Εξαιρετικός προπονητής ο Ίβκοβιτς, μέσα στους 2-3 καλύτερους ever στην Ευρώπη. Τουλάχιστον όσα έχουμε δει στα σχεδόν 40 μας χρόνια. Ο Τζόι Ντόρσεϊ, προσθήκη της τελευταίας στιγμής, έχει δώσει το κάτι παραπάνω στην φροντ-λάιν του Ολυμπιακού, στον σχεδόν ένα μήνα, που βρίσκεται στον Πειραιά. Ο Έισι Λο ήταν χθες κόντρα στην Γαλατά ο παίκτης του ΝΒΑ, που ξέραμε. Οι πιτσιρικάδες του Ολυμπιακού, άλλος λίγο την μία μέρα, άλλος περισσότερο την άλλη, δίνουν ενθουσιασμό, φρέσκα πόδια στην άμυνα, αλλά και λύσεις στην επίθεση. Όλοι αυτοί (συν κάποιους άλλους) αποτελούν ομάδα, σύνολο, αυτό, που εκφράζει το ομαδικό άθλημα, που λέγεται μπάσκετ. Στην προκειμένη περίπτωση αποτελούν την ομάδα του Ολυμπιακού.

Πάντα, όμως, ή σχεδόν πάντα, για μία ομάδα, που ψάχνει την κορυφή, πρέπει τουλάχιστον ένας παίκτης να ξεχωρίζει πολύ. Στην ΤΣΣΚΑ αυτός είναι ο Κιριλένκο. Στον Παναθηναϊκό ο Διαμαντίδης. Στην Μπαρτσελόνα ο Ναβάρο. Και στον Ολυμπιακό (που είναι και το ζητούμενο μας) ο Σπανούλης. Όλα καλά και ωραία περί ομαδικότητας, αλλά ειδικά αυτό το σύνολο, που εμφανίζει ο Ολυμπιακός φέτος, δεν θα είχε αξιώσεις για μεγάλα πράγματα αν δεν είχε τον V-Span. Θα πει κάποιος ότι αν π.χ έλειπε ο Ντόρσεϊ, πάλι ο Ολυμπιακός θα κινδύνευε να μην βρεθεί στις οκτώ καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκας. Όλα πιθανά είναι.

Και όλες επίσης σεβαστές οι απόψεις. Η δικιά μας γνώμη, όμως, το δικό μας δάκτυλο στρέφεται προς τον Σπανούλη. Και είναι φυσιολογικό από μία πλευρά αυτό. Ο Σπανούλης παίρνει 2.4 εκ. ευρώ τον χρόνο, αυτός, λοιπόν, είναι και πρέπει να είναι ο άνθρωπος, που πρέπει να σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος. Αυτός είναι, που πρέπει να σηκώσει στις πλάτες του για να οδηγήσει ψηλά τον Ολυμπιακό. Την τρέχουσα χρονιά και μέχρι στιγμής τα καταφέρνει μία χαρά: η ομάδα του βρίσκεται στην πρώτη θέση στην Α1, στην Ευρωλίγκα είναι στους «8», στο Κύπελλο είναι στον τελικό. Το ταμείο θα δείξει τι τελικά θα έχει καταφέρει ο Σπανούλης και η παρέα του, κρίνουμε, όμως, τα όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής. Για το μέλλον τίποτα δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά, μόνο εκτιμήσεις να κάνουμε.

Όπως και να έρθουν, όμως, τα πράγματα, δεν θα αλλάξει με τίποτα την άποψή μας και την άποψη πολλών ότι ο Σπανούλης είναι το ορόσημο του Ολυμπιακού όπως επίσης και ένας από τους κορυφαίους γκαρντ της Ευρώπης. Κάποτε στον Γυμναστικό της Λάρισας, θα λέγαμε και στα πρώτα του βήματα στο Μαρούσι, δεν μπορούσε να «διαβάσει» τις φάσεις. Το πείσμα του, όμως, ο τσαμπουκάς του, η προσωπικότητά του και η σκληρή του δουλειά έχουν υπερκεράσει τα όποια προβλήματα και έχουν συντελέσει τα μέγιστα, ώστε ο διεθνής γκαρντ να έχει φθάσει εδώ, που έχει φθάσει.

Και στον Ολυμπιακό ο Σπανούλης δεν προσφέρει μόνο τα προσόντα του στο παρκέ. Προσφέρει ίσως πολύ περισσότερα πράγματα: στα 30 του είναι ο δάσκαλος στα αποδυτήρια και στην προπόνηση για τους μπόλικους πιτσιρικάδες, που έχει δίπλα του. Αυτή είναι μία δουλειά πολύ σημαντική, που δεν βγαίνει προς τα έξω. Και σίγουρα είναι μία παρακαταθήκη για το μέλλον του Ολυμπιακού, ο οποίος έχει επενδύσει πολλά στους αρκετούς νεαρούς και ταλαντούχους παίκτες του.

Πηγή: Sday.gr