Ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στο Final Four της Κωνσταντινούπολης και έχει και αυτός τις δικές του (25%) πιθανότητες για να κατακτήσει την Ευρωλίγκα έπειτα από 15 χρόνια. Θυμάσαι που ήσουν και τι έκανες το 1997 όταν κατακτήθηκε το πρώτο ευρωπαϊκό στη Ρώμη;
«(Γέλια) Να πω την αλήθεια όχι. Ήμουν μόλις εφτά χρονών και δεν θυμάμαι ούτε που ήμουν, ούτε τι έκανα την ημέρα του τελικού. Πάνε πολλά χρόνια από τότε και ήμουν αρκετά μικρός, όχι, δεν έχω εικόνες από εκείνη τη μέρα».
Τι ήταν αυτό που άλλαξε σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά και φέτος καταφέρατε να αποκλείσετε τη Σιένα;
«Φέτος υπάρχει μεγάλο δέσιμο στην ομάδα μεταξύ των παικτών. Μεταξύ των Ελλήνων και των ξένων, των παιδιών που έμειναν και αυτόν που ήρθαν, όλοι είμαστε μια παρέα. Υπάρχει αυτό το κλίμα, προσέχει ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί λειτουργούμε για το καλό του συνόλου, κάτι που βγαίνει και στο παρκέ, αλλά και ως εικόνα προς τον κόσμο».
Δηλαδή τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρχε δέσιμο μεταξύ των παικτών;
«Σαφώς και υπήρχε και τα προηγούμενα χρόνια, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Φέτος το κλίμα είναι εξαιρετικό, το ευχαριστιόμαστε και κάθε φορά που βγαίνουμε στο παρκέ το διασκεδάζουμε. Χαιρόμαστε να παίζουμε ο ένας για τον άλλον».
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο gazzetta.gr