«Εδώ αποδοκίμασαν μέχρι και τον Διαμαντίδη»

-Η αναμέτρηση με την Ρεάλ ήταν ένα από τα μεγαλύτερα «θρίλερ», που έχεις ζήσει στην καριέρα σου;

 

«Ηταν μεγάλο παιχνίδι, αλλά έχοντας αναμετρηθεί άλλες τρεις φορές φέτος με τη Ρεάλ Μαδρίτης, δεν αισθανόμασταν τόσο μεγάλη πίεση πριν από το τζάμπολ. Ξέραμε ότι μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε και να τους κερδίσουμε. Γνωρίζαμε από πριν ότι είχαμε πολύ δύσκολη αποστολή στη Μαδρίτη, όπως επίσης ήμασταν σίγουροι ότι το ματς θα ήταν κλειστό και αν επρόκειτο να κερδίσουμε τη Ρεάλ στην έδρα της δεν θα το κάναμε φυσικά με 20 πόντους. Υπήρξαν δύσκολες στιγμές, μείναμε πίσω στο σκορ ακόμη και με 7 πόντους, αλλά δεν τα παρατήσαμε ποτέ, πολεμήσαμε ως το τέλος, ευστοχήσαμε σε ορισμένα μεγάλα σουτ και το βασικότερο; Ο καθένας έδωσε κάτι. Δεν μπορώ να πω ότι παίξαμε εκπληκτικά. Οπως λένε και στην Αμερική, η πιο γλυκιά νίκη είναι η άσχημη νίκη. Ολοι, όμως, πρόσφεραν κάτι στην ομάδα και πιστεύω ότι αξίζαμε να φύγουμε νικητές από την Μαδρίτη». 

 

-Θα συμφωνούσες με την άποψη ότι ο Παναθηναϊκός… έχει πάρει τον αέρα της Ρεάλ; Η έστω ότι σας ταιριάζει η συγκεκριμένη ομάδα;  

 

«Πάντα απέναντι στην Ρεάλ ακολουθούμε την ίδια συνταγή. Παίζουμε άμυνα και προσπαθούμε να είμαστε έξυπνοι στην επίθεση. Να μην τους αφήσουμε να επιβάλουν τον ρυθμό τους, να τους επιβραδύνουμε. Μπορεί να είχαμε κάποιες άσχημες επιθέσεις, αλλά στην επόμενη φάση δεν θέλαμε να τους αφήσουμε να τρέξουν και να αισθανθούν άνετα στο σπίτι τους. Για αυτό όλα τα ματς με την Ρεάλ είχαν κλειστό σκορ. Ολα κρίθηκαν σε μια ή δύο κατοχές. Ισως όπως λες οι ομάδες να ταιριάζουν μεταξύ τους, για αυτό είμαστε 2-2 στις μεταξύ μας εφετινές αναμετρήσεις στην κανονική περίοδο και στο Top16. Μπορώ, βέβαια, να πω ότι δεν υπάρχει ομάδα στην Ευρωλίγκα, την οποία δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε. Καμία ομάδα δεν ξεχωρίζει τόσο από τις υπόλοιπες, επομένως στο χέρι μας είναι να παίζουμε πάντα με σοβαρότητα και το μέλλον μας να εξαρτάται αποκλειστικά από μας».

 

-Πόση αυτοπεποίθηση σου έδωσαν τα δύο καλάθια που πέτυχες στην εκπνοή της δεύτερης και της τρίτης περιόδου;

 

«Είναι ωραίο το συναίσθημα, δεν μπορώ να πω, αλλά το κάνω σε όλη μου τη ζωή! Η αγαπημένη μου φάση είναι η λεγόμενη απομόνωση, να παίξω δηλαδή ένας εναντίον ενός στο τέλος του παιχνιδιού ή στο τέλος μιας περιόδου. Είμαι καλός σε αυτό τον τομέα και από τη στιγμή που είχα απέναντί μου τον Τζέισι Κάρολ ή τον Ρούντι Φερνάντεθ, που δεν είναι σπουδαίοι αμυντικοί, προσπάθησα να το εκμεταλλευτώ».

 

-Πώς μεταφράζεις το σπουδαίο «διπλό» του Παναθηναϊκού σε συνδυασμό με τις ήττες της Μάλαγα από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και της Εφές από την Ζαλγκίρις Κάουνας;

 

«Ο όμιλός μας είναι πολύ περίπλοκος. Πρώτα από όλα δεν έχουμε ακόμη προκριθεί στην επόμενη φάση, άρα θα πρέπει να κερδίσουμε το ένα από τα δύο τελευταία ματς για να διασφαλίσουμε τουλάχιστον την τέταρτη θέση και την πρόκριση. Το επόμενο παιχνίδι με την Μπάμπεργκ δεν θα είναι εύκολο και δεν μας ξεγελά το γεγονός ότι δεν έχουν σημειώσει νίκη στο Top16. Στο ματς του πρώτου γύρου είχαμε αρκετά προβλήματα απέναντί τους στο ΟΑΚΑ. Είναι πολύ καλύτερη ομάδα σε σχέση με αυτό που δείχνουν τα αποτελέσματά τους. Αν πάρουμε, λοιπόν, τη νίκη στη Γερμανία, θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας στην τελευταία αγωνιστική με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην έδρα μας. Τότε δεν θα έχουμε την παραμικρή πίεση, αλλά θα ξέρουμε ότι με άλλη μια νίκη, θα έχουμε την τύχη να κατακτήσουμε μια καλύτερη θέση. Από τη στιγμή, που υπάρχει η πιθανότητα ακόμη και για τετραπλή ισοβαθμία, καταλαβαίνει κανείς ότι όλα είναι ανοικτά και η τελική κατάταξη θα εξαρτηθεί από τα αποτελέσματα πέντε ομάδων».

 

-Αν υπήρχε ένας συμπαίκτης, στον οποίο θα ήθελες να βγάλεις το καπέλο, να υποθέσουμε ότι αυτός θα ήταν ο Κώστας Τσαρτσαρής (16 π. με 3/3 δ., 2/3 τρ., 4/6 β. σε 23'43'');

 

«Φυσικά! Τα καλύτερα ματς του Κώστα φέτος έγιναν με αντίπαλο την Ρεάλ. Το σκεφτόμουν πριν από το τζάμπολ, αλλά δεν ήθελα να του το πω για να μην του χαλάσω το μυαλό. Κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε την Ρεάλ παίζει εξαιρετικά. Η εμφάνισή του, όμως, δεν αποτελεί έκπληξη για μένα, υπό την έννοια ότι ο Κώστας είναι ένας συμπαίκτης, τον οποίο μπορείς να εμπιστευτείς. Είναι πολύ έμπειρος και ειδικά τις βραδιές, που μπορεί να σκοράρει, βοηθά αφάνταστα την ομάδα. Αλλες φορές, μπορεί να βάλει μόνο 2-4 πόντους, αλλά θα συνεισφέρει σε άλλους τομείς του παιχνιδιού, θα είναι σε κάτι χρήσιμος. Επομένως, δεν ήταν έκπληξη η εμφάνισή του στη Μαδρίτη, αλλά κάτι φυσιολογικό για το επίπεδό του».

 

-Ποιο ήταν το κομβικό σημείο για τη δική σου εξέλιξη μέσα στη χρονιά; Θα πρέπει να δούλεψες αρκετά στο πνευματικό κομμάτι, ώστε από τις αποδοκιμασίες του Ιανουαρίου στο ματς με τη Μάλαγα να εξελιχθείς σε πρωταγωνιστή δίπλα στον αρχηγό Δημήτρη Διαμαντίδη.

 

«Η σεζόν ξεκίνησε δύσκολα και αυτό δεν ίσχυε μόνο για μένα, αλλά για όλους στον Παναθηναϊκό. Ημασταν μια καινούργια ομάδα, με νέο προπονητή και πολλούς νέους παίκτες. Δεν ξέραμε τι να περιμένουμε από τους εαυτούς μας, δεν γνωρίζαμε καλά - καλά τους συμπαίκτες μας. Μπορώ να πω ότι η αρχή για μένα ήταν καλούτσικη. Υπήρξαν καλά και άσχημα παιχνίδια, μετά τραυματίστηκα και όταν επέστρεψα δεν ήμουν όσο αποτελεσματικός θα ήθελα. Η ομάδα γενικά δεν έπαιζε τόσο καλά. Σε ένα παιχνίδι παίζουν ρόλο οι λεπτομέρειες. Σε εκείνο το ματς, λοιπόν, στο ΟΑΚΑ με τη Μάλαγα έκανα ένα λάθος και εν συνεχεία αστόχησα σε ένα σουτ και σε δύο ελεύθερες βολές». 

 

-Τα θυμάσαι όλα τόσο καλά;

 

«Μπορώ να θυμάμαι κάθε κατοχή, κάθε φάση, κάθε σουτ, κάθε λάθος που έχουν συμβεί πριν από δέκα χρόνια, ίσως και από την αρχή της καριέρας μου. Τα θυμάμαι πάρα πολύ καθαρά, γιατί έχω αυτογνωσία και ξέρω ποιες ήταν οι καλές και οι κακές στιγμές μου. Σε εκείνο το ματς δεν έπαιξα άσχημα, αλλά είχα απαίσιο φινάλε. Τρεις απανωτές κακές αντιδράσεις με στιγμάτισαν».

 

-Πώς το διαχειρίστηκες αυτό; Δεν είναι και μικρό πράγμα να δημιουργείται δυσφορία στην εξέδρα για έναν παίκτη.

 

«Είμαι 28 ετών, επομένως έχω αρκετή εμπειρία, ώστε να μπορώ να διαχειριστώ καλές ή άσχημες, προσωπικές βραδιές, να μπορώ να διαχειριστώ τους οπαδούς, που με αποθεώνουν ή με αποδοκιμάζουν. Πιστεύω ότι η πνευματική σταθερότητα που έχω, είναι το μεγάλο μου πλεονέκτημα. Αν έχεις ένα κακό παιχνίδι και ορισμένοι οπαδοί σε γιουχάρουν, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτοί οι οπαδοί σε μισούν. Ετσι είναι οι οπαδοί. Αντιδρούν με βάση αυτό που βλέπουν στο παρκέ. Αν σε αποδοκιμάζουν, λοιπόν, θα έχουν τους λόγους τους. Την ίδια στιγμή, όμως, βλέπω στο ΟΑΚΑ και ορισμένους οπαδούς, οι οποίοι με ενθαρρύνουν βρέξει - χιονίσει. Σε κάθε ματς μου φωνάζουν ''αυτό είναι το παιχνίδι σου, συνέχισε έτσι'', κι ας έχω σκοράρει δύο ή τέσσερις πόντους. Μετά βάζω 18 πόντους στον τελικό με τον Ολυμπιακό και μου λένε ''θυμάσαι; Σου τα είχα πει!''. Υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις».

 

-Από τα λόγια σου φαίνεται σαν να έχεις ψυχολογήσει τους οπαδούς του Παναθηναϊκού...

 

«Ξέρεις τι γίνεται; Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού έχουν πάθος με την ομάδα τους. Αν αποδοκιμάζουν, λοιπόν, καμιά φορά εμένα ή έναν συμπαίκτη μου ή τον κόουτς Πεδουλάκη, δεν σημαίνει ότι δεν μας συμπαθούν κιόλας. Εχουν υπάρξει στιγμές που έχουν γιουχάρει μέχρι και τον Διαμαντίδη!».

 

-Αποκλείεται! Τον Διαμαντίδη;

 

«Το έχω δει με τα μάτια μου. Δεν σου λέω ότι το κάνουν και οι 20.000, αλλά υπάρχουν φάσεις που ο Μήτσος έχει αστοχήσει σε ένα σουτ ή έχει κάνει ένα λάθος και ορισμένοι έχουν δυσανασχετήσει. Δεν κάνω πλάκα. Ετσι είναι, όμως, οι οπαδοί. Για να γυρίσω, λοιπόν, στη δική μου περίπτωση, δεν περιμένω να με χειροκροτήσουν κιόλας από τη στιγμή που τα έχω κάνει θάλασσα σε τρεις συνεχόμενες φάσεις. Δεν πειράζει, όμως. Αυτά συμβαίνουν, αλλά ποτέ δεν θα με πάρει από κάτω, ούτε πρόκειται ποτέ να αποκτήσω άσχημα συναισθήματα για κανέναν από αυτούς τους ανθρώπους. Τρανή απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι έκτοτε έχω βελτιωθεί και συνεχίζω να βελτιώνω το παιχνίδι μου. Για να είμαι ειλικρινής περισσότερο με πείραξε η πρόσφατη ήττα από τη Μάλαγα στην Ισπανία, παρά ο αγώνας του πρώτου γύρου, στον οποίο αποδοκιμάστηκα». 

 

-Κάπως οξύμωρο ακούγεται αυτό. Τόσο πολύ σε ενόχλησε η πρόσφατη ήττα στην Ανδαλουσία;

 

«Υπερβολικά πολύ! Το έφερα βαρέως γιατί ο προσωπικός μου αντίπαλος, Μάρκους Ουίλιαμς, σκόραρε τρία τρίποντα στο πρόσωπό μου! Και το πήρα πολύ πιο προσωπικά σε σχέση με τον πρώτο αγώνα, γιατί τότε τα είχα θαλασσώσει στην επίθεση, ενώ τώρα συνέβη στην άμυνα. Και στην άμυνα θέλω πάντα να αναλαμβάνω τον καλύτερο παίκτη. Ειλικρινά, όταν με ρώτησες για το παιχνίδι με την Μάλαγα, κατάλαβα ότι εννοούσες το δεύτερο. Αυτό τα λέει όλα και εξηγεί ότι δεν πέθανα κιόλας για το πρώτο ματς, το οποίο παρεμπιπτόντως κερδίσαμε! Δεν με ενοχλεί που έκανα τρία λάθη, γιατί παρ' όλα αυτά καταφέραμε να νικήσουμε. Η ήττα, όμως, στη Μάλαγα με έκανε να υποφέρω περισσότερο από κάθε άλλη ήττα φέτος, γιατί επέτρεψα στον παίκτη της ευθύνης μου να βάλει τρία σερί τρίποντα και να μας κλέψει τη νίκη. ΟΚ, με είχε στενοχωρήσει και η ήττα από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, αλλά τότε ήταν πολύ νωρίς και δεν ήμασταν ακόμη ομάδα. Το δεύτερο ματς με την Ουνικάχα ήταν το πιο οδυνηρό. Οταν κάνεις πρωταθλητισμό το ζήτημα είναι να κερδίζεις. Και θα σου πω κάτι ακόμη. Εγώ ήλθα στον Παναθηναϊκό, όχι για να γίνω αρεστός ή για να είμαι ο σταρ. Ηλθα για να κερδίσω τίτλους! Και προσπαθώ να βοηθήσω την ομάδα μου, ώστε να πετύχει τους στόχους της».

 

-Ειλικρινά, το περίμενες ο Παναθηναϊκός να αποδειχθεί στην πορεία τόσο σκληρός αντίπαλος;

 

«Το σκεπτικό μου πάνω σε αυτό είναι το εξής. Αυτή η ομάδα έφερνε επιτυχίες χωρίς διακοπή επί 15 ολόκληρα χρόνια. Το καλοκαίρι, όμως, έγιναν σαρωτικές αλλαγές από τον προπονητή μέχρι τους περισσότερους παίκτες. Υπάρχει, όμως, ο Μήτσος, όμως, που είναι ο στυλοβάτης. Ο Κώστας μπορεί να μην σκοράρει τόσο πολύ, αλλά μέσα και έξω από το γήπεδο είναι απίστευτος συμπαίκτης. Συνεχίζουμε με το μάνατζμεντ. Ο Μάνος (σσ.: Παπαδόπουλος) ξέρει τι κάνει, όπως όλοι όσοι εργάζονταν τα προηγούμενα χρόνια στον Παναθηναϊκό. Είπα, λοιπόν, στον εαυτό μου ότι αν πάω εκεί, ίσως στην αρχή να δυσκολευτώ λίγο, αλλά αργά ή γρήγορα η κατάσταση θα γίνει καλύτερη για τον απλούστατο λόγο ότι οι άνθρωποι στον Παναθηναϊκό ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν». 

 

-Επομένως, είχες υψηλές προσδοκίες όταν υπέγραφες στον Παναθηναϊκό. 

 

«Ακριβώς! Είχα τεράστιες προσδοκίες, για αυτό και αποφάσισα να υπογράψω στη συγκεκριμένη ομάδα. Αν δεν είχα προσδοκίες, πιθανότατα θα επέλεγα κάτι άλλο. Ηθελα πολύ να έλθω, γιατί ήξερα μέσα ότι θα πολεμούσαμε για το Φάιναλ Φορ. Δεν λέω ότι θα πάμε στο Φάιναλ Φορ ή ότι θα κατακτήσουμε την κορυφή της Ευρώπης. Λέω ότι θα παλέψουμε απέναντι σε όλες τις ομάδες και αυτό ήταν που ήθελα εξ αρχής. Παίζοντας επί τρία χρόνια στη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ, είχαμε πάντα καλό ρόστερ, αλλά το αισθανόμουν ότι υπήρχε ταβάνι. Αυτό συμβαίνει και φέτος στη Φενέρ. Αυτή είναι και η διαφορά μεταξύ μιας καλής και μιας τοπ ομάδας. Δεν είναι τυχαίο ότι πάνω κάτω οι ίδιες ομάδες κατακτούν κάθε χρόνο την Ευρωλίγκα. Για αυτό μου αρέσουν η Μπαρτσελόνα, ο Παναθηναϊκός, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Μακάμπι, ακόμη και ο Ολυμπιακός. Αυτές οι ομάδες κατέχουν τα πρωτεία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ τα τελευταία 15 χρόνια».