Το αποτέλεσμα; Δεδομένου ότι το μπάσκετ είναι ένα δίκαιο και δημοκρατικό άθλημα, οι «ερυθρόλευκοι» αποκόμισαν από τον χθεσινό αγώνα αυτό ακριβώς που άξιζαν και δικαιούνταν με βάση την (τόσο θαμπή, ώστε να μη διακρίνεται) εικόνα τους: nada, που λένε και οι Ισπανοί, δηλαδή τίποτε!

Σε έναν πρόωρο τελικό (που μετά το χθεσινό αποτέλεσμα μοιάζει με παρωχημένη ευκαιρία), ο Ολυμπιακός δεν έσωσε ούτε τη διαφορά των δώδεκα πόντων που αποταμίευσε στις 29 Δεκεμβρίου ούτε καν τα προσχήματα: όπως λέγεται σε τέτοιες περιπτώσεις, και υπήρξε σαφές επί τριάντα λεπτά, «εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής!».

Τι σημαίνει αυτή η διπλή ήττα; Απλούστατα, ότι τώρα οι φιναλίστ της περυσινής Ευρωλίγκας (στην οποία, παρεμπιπτόντως, τέτοια μέρα φιγουράριζαν με 7-1, ενώ τώρα καταποντίσθηκαν στο 3-5) θα πρέπει να επιδοθούν σε ένα ντεμαράζ, για να καλύψουν το χαμένο έδαφος και τον απολεσθέντα χρόνο. Το ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία είναι μια παρηγορητική κουβέντα, αλλά από μόνη της δεν φτάνει για να αναστήσει τα νεκρωμένα κύτταρα μιας ομάδας που όλως παραδόξως παρουσιάζει πλέον σοβαρό υστέρημα και σε έναν τομέα που όλα τα τελευταία χρόνια αποτελούσε τη σταθερά της: στην πνευματική δύναμη...

Ούτως ή άλλως, ελλείψει ενός πυλώνα μέσα στη ρακέτα, ο Ολυμπιακός παρουσιάζεται ευάλωτος στο κορμί του, αλλά πλέον είναι αδύναμος και στο πνεύμα του και στην ψυχή του, με αποτέλεσμα χθες να γίνει η εύκολη λεία και συνάμα η σανίδα σωτηρίας των Καταλανών, που βρήκαν αποκούμπι για να σταθούν ελόγου τους όρθιοι.

Οσο σκληρό κι αν ακούγεται, το ματς δεν αντέχει σε κριτική (!) και εμπίπτει στην περίπτωση όπου η στατιστική καθρεφτίζει πλήρως την εικόνα: ο Ολυμπιακός παρουσιάσθηκε κατώτερος των περιστάσεων σε όλα τα επίπεδα, αντέδρασε μονάχα σπασμωδικά, πέταξε, κατά την προσφιλή και αθεράπευτη (κακή) συνήθειά του, έντεκα ελεύθερες βολές στα σκουπίδια και είχε τον χαμηλότερο δείκτη δημιουργίας της σεζόν: μόλις εννέα ασίστ, χωρίς καμιά από δαύτες να φύγει από τα χέρια του Σπανούλη στα είκοσι λεπτά της συμμετοχής του!

Παρεμπιπτόντως, ο Σπανούλης περιορίσθηκε σε ρόλο θεατή στην τέταρτη περίοδο και κυρίως στα τελευταία λεπτά, όταν ο απελπισμένος Ολυμπιακός επιδίωξε να σώσει την παρτίδα (αλλά εν τέλει αποδείχθηκε πως κυνηγούσε χίμαιρες) με ένα περίεργο σχήμα, που αποτελούσαν ο Αθηναίου, ο Οντομ, ο «μη ο Χάκετ συντριβή» (για να επικαλεστώ έναν παλιό πρωτοσέλιδο τίτλο του Θόδωρου Νικολαΐδη στο «Φως των Σπορ» για τον Σαργκάνη), ο Παπαπέτρου και ο Πρίντεζης. Την ίδια στιγμή ο Πασκουάλ, με τον φόβο να χάσει τη διαφορά, επανέφερε τον Ναβάρο και τον Ντόρσεϊ και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος!

Ασφαλώς ο Ολυμπιακός, μετά τις απανωτές κακές εμφανίσεις και τις ήττες, υποχρεούται να μην τα παρατήσει και να εξαντλήσει κάθε πιθανότητά του να προκριθεί. Κάποια προβλήματα όμως «φωνάζουν» και προφανώς τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν μπορούν να λυθούν, παρά μόνο να καμουφλαριστούν με κάποια τεχνάσματα. Ο νεόκοπος Γουόρικ ναι μεν λέγεται Χακίμ, αλλά δεν είναι δα και ο (συνονόματός του) Ολάζουον, ο Λοτζέσκι παραμένει στα πιτς, η επίθεση παρουσιάζει έλλειμμα, η άμυνα χωλαίνει, ο ρυθμός πέφτει διαρκώς, ο Σπανούλης δεν βρίσκεται στην καλύτερη φάση του και προφανώς το φιλότιμο δυο τριών παικτών δεν φτάνει για να καλυφθούν οι φανερές εγγενείς αδυναμίες...

Πηγή: εφημερίδα "Goal"

Basket League Ελλάδα Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός