Βρέχει φωτιά ο ...Στράτος του!

Ναι, ο σερ Χάινς καθάρισε σαν αυγά τους Ρώσους, έδωσε και την ψυχή του στον τελικό και αρκετή ώρα αργότερα βγήκε πάλι στην αρένα για να σκουπίσει από το παρκέ τον ιδρώτα και το αίμα που είχε αφήσει.

Ναι, ο Λο ήταν σαν τις προσφορές που κάνουν οι πιτσαρίες, διότι μέχρι να εμφανιστεί ο Σπανούλης στον έναν παίκτη, το μαγαζί έδινε κι έναν δεύτερο δώρο!

Ναι, ο Αντιτς απέδειξε για άλλη μια φορά ότι ο όρος «παίκτης μεγάλων αγώνων» δεν είναι ένα βαρετό κλισέ.

Ναι, ο Πρίντεζης ήταν εκεί, όποτε έπρεπε, απλώς αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε να αμολήσει το πεταχτάρι του.

Ναι, ο Σλούκας κατέθεσε πάλι την ενέργεια και μερικά μεγάλα σουτ.

Ναι, ο Παπανικολάου πρόσφερε τα δυο highlights του φάιναλ φορ.

Ναι, ο καθείς εφ' ω ετάχθη και ο καθείς με τα όπλα του: όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου (βλέπε Κατσίβελης), κατέθεσαν την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους και την έσχατη στάλα του ιδρώτα τους, ίσως μάλιστα και μερικές ρανίδες αίματος, γι' αυτό (φαίνεται πως) ο Χάινς ξαναβγήκε για να κάνει φασίνα στο γήπεδο!

Κάποιος λείπει από αυτή την παράθεση ονομάτων και διευθύνσεων: εδώ χρειάζεται άλλο ένα κλισέ, μόνο που δεν είμαι καθόλου βέβαιος πως ο Περπέρογλου υπήρξε απλώς ένας αφανής ήρωας του Ολυμπιακού.

Προφανής ήταν, προφανέστερος δεν γίνεται!

Πίσω στα χρόνια του Παναθηναϊκού: το καλοκαίρι του 2007 ο Παναθηναϊκός χάνει τον (δραπέτη, ελέω buy out) Σισκάουσκας, έναν χρόνο αργότερα αποχαιρετά τον Κένεντι Γουίνστον και, σύμφωνα με τον αστικό μύθο, σε πείσμα της φυσιολογικής ανάγκης και της πίεσης της απόκτησης ενός σμολ φόργουορντ ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς παίρνει, λέει, παραμάσχαλα τον Στράτο, τον βάζει στο γραφείο του και του ανακοινώνει με στόμφο.

«Είσαι το τριάρι μας»!

Ο Περπέρογλου είχε καταλυτική συμβολή στους θριάμβους του Παναθηναϊκού στο Βερολίνο (παρέα με τον Σπανούλη) και στη Βαρκελώνη, αλλά το καλοκαίρι του 2011 τον μούντζωσε η μοίρα του: έπαθε το σύνδρομο οικονομικής θέσης στη διάρκεια ενός υπερατλαντικού ταξιδιού και κόντεψε όχι μονάχα να μην ξαναπαίξει μπάσκετ, αλλά ακόμη και να μην ξανασταθεί στα πόδια του.

To καλοκαίρι του 2012 ο Στράτος την έκανε από το Μαρούσι, τράβηξε κατά Νέο Φάληρο μεριά και μετά από εννέα μήνες η τύχη στάθηκε πάλι καλή μαζί του: η τύχη, μαζί με το ταλέντο και την ικανότητά του να διαβάζει καλά το παιχνίδι και να μην αφήνει τίποτε να πέφτει κάτω και να χάνεται!

Στα 29 χρόνια του, ο Περπέρογλου γεύθηκε για τρίτη φορά το νέκταρ της Ευρωλίγκα, στην κατάληξη μιας σεζόν στην οποία -μετά τα ζόρια που τράβηξε- διέσωσε την καριέρα του. Προερχόμενος από τον πάγκο (στα τριάντα από τα 31 ματς της σεζόν) είχε μέσο όρο 5,8 πόντους, αλλά στη δική του περίπτωση τα νούμερα έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Η παρουσία του Στράτου στο Λονδίνο υπήρξε καταλυτική για τον Ολυμπιακό: πέρα από τους 18 πόντους, τα 6/11 σουτ (3/4δ., 3/7τρ.), τις δύο ασίστ και τα τρία κλεψίματα, πιστώνεται με συγκεκριμένες κομβικές φάσεις τις οποίες διάβασε και εκτέλεσε με επιτυχία.

Είτε στη θέση «3» είτε ως πάουερ φόργουορντ σε χαμηλά σχήματα, ο Περπέρογλου έχει την ικανότητα να ποστάρει τους κοντύτερους αντιπάλους του και είτε να σουτάρει ο ίδιος είτε να «σπάσει» την μπάλα από το low post προς τα έξω. Αυτό το δίπορτο απέβη πολύτιμο στην εξέλιξη των δυο αγώνων του Ολυμπιακού και μάλιστα σε συγκεκριμένες κρίσιμες στιγμές.

Στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ πόσταρε και σκόραρε για το 55-36, ενώ στη συνέχεια ανέβασε τη διαφορά στους είκοσι πόντους (60-40) με ένα τρίποντο απέναντι στο zone press του Μεσίνα. Προχθές το βράδυ συμμετείχε στο... προσωπικό ασφαλείας που κάλεσε ο Μπαρτζώκας από τον πάγκο, την ώρα της μεγάλης πλημμύρας, και έβαλε το τρίποντο με το οποίο ο Ολυμπιακός τρέχοντας ένα σερί 8-0 μείωσε σε 27-18. Στην τέταρτη περίοδο, πάλι, έκοψε τα πόδια των Μαδριλένων, όταν μετά το τρίποντο του Τζέισι Κάρολ (70-67) σημάδεψε κι αυτός διάνα από τα 6,75 μ. και έδωσε στον Ολυμπιακό αέρα έξι πόντων (73-67) και το έναυσμα για την τελική επίκρουση!

Ο Περπέρογλου έχει αφήσει για τα καλά πίσω του τη μεγάλη περιπέτεια και την ατυχία. Προχθές στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης για τρίτη φορά, πιθανότατα θα βρίσκεται στο προσκλητήριο του Αντρέα Τρινκιέρι και θα επιστρέψει στην εθνική ομάδα εν όψει του Ευρωμπάσκετ και σε κάθε περίπτωση, είτε ως αφανής είτε ως προφανής ήρωας, θα είναι πάντοτε εκεί.

Πηγή: Goal