Διαβάστε την ανάρτηση του Κώστα Κετσετζόγλου στο Facebook:
Εκει στα τέλη δεκαετίας του 80 αρχες 90 που η ΑΕΚ όπως σχεδόν παντα ταλαιπωρούνταν διοικητικά στο μπασκετ και ο ΠΑΟ του Γιαννακόπουλου έπαιζε στον τάφο του Ινδού που πια ούτε γέμιζε είχαμε πετύχει καμια δεκαριά άτομα, κάπου κοντά στο Δωματιάκι αν θυμάμαι καλα, τον Παυλο.
Του είπαμε οτι ειμαστε ΑΕΚ και πιάσαμε την κουβέντα, ηταν πολυ άνετος. Και μεταξύ σοβαρού κι αστείου του λέει ενας απο εμας: Βάζεις τόσα λεφτά και ούτε καν γεμίζει το γήπεδο. Εμείς βλέπεις που πάμε παντού, γιατι δεν παίρνεις την ΑΕΚ να γινει χαμός;; Και γυρίζει Ετσι με ενα ύφος μείγμα απορίας και έκπληξης και λέει: «Τι να κάνω ρε παιδιά, αφού ειμαι Παναθηναϊκός!» Και βάλαμε όλοι μαζι τα γέλια.
Κάποιοι φίλοι σίγουρα θα τη θυμούνται την ιστορια. Κι αυτο που μας είπε τότε αυτο ηταν κι η ζωή του για αλλα σχεδόν 30 χρονια και για παντα. Οταν μπηκα και στην δουλειά κατάλαβα επισης ποσό σεβασμός υπήρχε για τον άνθρωπο Γιαννακοπουλο. Και ποσό κόσμο ειχε βοηθήσει χωρις να γίνεται ευρεως γνωστό. Όμως όσα κι αν έμαθα για αυτόν και όσα κι αν πέτυχε φτιάχνοντας μια αθλητική αυτοκρατορία παντα μου μένει εκείνη η εικόνα που ενας μεγαλοβιομήχανος μιλάει με καμία δεκαριά αντιπάλους οπαδούς και γελάνε επειδή όλα καλα αλλα ειναι... Παναθηναϊκός. Γιατι πάνω απο όλα αυτο ηταν. Και παντα μεταξύ αρρώστων υπάρχει σεβασμός. Ας ειναι ελαφρύ το χώμα.