεριά μας, φάγαμε τα χρόνια μας και τη ζωή μας για να στηρίζουμε τον Πανιώνιο. Αναλογικά με την ηλικία του καθένα, άλλος πέντε, άλλος δεκαπέντε και άλλος τριάντα (και παραπάνω) χρόνια.

Δεν το κάναμε, ούτε και συνεχίζουμε να το κάνουμε, για να πάρουμε κάποιον έπαινο ή για να κονομήσουμε από τα “μεροκάματα”! Η καύλα μας και η αρρώστια για την ιδέα Πανιώνιος είναι που μας οδηγεί!

Αυτή μας η ανιδιοτέλεια λοιπόν, είναι και το όπλο μας!

Παράγοντες, παίκτες, υπάλληλοι είναι όλοι έμμισθοι και η συντριπτική πλειοψηφία εξ αυτών κοιτάζει το συμφέρον της τσέπης πολύ περισσότερο από αυτό που για εμάς είναι ιερό, το σήμα.

Δεν ήμασταν, ούτε πρόκειται να γίνουμε αιθεροβάμονες. Δεν έχουμε την απαίτηση όποιος ασχολείται με τον Σύλλογο να είναι απαραιτήτως και οπαδός του Πανιωνίου, σαν εμάς.

Έχουμε όμως αδιάλλακτη θέση αναφορικά με την συμπεριφορά του καθένα που εκπροσωπεί, έστω και για μια μέρα, το σήμα του ιστορικού.

Προσωπικές βλέψεις οι οποίες να είναι εμφανώς πάνω από το καλό της ομάδας, αυτοπροβολή με όχημα τον Σύλλογο ή το ίδιον όφελος να προσπερνά το όφελος του Πανιωνίου ... όλα αυτά είναι για μας κόκκινο πανί.

Επίσης, αυθάδεια προς το ήθος και την κουλτούρα της ιστορικότερης ομάδας της χώρας, ασέβεια προς στο παρελθόν και την ιστορία αλλά και η μη γνώση για τα ιδανικά που πρεσβεύει αυτό το τεράστιο κλαμπ, είναι ασυγχώρητα. 
Η κάθε τυχάρπαστη λέρα που περνάει το κατώφλι του σταδίου και των γραφείων και δεν σέβεται τα παραπάνω, θα βρίσκει πάντα τους Πάνθηρες απέναντί της.

Συμβιβασμούς κάνουμε πολλούς και θα κάνουμε ακόμα περισσότερους στο μέλλον για το καλό του Πανιωνίου. 
Να γίνουμε όμως οι μαλάκες του κάθε καραγκιόζη παίκτη, παράγοντα ή υπαλλήλου ... αυτό ξεχάστε το!

Η ιστορία αποδεικνύει τα γραφόμενα.

Το καλοκαίρι λοιπόν, κάναμε στην άκρη τις ζωές μας και πήγαμε πόρτα - πόρτα να μαζέψουμε τα χρήματα της εγγυητικής, ούτως ώστε να μπορέσει ο ιστορικός να αγωνιστεί και πάλι στην φυσική του θέση.

Συμβιβάσαμε ανθρώπους ασυμβίβαστους μεταξύ τους, κινητοποιήσαμε τον κόσμο του Πανιωνίου να βάλει χρήματα ακόμα και από την επαρχία και το εξωτερικό, κάναμε έρανο στα παιχνίδια του ποδοσφαίρου, πείσαμε τον γιατρό ν’ ασχοληθεί, τρέξαμε σε όποιον μπορούσε να βοηθήσει για να το κάνει.

Στηρίξαμε την ομάδα όταν όλοι, κάθε αγωνιστική που περνούσε, έλεγαν «έπεσε ο Πανιώνιος». Ήμασταν οι μόνοι που πιστεύαμε (και μέχρι 3 αγωνιστικές πριν από το τέλος ήμασταν βέβαιοι) ότι θα καταφέρναμε το δεύτερο διαδοχικό θαύμα, μετά το πρώτο της παρουσίας της ομάδας στο πρωτάθλημα (που πέρυσι το καλοκαίρι φαινόταν ουτοπία) και το δεύτερο της παραμονής.

Ξαφνικά όμως, από μια συνεχιζόμενη πορεία ανόδου (μηνών), ξεκίνησε μια αλλεπάλληλη σειρά γεγονότων αυτοκαταστροφής, που όλη η οικογένεια του Πανιωνίου αλλά και ο απλός παρατηρητής του μπάσκετ δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του.

Υπήρξε κάποιος δόλος; Ήταν χαμηλό το επίπεδο νοημοσύνης των εμπλεκομένων στα διοικητικά;

Ρωτάμε λοιπόν δημόσια την Κ.Α.Ε να απαντήσει σε μας αλλά και σε όλο τον κόσμο της ομάδας :

1. Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που εκδιώχθηκε ο κόουτς Βαγγέλης Ζιάγκος;

2. Ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος που η ομάδα ανέβηκε στο Αλεξάνδρειο να παίξει έναν τελικό με πούλμαν;

3. Ποιος πήρε την απόφαση ο καινούριος κόουτς να είναι μια απολιθωμένη, πολιτικά χαρακτηρισμένη και μπασκετικά ανύπαρκτη μορφή, όπως ο - λέγε με ναζί - Στιβ;

4. Τελικά η ομάδα χτίστηκε με επίκεντρο τον καλαθοσφαιριστή Σακελλαρίου ή την ομάδα Πανιώνιος;

5. Γιατί οι Πάνθηρες που βοήθησαν την ομάδα όσο κανείς άλλος δεν έτυχαν του σεβασμού της διοίκησης;

Θέλουμε δημόσιες απαντήσεις.

Και για τα υπόλοιπα, τα οποία είναι θέματα που δεν αφορούν το δημόσιο ενδιαφέρον, καλούμε σε μια ανοιχτή συνάντηση όλους εκείνους που είχαν ευθύνη στη φετινή χρονιά.

Τίνα Αλευρογιάννη, Σταύρο Αλευρογιάννη, Πολύδωρο Συρίγο, Χρήστο Χριστοδούλου, Παναγιώτη Τιγκιράκη, Μάρκο Κολώκα.

Υ.Γ. Μπορεί να κατεβάσατε τα μηνύματα του Μιχάλη Σακελλαρίου αλλά δυστυχώς για εκείνον εμείς τα έχουμε διασώσει. Τον καλούμε και αυτόν να έρθει να μας πει κατά πρόσωπο σχετικά με αυτά που έγραψε ..

Panthers Club 1983

Πανιώνιος