Αργότερα έβγαλε ανακοίνωση διάψευσης η FIBA και μίλησε για «μηδέν κρούσματα στο ευρωμπάσκετ».
Και πριν από λίγο ήρθε η Στανικουνιένε να πει «Κανένα από τα 76 δείγματα δεν ήταν θετικό. Οι δημοσιογράφοι παρερμήνευσαν την δήλωσή μου».
Και ρωτάμε κάτι απλό. Κοτζάμ διευθύντρια αντιντόπινγκ της διοργανώτριας χώρας του ευρωμπάσκετ και δεν ξέρει πού της πάνε τα τέσσερα; Την μια λέει και μετά - την παρέμβαση FIBA – ξελέει;
Δεύτερον. Οι δημοσιογράφοι που φιλοξένησαν τις αρχικές δηλώσεις της, από πού έβγαλαν «Ισπανία» και «Σκόπια»; Από την κοιλιά τους; Κάποιος μίλησε γι’ αυτές τις δυο χώρες συγκεκριμένα. Και προφανώς μίλησε η διευθύντρια.
Τρίτον. Το θέμα αυτό σέρνεται από το πρωϊ σε όλα τα ΜΜΕ της γης. Η FIBA γιατί ξύπνησε με τόσες ώρες καθυστέρησης, αφού η εξήγησή της ήταν εν τέλει τόσο απλή;
Είναι φανερό πως κάτι τρέχει με όλη αυτή την ιστορία. Κάτι, δηλαδή, δεν πάει καλά. Και ο κόσμος δεν είναι αφελής. Με τόσες αφορμές που του δίνονται είναι λογικό να έχει καχυποψία.
Εμείς δεν θα πούμε αν όντως υπάρχουν ή δεν υπάρχουν ντοπαρισμένοι. Εμείς απλά θα αναφέρουμε ότι δεν μασάνε όλοι κουτόχορτο. Δεν γίνεται σε ένα τέτοιο πόστο, όπως του διευθυντή αντιντόπινγκ, να μιλάει κάποιος για δυο χώρες έτσι απλά και χωρίς να τρέχει τίποτα;
Η ανακοίνωση της FIBA δεν επαρκεί. Ούτε η διάψευση της Λιθουανής διευθύντριας πείθει κανέναν. Προφανώς τα έχουν κάνει σαλάτα. Και το λέμε αυτό επειδή στην πιάτσα έχουν κυκλοφορήσει μέχρι και ονόματα μπασκετμπολιστών.
Η FIBA είναι υποχρεωμένη να δώσει μια πιο αναλυτική ανακοίνωση και να εξηγήσει σε όλο τον κόσμο τι ακριβώς έχει συμβεί. Και η WADA να παρέμβει για την Λιθουανή, που βρίσκεται υπό την αιγίδα της παγκόσμιας ένωσης αντιντόπινγκ. Κάποιος φταίει σίγουρα, δηλαδή. Είτε η Λιθουανή, είτε η FIBA, είτε και οι δυο.