Με αφορμή το πέρας του πρώτου γύρου της κανονικής περιόδου. Λοιπόν, αυτό που συμβαίνει μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου έχει καμία σχέση με αυτό που (δεν) συμβαίνει στα χρηματοκιβώτια των προέδρων;

Με εξαίρεση το Μαρούσι, που δυστυχώς φυλλορροεί και δυστυχώς υπό τις παρούσες συνθήκες δεν έχει λόγο ύπαρξης στην Α1, όλοι οι υπόλοιποι (και ο καθένας ξεχωριστά) προσπαθούν να κάνουν τη δική τους υπέρβαση. Και εν πολλοίς τα καταφέρνουν. Εχουμε και λέμε: ούτε ένας ούτε δύο, αλλά 11 Ελληνες προπονητές βρίσκονται αυτή τη στιγμή στους πάγκους. Οι οποίοι με λίγα χρήματα έχουν φέρει κάμποσα νέα ονόματα, τα περισσότερα από τα οποία έχουν δώσει καλά δείγματα γραφής. Για να αποδειχθεί πως δεν χρειάζεται πακτωλός χρημάτων για δυσθεώρητα μπάτζετ για να φέρεις καλούς Αμερικανούς.

Οι Ελληνες παίκτες σε αρκετές περιπτώσεις δεν είναι φτωχοί συγγενείς, καθώς η κρίση έχει αναγκάσει τις ομάδες να κοιτάξουν και τους πιτσιρικάδες, που τουλάχιστον έχουν μια ευκαιρία να αποδείξουν αν αξίζουν να συζητάμε γι' αυτούς τα επόμενα χρόνια. Αυτά από μόνα τους δεν είναι στοιχεία που δεν πρέπει να τα θεωρούμε αμελητέα; Δικαίως, γιατί δεν είναι!

Σύμφωνοι, το ότι το πρωτάθλημα θα παιχθεί ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό το ξέραμε, το περιμέναμε και εν τέλει το προσπερνάμε ως κάτι αναπόδραστο. Είναι οι δύο κορυφαίες ομάδες του πρωταθλήματος και επ' αυτού δεν γεννάται ζήτημα. Ομως με τον καταποντισμό του ΠΑΟΚ και του Αρη (να αμέσως αμέσως δύο από τα άσχημα του φετινού πρωταθλήματος) έχουν αναδειχθεί νέες δυνάμεις που δίνουν άλλον... αέρα στο πρωτάθλημα.

Μήπως η μέχρι τώρα παρουσία του Κολοσσού δεν είναι ένα τέτοιο θετικό στοιχείο; Μήπως η ανέλιξη του Ρεθύμνου δεν είναι μια πραγματικότητα για την οποία μόνο χαρά και θαυμασμό πρέπει να έχουμε; Στην πρώτη πεντάδα της βαθμολογίας αυτή τη στιγμή υπάρχουν αυτές οι δύο ομάδες, συν την Καβάλα που αντιμετώπισε και αυτή κάποιες σημαντικές διοικητικές φουρτούνες (ας μην ξεχνάμε όμως πως έριξε στο... καναβάτσο τον Παναθηναϊκό).

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα φέρει ο δεύτερος γύρος και ποιος θα αντέξει όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και στο οικονομικό. Είναι ένα θέμα το οποίο δεν μπορούμε να προσπεράσουμε: ήδη εδώ και καιρό ακούγονται διάφορα για ομάδες του ποδοσφαίρου και μπάσκετ που κινούνται πέριξ των ορίων τους. Δεν θέλει και πολύ (δεδομένων των ρευστών συνθηκών που βιώνει η χώρα) να προσπεράσουν την... κόκκινη γραμμή και να δηλώσουν αδυναμία να συνεχίσουν. Ας ελπίσουμε πως δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο.

Αν λοιπόν το πρωτάθλημα συνεχιστεί με... σχετική ομαλότητα, τότε μπορούμε να περιμένουμε κι άλλα αγωνιστικά δώρα. Το φετινό πρωτάθλημα μας εμφανίζει μια εικόνα που αξίζει να μην την προσπεράσουμε. Αξίζει να τη δούμε και να την παρατηρήσουμε. Αξίζει να πάρουμε ένα μάθημα χρηστής διαχείρισης για το μέλλον και να αναλογιστούμε (έστω και με πίκρα) τι συνέβαινε τα χρόνια των παχιών αγελάδων που έφευγαν πόροι δεξιά κι αριστερά δίχως πραγματικό αντίκρισμα.

Ναι, τελικά η κρίση, όσο σκληρή κι αν είναι, όσο κι αν μας βάζει στο καβούκι μας, μπορεί και να αποδειχθεί άκρως διδακτική. Για όλους μας, αλλά ειδικότερα για τις ομάδες...

Πηγή: Goal

Α1 Ευρωλίγκα Μπάσκετ SPORTS