Έπεσε η αυλαία λοιπόν ενός ακόμα ευρωμπάσκετ, του 37ου αυτή την φορά, στην πανέμορφη Λιθουανία και με την Ισπανία να επιβεβαιώνει τον χρισμό του γκραν φαβορί πριν καν το τζάμπολ. Δεν θα μπω στην διαδικασία να λέω τι μας άρεσε και τι δεν μας άρεσε καθώς αυτή η παρουσίαση μου μοιάζει πάντα σαν προκάτ!

Τα ωραία , τα αληθινά , είναι όταν γράφουμε σαν να μιλάμε με ένα φίλο μας. Αρχικά λοιπόν κρατάμε ότι ήταν μια μεγάλη διοργάνωση , η μεγαλύτερη από όσες έχω δει από το 95'. Οι 20 μέρες είναι πολλές και είναι άγνωστο ποιόν εξυπηρετούν τελικά εκτός αν τα τηλεοπτικά έχουν τόσο χρήμα και δεν το ξέρουμε και κονονάμε στην ΦΙΜΠΑ. Το βέβαιο είναι ότι κουράστηκαν όλοι πλην των ντόπιων από τις τρεις εβδομάδες. Και τελικά δεν ξέρουμε αν αξίζει το "στοίχημα" της διοργανώτριας για διεύρυνση του ευρωμπάσκετ που τελικά αν έγινε για να εξυπηρετηθούν ομάδες, με την κλήρωση που είχαμε κατέληξε σε τραγωδία το πλάνο αυτό αν βέβαια υπήρχε. Από εκεί και πέρα είχαμε πολλές πόλεις , επτά για την ακρίβεια. Δεν ξέρω τι συνθήκες είχαν στις άλλες πόλεις, αλλά στο Αλίτους που ήμασταν εμείς, δεν είχε τίποτα καλό! Συμπαθητική πόλη για επαρχία, καλοί και εξυπηρετικοί άνθρωποι, αλλά καμία υποδομή όχι μόνο για ευρωμπάσκετ αλλά ουτε καν για κυνήγι!

Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr

Εθνική Ελλάδας Ευρωμπάσκετ Μπάσκετ SPORTS