Αυτό που κανείς δεν περίμενε ωστόσο ήταν πως ο αποψινός, δίχως το άγχος του φαβορί, Παναθηναικός θα υποταχθεί...σχεδόν αμαχητί στις ορέξεις των παικτών της ΤΣΣΚΑ, θα χάσει το ματς από την 1η κιόλας περίοδο και πως με την απόδοσή του θα υπερ-τονίσει την δεδομένη διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων.

Το τελικό -27, που λίγο νωρίτερα ήταν -35 και δεν αυξήθηκε στην 4η περίοδο μάλλον χάρη στην αβρότητα του -πάντα τζεντλεμαν- Δημήτρη Ιτούδη, ήταν μάλιστα αποτέλεσμα τριών μόλις, βασικών ωστόσο, αγωνιστικών παραμέτρων:

1.) της... εκνευριστικά μεγάλης διαφοράς δυναμικότητας των δύο αντιπάλων, η οποία φάνηκε ξεκάθαρα από το πρώτο τζάμπολ, με το σχήμα των 4 ψηλών που παρέταξε ο Ιτούδης, και η οποία "εκτοξεύθηκε"στην εξέλιξη του ματς, λόγω της εξαιρετικής απόδοσης των Τεόντοσιτς, ΝτεΚολο, Τζάκσον και Κιριλένκο.

2.) της απαράδεκτης άμυνας του τριφυλλιού, που δέχθηκε 18π στο 5΄(!), 29π στο 10΄, 56π στο ημίχρονο και 93π τελικά! Με τέτοια επίδοση από την Μόσχα... δεν περνά κανείς. Υπογραμμίζω ότι οι Ρώσοι πέτυχαν 93π με πολλούς βασικούς στο πάγκο την 4η περίοδο κι αφού "τράβηξαν χειρόφρενο" από το 30΄ και μετά, καθώς επίκειται το μεθαυριανό 2ο ματς. Για την επιμέρους στατιστική προφανώς δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθώ γιατί τα νούμερα είναι αληθινός καταπέλτης για την ελληνική ομάδα.

3.) της μάλλον ατυχούς προσέγγισης με την οποία ο Ιβάνοβιτς "διάβασε" (και) το αποψινό ματς, κι εξηγούμαι: καταρχάς η άμυνα: κακή, χωρίς ενέργεια, στο "1 εναντίον 1" και στις ομαδικές περιστροφές. Ο Παναθηναικός δέχθηκε αμέτρητα καλάθια με λει απ και πολλά αφύλακτα τρίποντα. Στην επίθεση: το τριφύλλι δεν κατάφερε στο ελάχιστο να κρατήσει την μπάλα, να κάνει μεγάλες επιθέσεις, να "φθείρει", να κουράσει και να εκνευρίσει τους Μοσχοβίτες. Σουτ στην 3η πάσα δεν νοείται στα παιχνίδια αυτά. Ακόμα, ο Ιβάνοβιτς "εκτέθηκε" με το αρχικό σχήμα που επέλεξε κι έχανε με 18-7 μόλις στο 5΄, καθώς δεν κατάφερε να δώσει βοήθειες στον Διαμαντίδη, τον οποίο... με λύσσα κυνηγούσε η άμυνα της ΤΣΣΚΑ από το πρώτο δευτερόλεπτο. Κι επιπλέον: οι ερχόμενοι από τον πάγκο Παππάς, Μαυροκεφαλίδης και Γκιστ έδειξαν ότι προφανώς δικαιούνται διαφορετικής, καλύτερης -δηλαδή- αγωνιστικής αξιοποίησης και μεταχείρισης, ιδιαίτερα στα μεγάλα ματς. Εύχομαι το αποψινό ματς να του έδωσε πολλά διδάγματα κι ένα διαφορετικό στυλ σκάουτινγκ ενόψει Πέμπτης, δεδομένου ότι έχει (τυπικά τουλάχιστον) μια ακόμα ευκαιρία για το μπρέικ....

Επειδή το τελικό σκορ, αλλά και η εικόνα των δύο αντιπάλων στο παρκέ, δεν αφήνουν περιθώρια για περεταίρω αναλύσεις θα κλείσω με δύο αναφορές:

1.) προφανώς και ο Παναθηναικός έχει και τα ελαφρυντικά του, καθώς έπαιξε δίχως Σλότερ και Λαουάλ, με μόλις 3 Αμερικανούς, αλλά και με 3 παίκτες κάτω των 18 ετών στην 12άδα του. Το γεγονός αυτό έπαιξε αναμφίβολα σημαντικό ρόλο στην εικόνα του και στην συνοχή της ομάδας. Ωστόσο αυτό το θέαμα και η εικόνα ομάδας που παρουσίασε δεν ήταν αντάξιο της φανέλας αυτής, όσο κι αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι στην συνολική μας προσέγγιση.

2.) η σημερινή εικόνα του ματς δεν αντιλαμβάνομαι πως αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας στον Παναθηναικό, όσο κι αν οι πράσινοι θα είναι "σκυλιά" στα ματς της Αθήνας και γενικώς μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα απ όσο έδειξαν απόψε. Η ΤΣΣΚΑ ήταν καταιγιστική, δεν άφηνε περιθώρια σε επίπεδο ρυθμού, εναλλακτικών, ομοιογένειας και γενικότερης φόρμας. Ο Κιριλένκο έχει εγκλιματισθεί απόλυτα, ο Ιτούδης έχει "ανοίξει" το γήπεδο σε άμυνα κι επίθεση, έχει διδάξει στους παίκτες του την έννοια της άμυνας κι αξιοποιεί απόλυτα το ροτέισον που διαθέτει. Και πάνω απ΄όλα η ΤΣΣΚΑ διαθέτει ένα ήρεμο, οργανωτικό και ηγετικό Τεόντοσιτς, που απόψε ήταν ο ορισμός του πόιντ γκαρντ κι ο οποίος δεν αφήνει να επέλθει στην ομάδα ο "πανικός" που πολλάκις είδαμε τα τελευταία χρόνια. (Σ.Σ. αναφέρομαι σαφώς και αυτό που είδα απόψε και σε κάποια ματς του ΤΟΡ16 κι όχι αόριστα ή διαχρονικά....).

Δεν έχω αμφιβολία, εν κατακλείδι, ότι οι πράσινοι πήραν απόψε ένα καλό μάθημα, δυσκολεύομαι ωστόσο να αντιληφθώ πως θα εφαρμόσουν στο παρκέ αυτές τις διδαχές με τον συγκεκριμένο αντίπαλο. Εννοώ ότι ενδεχομένως και να μην φταίνε απόλυτα, αλλά να έχουν πραγματικά να αντιμετωπίσουν κάτι αληθινά (πολύ) ανώτερο και σε άριστη φόρμα την κατάλληλη εποχή, προς δόξαν του απόλυτα ρεαλιστή αρχηγού τους...

Πηγή: pamesports.gr