Αλλωστε, ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά είναι που ο «Μήτσος» σηκώνει τον Παναθηναϊκό στους ώμους του, παίρνει την πρωτοβουλία στο φινάλε και... βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά. Το μόνο που αλλάζει όλα αυτά τα χρόνια είναι το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο τελειώνει τον αντίπαλο...
Αυτή τη φορά κατάφερε μέσα σε 15,4'' δευτερόλεπτα να πετύχει δύο τρίποντα και η περίπτωσή του έχει αρχίσει να μου θυμίζει τους τύπους εκείνους που προσπαθούν χρόνο με το χρόνο να σπάσουν κάτι περίεργα ρεκόρ (για παράδειγμα, πόσο γρήγορα θα φάει κάποιος 30 χάμπουργκερ...) για να μπουν επιτέλους στο βιβλίο Γκίνες και να κάνουν το όνειρό τους πράξη...
Κάτι τέτοιο μου μοιάζει να κυνηγάει ο Διαμαντίδης, με τη διαφορά πως έχει αντίπαλο μόνο τον εαυτό του, καθώς κανείς άλλος παίκτης στην Ευρώπη δεν έχει σημαδέψει το φινάλε ενός αγώνα με τόσους διαφορετικούς τρόπους...
Τον έχει κρίνει με επιθετικό ριμπάουντ και λέι απ από το πουθενά, έχει κρίνει τελικό με τρία διαδοχικά τρίποντα σε ένα δίλεπτο, έχει κλέψει την μπάλα στην επαναφορά μετά από καλάθι, έχει βάλει τρίποντα... από το σπίτι του, έχει κόψει αντίπαλο την ώρα που αυτός ετοιμαζόταν να καρφώσει και να στείλει τον Ολυμπιακό στον παράδεισο και τον Παναθηναϊκό στην κόλαση και τώρα μας απέδειξε πως 15,4 δευτερόλεπτα είναι υπεραρκετά στον ίδιο για να βάλει έξι πόντους!
Το εντυπωσιακό πλέον είναι πως ό,τι κι αν κάνει ο Διαμαντίδης δεν μας ξαφνιάζει, απλά μας κάνει να βγάζουμε ένα ελαφρύ μειδίαμα, σαν να λέμε «δεν μπορεί, πλάκα μας κάνει...», με τη διαφορά πως παιχνίδι με το παιχνίδι μας έχει μια καινούρια έκπληξη, έτσι για να μην πλήττουμε...
Ο Διαμαντίδης λοιπόν «σφράγισε» την δεύτερη θέση του Παναθηναϊκού στον όμιλο και ο Ομπράντοβιτς έχει κάθε λόγο να αποθεώνει τον αρχηγό του, τον άνθρωπο που μπορεί να κάνει πράξη οτιδήποτε σχεδιαστεί στο περιβόητο πινακάκι του τάιμ - άουτ... Οποιος είδε την εκπομπή του συνδρομητικού καναλιού μετά το τέλος του θρίλερ στη Μάλαγα, θα έμενε με ανοικτό το στόμα, διαπιστώντας πως τα όσα σχεδιάστηκαν στο τελευταίο τάιμ - άουτ του «Ζοτς» εκτελέστηκαν κατά γράμμα στο παρκέ.
Μπορεί να σας φαίνεται απλό, όσοι από 'σας δεν έχετε παίξει μπάσκετ θα λέτε «ε, αφού το σχεδίασε, γιατί να μη γίνει...», αλλά όσοι ξέρουν αντιλαμβάνονται πόσο δύσκολο είναι για έναν προπονητή να σχεδιάσει το σύστημα κι αυτό να εφαρμοστεί κατά γράμμα σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα με τους σφιγμούς των παικτών να είναι στο κόκκινο.
Ολόκληρη η κίνηση, με τα πρόσωπα ακριβώς που επέλεξε ο «Ζοτς», βγήκε πιστά στο παρκέ για να καταλήξει η μπάλα στα χέρια του Διαμαντίδη και να γίνει η ζωή όλων ευκολότερη. Βεβαίως σ' αυτό βοήθησε και ο κ. Ματέους, ο προπονητής της Μάλαγα, ο οποίος έκανε διαδοχικά δωράκια στον Παναθηναϊκό, όχι βεβαίως για την επιλογή του στο τελευταία 1,3 δευτερόλεπτα, μετά το εύστοχο τρίποντο του Διαμαντίδη, αλλά για τις αμυντικές του επιλογές στα 20 τελευταία δευτερόλεπτα.
Η Μάλαγα επέλεξε να μην κάνει περιστροφές στην άμυνα, τέτοια λάθη με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό δεν επιτρέπονται και οι Ισπανοί την πάτησαν και... λογικά έμαθαν.
Κατά τα άλλα, επιβεβαιώθηκε αυτό που λένε πως οι μεγάλες διαφορές στο ξεκίνημα ενός αγώνα δεν κάνουν καλό, καθώς το +17 του 12' ήταν πλασματικό και δεν ανταποκρινόταν στην πραγματική διαφορά που έχουν οι δύο ομάδες την συγκεκριμένη περίοδο. Ο Παναθηναϊκός ήταν εξαιρετικός στα πρώτα 15 λεπτά, δεν είχε βέβαια τη διάρκεια που απαιτείται και είναι λογικό ο Ομπράντοβιτς να φωνάζει για μεγαλύτερη βοήθεια από συγκεκριμένους παίκτες.
Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με πέρυσι είναι ο Ρομέιν Σάτο που είναι σταθερός, βοηθάει περισσότερο απ' ό,τι πέρυσι στην επίθεση, ενώ η μεγάλη αδυναμία παραμένει η φροντ λάιν, καθώς Μάριτς, Μπατίστ και Βουγιούκας δεν... κάνουν ακόμη έναν Μπατίστ στα καλά του.
Ο πρώτος πρέπει να συνέλθει και γρήγορα, ο τελευταίος έχει γίνει από τρίτος, πρώτος, ενώ ο Μάικ είναι σε λίγο καλύτερη κατάσταση απ' ό,τι ήταν, αλλά δεν βρίσκεται καν στο 60%. Ο Σμιθ δείχνει να αποκτά αυτοπεποίθηση, παίρνει τα σουτ που του αναλογούν και η ανταποκρισή του χαρακτηρίζεται καλή, παρά τις δεδομένες αμυντικές του αδυναμίες...
Πηγή: prasinanea.gr