Εντάξει είπαμε... Να σπρώξουμε τις χώρες που αγαπάνε το μπάσκετ και θα γεμίσουν τα γήπεδα λογικά και εντάξει να έχουν μια βοήθεια όπως είχαμε και εμείς κάποιες εποχές...

Μόνο που υπάρχουν πολλές διαφορές με εμάς π.χ και τους καλόβολους και φιλόξενους, οκ, Λιθουανούς που όμως δεν έχουν οι άνθρωποι υποδομές! Μετά κόπου και..βασάνων έφτασα και εγώ στο Αλίτους ή Αλιτάους όπως το λένε οι ντόπιοι.. Γιατί λοιπόν τα λέω όλα αυτά και βάζω αυτό τον τίτλο;

Γιατί πολύ απλά για να έρθει κανείς στην Λιθουανία χρειάζεται από Ελλάδα να αλλάξει δύο πτήσεις και να πάει στο Βίλνιους. Η εθνική που δεν πήρε τσάρτερ έμεινε βράδυ στη Βιέννη και άρα έκανε αλλά παλιές ..καλές εποχές, δίημερο ταξιδάκι! Στην συνέχεια όσοι συνάδελφοι ήρθαμε και όσοι έρχονται, ξεκινάνε χαράματα άυπνοι, κάθονται σε ένα ενδιάμεσο αεροδρόμιο κανένα 3ωράκι με 5ωράκι και μετά Βίλνιους βραδάκι! Από εκεί πας για Αλίτους λοιπόν.

Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr