Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω αυτό το κείμενο με το ίδιο σλόγκαν που χρησιμοποίησα για το αυριανό μου σχόλιο στη Sportday. Δεν είναι άλλωστε δικό μου το σήμα κατατεθέν, αλλά του Αγγελάκα.
Σιγά μη κλάψω.
Σιγά μη φοβηθώ.
Δεν της ταιριάζουν δάκρυα αυτής της ομάδας, όσο οδυνηρή και αν ήταν η εξέλιξη του προημιτελικού με τη Γαλλία. Της ταιριάζει μόνο ένα μπράβο, επειδή πραγματοποίησε την υπέρβαση που υποσχέθηκε, φόρεσε για 30-32 λεπτά το καπέλο του αφεντικού απέναντι σε έναν αντίπαλο θεωρητικά ανώτερο και άγγιξε μία νίκη που θα ξάφνιαζε τους ανύποπτους και θα βούλωνε το στόμα όσων περίμεναν να τη λοιδορήσουν.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr