«Πρέπει να μάθει να ζει χωρίς τον Μάριτς…»

Κάθε απόγευμα το κορμί του ξεφορτώνεται τόσο ιδρώτα, όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή του. Η προσπάθεια που καταβάλλει είναι υπεράνθρωπη. Ο επαγγελματισμός του είναι παράδειγμα προς μίμηση. Αρκεί αυτό όμως για να αλλάξουν οι ισορροπίες ενόψει της αναμέτρησης του Παναθηναϊκού με την Μπαρτσελόνα;

Για την απάντηση, κάντε λίγο υπομονή. Εσχάτως παρατηρείται μία αγωνία, από Μέσα, οπαδούς και φιλάθλους για την κατάσταση του Άλεξ Μάριτς και κατά πόσο θα είναι έτοιμος στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας. Η αγωνία κάποιες φορές οδηγεί και σε ελαφρές αντιπαραθέσεις, που είναι λογικές, καθώς σε κάθε ιατρικό ζητούμενο, όταν οι ημερομηνίες είναι τόσο οριακές, ουδείς μπορεί να είναι σίγουρος για το τελικό αποτέλεσμα. Πλέον όμως, η κατάσταση τείνει να γίνει πιο ορατή και πιο συγκεκριμένη.

Ο αγώνας που έχει δώσει το ιατρικό τιμ του Παναθηναϊκού, σε συνδυασμό με τον ίδιο τον παίκτη, φαίνεται ότι είχε αποτέλεσμα. Υπό διαφορετικές συνθήκες, ο Μάριτς θα καθυστερούσε πολύ να επιστρέψει, ωστόσο η εξαιρετική κι αψεγάδιαστη επέμβαση που του έγινε, καθώς και η θεραπεία που ακολούθησε μετά, έχουν φέρει τον παίκτη σε πολύ καλό επίπεδο, καλύτερο απ' ό,τι θα υπολόγιζε ο καθένας. Ο τραυματισμός του δεν ήταν απλός. Ήταν πάρα πολύ δύσκολος και απαιτούσε λεπτούς χειρισμούς. Κρατήστε επίσης κι αυτό... Όλοι οι τραυματισμοί στο μπάσκετ δεν είναι ίδιοι... Υπάρχουν διαφορές, αλλά και ο κάθε οργανισμός ανταποκρίνεται με ξεχωριστό τρόπο στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Για τον Μάριτς αυτό που ξέρουμε είναι ότι πρόκειται για «σκύλο».
Δεν τον τρομάζει ο πόνος και έχει διάθεση να σφίξει τα δόντια. Από εκεί και πέρα όμως, ο αγκώνας του δεξιού χεριού δεν είναι ένα σημείο το οποίο μπορεί να προφυλαχθεί, όπως θα συνέβαινε ενδεχομένως με κάποιο άλλο σημείο του σώματος. Πολλες φορές, ο ίδιος ο οργανισμός μαθαίνει, από τον τρόπο που κινείται ο παίκτης, να λειτουργεί μηχανικά και ουσιαστικά να καθοδηγεί τον αθλητή σε ενέργειες που δεν θα τον βάλουν σε κίνδυνο ή θα τον τρομάξουν. Στην περίπτωση του αγκώνα, όμως, δεν υπάρχουν τέτοιες πολυτέλειες. Οτιδήποτε κι αν κάνει ένας παίκτης, ο αγκώνας είναι βασικό εργαλείο. Στα πάντα.. Από την άμυνα, μέχρι την επίθεση. Από τα σουτ, μέχρι τις πάσες και τις ντρίμπλες Το σημειώνω τούτο για να καταλήξω ότι αν ο παίκτης δεν είναι απόλυτα έτοιμος, δεν θα μπορέσει να προσφέρει τα αναμενόμενα, διότι ο φόβος, λογικά, θα είναι εγκατεστημένος μέσα του.

Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι πολύ ντόρος γίνεται για τον Μάριτς και ο λόγος είναι προφανής... Έπειτα από έναν τόσο σοβαρό τραυματισμό, είναι απίθανο να πατήσει στο παρκέ και να κυριαρχήσει. Στις προπονήσεις τα δίνει όλα, καταθέτει και την ψυχή του, αλλά είναι επιφυλακτικός, κάτι που προσωπικά θεωρώ ανθρώπινο και δικαιολογημένο. Πιθανώς εναντίον του Άρη θα είναι στη 12άδα, με την Μπαρτσελόνα ίσως και να πάρει χρόνο συμμετοχής. Αυτός ο χρόνος όμως και η παρουσία του Άλεξ δεν θα είναι αυτή που θα δικαιολογήσει τον ντόρο ο οποίος έχει ξεσηκωθεί. Η αποθεραπεία του οριακά ολοκληρώνεται τις ημέρες που θα ξεκινούν οι αναμετρήσεις με την Μπάρτσα, αλλά ο παίκτης δεν θα είναι σε θέση να δώσει το 100% ούτε τόσο σημαντικές πια βοήθειες.

Όχι γιατί δεν μπορεί, αλλά γιατί θα υπάρχει μέσα του ο φόβος και η αμφιβολία, που τυραννούν κάθε παίκτη ύστερα από σοβαρές επεμβάσεις. Υπό αυτή την έννοια κρίνω ότι ο ντόρος που γίνεται γύρω από τη (μη) συμμετοχή του στις αναμετρήσεις με την Μπαρτσελόνα είναι αβάσιμος. Ο Μάριτς θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί σύμφωνα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Έχω την πεποίθηση, όμως, ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να ζήσει χωρίς να υπολογίζει ιδιαίτερα στον Μάριτς. Αν στην πορεία τού βγει, θα είναι ένα εξαιρετικό νέο. Υπάρχει όμως, ένα μεγάλο «αλλά»...