Και το όνειρο συνεχίζεται... Αυτό που ξεκίνησε από εκείνη τη βραδιά του Μαρτίου στη Βαρκελώνη και φούντωσε τις ελπίδες, όχι μόνο των οπαδών, αλλά και των ίδιων των παικτών. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, είναι στον τελικό και απέχει μόλις 40 λεπτά από τον απόλυτο θρίαμβο... Έχει σημασία αν ήταν καλός ή κακός στον ημιτελικό κόντρα στη Σιένα; Αν ήταν θεαματικός ή ...αντιτουριστικός; Οχι! Απολύτως καμία!
Διότι σε αυτές τις περιπτώσεις το μόνο που μετράει είναι η ουσία. Και το αποτέλεσμα. Κόντρα στη Σιένα, οι πράσινοι δεν προσέγγισαν καν το επίπεδο των εμφανίσεων που έφτασαν με την Μπαρτσελόνα, αλλά είχαμε αναφέρει ότι τους αρκούσε να είναι συγκεντρωμένοι και προσεκτικοί. Επί 15 λεπτά, τα πρώτα 15 λεπτά, οι παίκτες του Ομπράντοβιτς ήταν σε άλλο γήπεδο κι έτσι η Σιένα έβρισκε κι έκανε... Το απαράδεκτο και τραγικό λάθος που έγινε σε αυτό το διάστημα ήταν το γεγονός ότι επέτρεψε στη Σιένα να μαζέψει πολλά επιθετικά ριμπάουντ. Από τη στιγμή όμως, που μέχρι εκείνο το σημείο οι Ιταλοί, που κάποια στιγμή είχαν υπερδιπλάσιες κατοχές από τον Παναθηναϊκό, δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν μία μεγαλύτερη διαφορά, είχαν ...χάσει το παιχνίδι.
Προϊόντος του χρόνου τούτου αποδείχτηκε... Η υπεροχή του Παναθηναϊκού ήταν ξεκάθαρη, σε μία διαδικασία που είχε πολλές ανατροπές σε στατιστικό επίπεδο, αλλά τους πράσινους να έχουν πάντα πιο καθαρό μυαλό και πλάνο. Τι εννοώ; Ο Πιανιτζιάνι είναι σπουδαίος προπονητής (κυριολεκτικά), αλλά ο δάσκαλος (κι) αυτή τη φορά επικράτησε. Και μάλιστα κατά κράτος.
Τι έκανε ο Ζοτς; Είχε συγκεκριμένα σχέδια... Ρίσκαρε για ακόμα μία φορά... Επέτρεψε στους μέτριους σουτέρ της Σιένα να έχουν ορθάνοιχτα σουτ, εξαναγκάζοντας τους να τα πάρουν. Στα ποσταρίσματα της ιταλικής ομάδας, συχνά πυκνά έστελνε δεύτερο παίκτη και σε ό,τι αφορά στον Μακ Κάλεμπ του έδωσε το μακρινό σουτ με όλους τους παίκτες των πράσινων να παίζουν εκπληκτικά κάθε φορά που γινόταν αλλαγή... Τον έπαιζαν από απόσταση και όταν επιχειρούσε διεισδύσεις, τράκαρε πάνω σε κορμιά.
Από την άλλη πλευρά, η ικανότητα του Παναθηναϊκού να διαθέτει παίκτες με τρομερά αθλητικά προσόντα και οικειότητα πια σε αυτό το μοντέλο της άμυνας, έδωσε την ευκαιρία τον Ζοτς να επιλέξει αλλαγές σε όλα τα σκριν... Αρχικά, η Σιένα αντιδρούσε, αλλά το μυστικό ήταν οι πόντοι της δεν ερχόταν σε πρώτο χρόνο, αλλά σε δεύτερες και τρίτες επιθέσεις μέσα από τα ριμπάουντ ανανέωσης.
Οταν ο Παναθηναϊκός κατάφερε να ελέγξει τη μάχη των ριμπάουντ, είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση.
Ο Πιανιτζιάνι αντέδρασε μεν, αλλά δεν ήταν αρκετές οι αντιδράσεις του για να γυρίσει το ματς. Η Σιένα δεν το παράκανε με τα σουτ επιχείρησε να φέρει τη μπάλα κοντά στο καλάθι, θέλησε να παίξει ορθολογικά και όχι να αρχίζει τα μπουμπουνητά έξω από τα 6.75, αλλά δεν ήταν τόσο απλό πια. Κι όταν άλλαξαν τα ματς, εξαιτίας των φάουλ που χρεώθηκαν ο Μος και ο Λαβρίνοβιτς,η Σιένα ήταν πολύ δύσκολο να επιστρέψει.
Βεβαίως, καλά είναι όλα αυτά, αλλά υπάρχουν και πρόσωπα... Ο Ομπράντοβιτς είναι το πρώτο και το πιο σημαντικό. Αμέσως μετά όμως, έρχεται ο πιο παρεξηγημένος (από όλους μας) γκαρντ του Παναθηναϊκού, ο Νικ Καλάθης. Είναι ξεκάθαρο πια ότι ο κορυφαίος παίκτης του Παναθηναϊκού στον ημιτελικό δεν επιβιώνει μέσα από ξεσπάσματα πια, αλλά μέσα από τη σοβαρότητα και τη συγκέντρωσή του. Το ερωτηματικό για αυτόν ήταν μεγάλο. Στα πρώτα λεπτά του ημιτελικού έγιναν ακόμα πιο έντονα. Εν συνεχεία όμως, απαντήθηκαν όλα με αποτέλεσμα να έρθει στο τέλος του αγώνα ο Ομπράντοβιτς και να τον αποθεώσει. Ο Καλάθης λοιπόν, κράτησε όρθια την ομάδα του στο κακό διάστημα που είχαν όλοι ανεξαιρέτως οι παίκτες της, και όταν πήρε φάσεις, ήταν έτοιμος να τις τελειώσει κιόλας. Θα το γράψω και αμαρτία ουκ έχω... Αν αυτό που είδαμε κόντρα στη Σιένα, συνεχιστεί στον τελικό, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το πρόσωπο που θα δικαιούται τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη του Φάιναλ Φορ και ελπίζω αυτή τη φορά η δύναμη της συνήθειας να του τον στερήσει. Αυτό όμως, είναι πολύ μακρινό. Οπως είπε ο Νίκολας, απομένουν ακόμα 490 λεπτά... Σαράντα λεπτά για το 6ο αστέρι... Βρε για φαντάσου...
*** Εκπληκτικός ήταν και ο Αντώνης Φώτσης... Εχει κάνει πολύ μεγάλη εμφάνιση και όχι μόνο στην επίθεση αλλά και στην άμυνα, όπου βοηθάει τα πάντα που κινούνται...
*** Η Σιένα επιχείρησε να πληρώσει τον Παναθηναϊκό με το ίδιο νόμισμα. Με κάτι σαν κι αυτό επέλεξε ο Ομπράντοβιτς να παίξει κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Με τον Μος πάνω στον Διαμαντίδη να μην πάρει ανάσα και παιχνίδι 4 εναντίον 4... Τα γρήγορα φάουλ, όμως, ανάγκασαν τον Ιταλό να διαφοροποιήσει ένα πλάνο που ετοίμαζε επί εβδομάδες. Κι αν μη τι άλλο, αυτό είναι δύσκολο για κάθε προπονητή.
Πηγή: Leoforos.gr