Αναλυτικά το αφιέρωμα:

Είναι ο προπονητής που κρατάει το ρεκόρ περισσότερων τίτλων πρωταθλητή αφού κέρδισε 12, έναν περισσότερο από τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Ήταν από τα κεντρικά πρόσωπα τόσο της “αυτοκρατορίας” του Άρη της δεκαετίας του '80 όσο και της ανανέγεννησης του Ολυμπιακού στις αρχές της δεκαετίας του '90. Αν και δεν κατάφερε να πάρει τον τίτλο φέρει ως “παράσημο” το ότι οδήγησε τρεις διαφορετικές ελληνικές ομάδες στο Final Four του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Στη διαδρομή του στο Πρωτάθλημα μέτρησε 489 αγώνες που τον κατατάσσουν στην 3η θέση της σχετικής λίστας ενώ οι 418 νίκες του τον διατηρούν πολυνίκη προπονητή στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Το esake.gr συνεχίζει τα αφιερώματα στους 10 κορυφαίους, βάσει των αγώνων τους, προπονητές από καταβολής Α' Εθνικής (από το 1963-64) με τον Γιάννη Ιωαννίδη.

Στις 26 Φεβρουαρίου 1945 η Ελένη σύζυγος του Δημήτρη Ιωαννίδη έφερε στον κόσμο ένα παιδί που έμελλε να μπει στη λίστα των σημαντικότερων προσωπικοτήτων του ελληνικού μπάσκετ. Ο Γιάννης Ιωαννίδης από μικρός έδειξε την αγάπη του για την πορτοκαλί μπάλα και μόλις σε ηλικία 15 ετών, κέρδισε μια θέση στην ομάδα του Άρη. Ήταν η μοναδική φανέλα που φόρεσε στην αθλητική καριέρα του, στα 33 του χρόνια, το 1978. Παράλληλα είχε βρει θέση και στην Εθνική ομάδα με την οποία μέτρησε 17 συμμετοχές με οχτώ πόντους, κατακτώντας την 3η θέση στους Βαλκανικούς Αγώνες του 1967.

Πρωτάθλημα με το... καλημέρα
Μπορεί η αποχώρηση του από τους αγωνιστικούς χώρους να μην είχε ιδιαίτερη λάμψη, είχε όμως η εκκίνηση της προπονητικής καριέρας του. Το 1978 του έδωσε το χρίσμα του προπονητή του Άρη, ο “Πατριάρχης” του συλλόγου, «δεύτερος πατέρας» του και προπονητής του στα περισσότερα χρόνια που έπαιξε μπάσκετ, Ανέστης Πεταλίδης και λίγους μήνες μετά ο “ξανθός” -που είναι το προσωνύμιο που τον ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια- έγινε ο νεότερος σε ηλικία προπονητής που κατέκτησε τον τίτλο της Α' Εθνικής. Ήταν μόλις 34 ετών όταν οδήγησε από τον πάγκο τον Άρη στο Πρωτάθλημα μέσα από κάποιες ακόμη, ευτυχείς για τους “κιτρινόμαυρους” συγκυρίες. Η απόφαση του Χάρη Παπαγεωργίου να μείνει στην ομάδα παρότι σκεπτόταν τη μετακόμιση του στις ΗΠΑ και οι μεταγραφές των Παραμανίδη, Ανανιάδη και Βαμβακούδη ήταν οι σημαντικότερες.

Με τον Παπαγεωργίου να τελειώνει το Πρωτάθλημα με μέσο όρο 35,5 πόντων και έχοντας στις τάξεις του ακόμη τους Αλεξανδρή, Χωλόπουλο, Σκόνδρα, Παραμανίδη, Ανανιάδη, Βαμβακούδη, Καλαντίδη, Σπάρταλη, Νάστο, Σπηλιώτη, Βορκάδη, Στυλιανού και Δελεμερτζή, ο Άρης έφτασε στον τίτλο μετά από 49 χρόνια. Ήταν ο πρώτος από τους 12 που κατέκτησε ο Ιωαννίδης. Είχε όμως και μία επιπλέον σημασία, που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί. Ο Νίκος Γκάλης, επέλεξε να παίξει μπάσκετ στον Άρη ένα χρόνο μετά, μεταξύ άλλων γιατί ήταν ο πρωταθλητής.

Ο “ξανθός” ωστόσο αποχώρησε και τη σεζόν 1979-80 οδήγησε τον Γυμναστικό Λάρισας στην «παρθενική» άνοδο του συλλόγου στην Α’ Εθνική. Το καλοκαίρι του 1982 ήρθε η στιγμή της επιστροφής στο “Αλεξάνδρειο” και ο Άρης ανέκτησε τα σκήπτρα από τον Παναθηναϊκό που είχε πάρει τον τίτλο στη διετία που προηγήθηκε. Μαζί με τον “ξανθό” επέστρεψε ο Χάρης Παπαγεωργίου ενώ η ομάδα ενισχύθηκε με τους ελληνοαμερικανούς Χριστοφάκη και Καραγιώργη καθώς ακόμη και με τον Μηνά Τουκμενίδη από τον ΒΑΟ ενώ αποχώρησαν Γιαννουζάκος και Ανανιάδης. Με ρεκόρ 22-4 ο Άρης πήρε το Πρωτάθλημα.

Το 1984 οι “κιτρινόμαυροι” έχασαν τον τίτλο στο μπαράζ της Κέρκυρας από τον Παναθηναϊκό αλλά το 1985 και μετά την απόκτηση του Παναγιώτη Γιαννάκη από τον Ιωνικό Νικαίας, επέστρεψαν στην κορυφή στην οποία έμειναν μέχρι το 1991 μετρώντας επτά διαδοχικούς τίτλους με τον Ιωαννίδη στον πάγκο τους στους έξι από αυτούς, καθώς αποχώρησε το 1990. Παράλληλα είχε οδηγήσει την ομάδα και σε πέντε τίτλους Κυπέλλου Ελλάδας (1985, 1987, 1988, 1989, 1990) και βέβαια στα τρία final four του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1988, 1989, 1990) μέσα από αξέχαστες πορείες στη διοργάνωση.

Η κυριαρχία του Ολυμπιακού
Μετά από μία σεζόν μακριά από τους πάγκους, ο Γιάννης Ιωαννίδης ανέλαβε το καλοκαίρι του 1991 την προσπάθεια αναγέννησης του Ολυμπιακού. Με έναν μόνο πραγματικό σούπερ-σταρ τον Ζάρκο Πάσπαλι, με τον Σιγάλα πιο ώριμο, κάποιους εμπειρότερους (Καμπούρης, Ελληνιάδης, Αγγέλου) και επιλέγοντας αρκετούς πιτσιρικάδες (είχε αποκτήσει τον Μπάμπη Παπαδάκη από τον Φίλιππο Θεσσαλονίκης, τον Αντώνη Σταμάτη από τον Πανελλήνιο) κατάφερε να οδηγήσει τους ερυθρόλευκους από την 8η θέση της προηγούμενης σεζόν, στη 2η για να χάσει τον τίτλο από τον ΠΑΟΚ. Η 2η θέση όμως ήταν σαν Πρωτάθλημα και η απαρχή μιας πορείας που κράτησε τον Ολυμπιακό στην κορυφή του ελληνικού μπάσκετ για πέντε συνεχόμενες σεζόν. Ο “ξανθός” είχε συμμετοχή στους τέσσερις από αυτούς τους τίτλους ενώ παράλληλα είχε οδηγήσει την ομάδα στην κατάκτηση του Κυπέλλου του 1994 αλλά και δύο φορές στο final four, φτάνοντας και στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1994, 1995).

Το καλοκαίρι του 1996 ανέλαβε την προσπάθεια αναγέννησης μιας άλλης μεγάλης ομάδας του ελληνικού μπάσκετ. Της ΑΕΚ. Στην πρώτη σεζόν του στον Δικέφαλο, ο Ιωαννίδης επέλεξε να πλαισιώσει το ταλαντούχο ελληνικό υλικό (Χατζής, Κακιούζης, Μπαρλάς, Λίγγος, Τσακαλίδη, Νικολαίδης) και τους εμπειρότερους Παπαδόπουλο, Ποδαρά με μια σειρά καλών Ευρωπαίων παικτών (Κολντεμπέλα, Κιάτζιτς, Λάρσεν, Ατρούια) και ένα εξαιρετικό δίδυμο Αμερικανών (Βίκτορ Αλεξάντερ, Μπιλ Έντουαρντς). Η “Ένωση” που την προηγούμενη σεζόν ήταν 10η, έχασε στην ισοβαθμία την πρωτιά της κανονικής περιόδου από τον Ολυμπιακό (21-5) και έφτασε μέχρι τους τελικούς τους οποίους έχασε με 1-3 από τους Πειραιώτες.

Η επιστροφή στο λιμάνι και το "αντίο" στους πάγκους
Η σεζόν 1997-98 μπορεί να μην εξελίχθηκε με ανάλογο τρόπο στο Πρωτάθλημα καθώς τερμάτισε 4η, ωστόσο η ΑΕΚ έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών όπου ηττήθηκε από τη Βίρτους Μπολόνια του Ριγκοντό και του Ντανίλοβιτς στη Βαρκελώνη με 58-44. Μετά από μια σεζόν ξεκούρασης, ο Ιωαννίδης επέστρεψε για την τελευταία χρονιά της προπονητικής του καριέρας σε συλλογικό επίπεδο, στον Ολυμπιακό της περιόδου 1999-2000. Οι ερυθρόλευκοι πήραν την πρωτιά της κανονικής περιόδου στην ισοβαθμία με τον Παναθηναϊκό, όμως στα ημιτελικά αποκλείστηκαν με 0-2 από τον ΠΑΟΚ και περιορίστηκαν στην κατάκτηση της 3ης θέσης.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης έκανε και δύο θητείες στον πάγκο της Εθνικής ομάδας, το 1980-81 και το 2001-04. Σε συνολικά 63 παιχνίδια είχε 46 νίκες και 17 ήττες.

Μετά το τέλος της προπονητικής διαδρομής του, ο Ιωαννίδης δραστηριοποιήθηκε στην πολιτική και διετέλεσε βουλευτής της Α' Θεσσαλονίκης από το 2004 ως τον Ιανουάριο του 2015. Διετέλεσε μάλιστα υφυπουργός Πολιτισμού, αρμόδιου για θέματα αθλητισμού από το 2007 ως το 2009 και από το 2012 ως το 2013.

Γιάννης Ιωαννίδης