Αυτός δεν έγινε Μουρίνιο, αυτή θα κάνει θαύματα

Η ομορφιά του ποδοσφαίρου στο «Λουζ» αποτυπώθηκε στην ασύγκριτη συναισθηματική πλευρά του αθλητισμού.

Ήταν ένας τελικός που δεν διεκδικεί δάφνες θεαματικού προτύπου. Δεν τον καταχώρησε δηλαδή η ευρωπαϊκή ιστορία, το albo d’oro του Κυπέλλου Πρωταθλητριών-Champions League ως ένα αλησμόνητο παιχνίδι, π.χ. σαν τις κορυφαίες ανατροπές δεκαετιών, στη Βαρκελώνη από την Μάντσεστερ ή στην Κωνσταντινούπολη από την Λίβερπουλ.

Οι δύο «Μαδριλένες» δεν μας καθήλωσαν με ποιοτική απόδοση. Δεν ζήσαμε στιγμές… αφωνίας με την μπάλα που παίχτηκε, δεν παρακολουθήσαμε διαστήματα «απόλυτου ποδοσφαίρου».

Ούτε και νομίζω πως περίμεναν πολλοί κάτι τέτοιο, όταν στο φόντο μιας «εμφύλιας σύρραξης», στον καβγά δύο ξένων από την ίδια πόλη, δύο άσπονδων μισητών συμπολιτών, υπάρχει το «άγιο δισκοπότηρο» της UEFA.

Θα ‘λεγα πώς ήταν ένα κλασικός, σύγχρονος, «αθλητικός» ποδοσφαιρικός τελικός. Όπου αυτά που κυριάρχησαν ήταν το πρέσινγκ, τα χιλιόμετρα στα «εργατικά πόδια» των παικτών, η δύναμη και θέληση ψυχής.
Και στο φινάλε οι δύο απαράβατοι, all time classic όροι στα ομαδικά σπορ, όταν ο θάνατος του ενός συνεπάγεται τη ζωή (και τη δόξα) του άλλου, χωρίς παραχωρήσεις και ισορροπίες:
- Το βάρος της φανέλας, η ιστορία και το μεγαλείο του συλλόγου
- Η εμπειρία, η κλάση και η αξία

Αν φερ’ ειπείν δεχόμαστε όλοι την οικονομική πρόκληση της Ρεάλ, τη μία με τον Κριστιάνο να πλησιάζει τριψήφιο νούμερο πίσω από τα μηδενικά που ακολουθούν στην τιμή αγοράς του και την άλλη, την περυσινή, με τα 100 και βάλε εκατομμύρια του Μπέιλ, να τι σημαίνει όμως κιόλας να τα έχεις και… να τα σκας για να αποκτάς αυτούς που θέλεις, όταν τους χρειάζεσαι.

Να αγοράζεις δηλαδή ό,τι καλύτερο και πλουσιότερο διαθέτει η αγορά. Να είσαι η… κόρη του «παρ’ τα όλα»!

Κουβέντα δεν θα κάνουμε, αφού δεν υπάρχει κάποιος να διαφωνεί ότι αυτά τα μυθικά ποσά είναι πέραν κάθε υπερβολής. Ιδού όμως και γιατί κοστίζουν όσο κοστίζουν ορισμένοι (τόσο) ακριβοπληρωμένοι.

Ο Ρονάλντο τα βγάζει, τα φέρνει κατά μία έννοια πίσω τα λεφτά του, μεγαλουργώντας τόσα χρόνια με τους «μερένγκες» και, όπως αποδείχθηκε, ο Γκάρεθ άρχισε ήδη την απόσβεση, αναδεικνυόμενος ως «άνθρωπος της τελευταίας στιγμής» φέτος, χαρίζοντας με την τελική υπογραφή του, δύο τρόπαια στη «βασίλισσα»: Το Κύπελλο Ισπανίας με το τέρμα του στο 85’ στον τελικό με την Μπαρτσελόνα (2-1) και στη Λισαβόνα, το σαββατόβραδο, σημειώνοντας το (καθοριστικό) 2-1 στην παράταση.

Τρελά γκάζια ροχιμπλάνκος
Το Champions League θεωρώ ότι πήγε εκεί που έπρεπε, σ’ αυτήν που άξιζε, στην ομάδα-θρύλο παγκοσμίως, την μοναδική πια με 10 Πρωταθλητριών.

Την Ατλέτικο δεν την… λυπάμαι. Δεν είναι να την… κλαις αυτή η ομάδα. Έκανε την ανατροπή στην Πριμέρα, πάτησε τα «τρελά γκάζια της» παράλληλα στην Ευρώπη και έφτασε να ακουμπήσει το στόμα της στην πηγή. Όσο κι αν ήθελε αρκετός κόσμος που ταυτίζεται με τις «σταχτοπούτες», με τους (κάπως τέλος πάντων) πιο αδύναμους, να πάει το C.L. στους «ροχιμπλάνκος», η εκτυφλωτική λάμψη της «βασίλισσας» ήταν καταλυτική στην παράταση. Εκεί που όπως ξέρουμε, μετράνε πολλά άλλα πράγματα.

Οι Μαδριλένοι του ανερχόμενου super star των πάγκων, Ντιέγκο Σιμεόνε, πέτυχαν άθλο σε τούτη τη σεζόν. Η λογική λέει ότι εφόσον εκμεταλλευθούν αναλόγως και αξιοποιήσουν έξυπνα, επαγγελματικά και σοβαρά τα όσα έχουν οικοδομήσει, το μέλλον θα φέρει και… τα θαύματα τα οποία στερήθηκαν πηγαίνοντας στην παράταση με το γκολ του Ράμος στο 90’+3’.

Αν υπάρχει ένας που έχασε το δοχείο με όλο το νέκταρ είναι ίσως ο Σιμεόνε. Ο δρόμος βεβαίως είναι ορθάνοιχτος γι’ αυτόν να γίνει ο πιο ακριβοπληρωμένος προπονητής στον πλανήτη, ωστόσο πιθανά να έχασε μαζί με την κούπα στην Πορτογαλία, μια ευκαιρία να ανακηρυχθεί από τώρα, στα 44 του, Μουρίνιο στη θέση του Μουρίνιο!..

- Κάποιοι πολύ λίγοι, υπεραισιόδοξοι Παναθηναϊκοί, να είναι σίγουροι ότι τα περυσινά σκουπίσματα… 3-0», δεν υπάρχουν για φέτος. Οι πιο ανοιχτομάτηδες βλέπουν και ξέρουν ότι παρά το διπλό (πλέον) πλεονέκτημα των «πράσινων» (έδρα και 1-0 στις νίκες), η έκβαση των μαχών τίτλου θα περάσει από χίλια κύματα.
Η πρώτη επιβεβαίωση τούτου, στις οθόνες μας, Δευτέρα βράδυ…

- Θρυλικός πια και ο γυναικείος «ερυθρόλευκος» αθλητισμός! Υπέρ-ΚΟΥΠΩΣΗ κάθε χρόνο! Κυκλοφορεί ως ανέκδοτο ότι στον ΠΑΟ κάτι πρέπει να κάνουν γιατί αναγκαστικά, η φυσιολογική εξέλιξη της αθλητικής ιστορίας του τόπου τους οδηγεί σε… τροποποίηση ύμνου.

Καθώς για άλλον… «χαίρεται η Ελλάδα», αφού άλλος είναι «ο πρωταθλητής σε όλα τα σπορ»!.. ΟΛΑ ΚΟΚΚΙΝΑ.