Να ζητήσουμε και αυτόγραφα

Να ξεκινήσουμε από τα σημαντικά, για να μη θυμώσει και ο σκιώδης πρόεδρος. Το μέλλον του Παναθηναϊκού είναι λαμπρό, οι νεαροί Έλληνες παίκτες στάθηκαν με επιτυχία, η επένδυση πιάνει τόπο, ο προπονητής όφειλε να τους δώσει περισσότερες ευκαιρίες.

Έτσι είναι, εάν έτσι νομίζετε. Όταν σε αγώνα ευρωπαϊκών πλέι-οφ ολόκληρος Παναθηναϊκός δεν έχει να δείξει τίποτε πέρα από την ενθαρρυντική εμφάνιση του αμούστακου Λούντζη, κάτι δεν πάει καθόλου, μα καθόλου καλά.

Η εύκολη ανάγνωση αρχίζει και τελειώνει στην προφανή ανωτερότητα της ΤΣΣΚΑ. "Αυτοί είχαν για 12ο παίκτη τον Χριάπα, εμείς κατεβάσαμε βασικό τον Χαραλαμπόπουλο". Σωστό.

Ας μη κατεβεί καθόλου, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός στα επόμενα παιχνίδια. Ας απονεμηθεί από τώρα το τρόπαιο στους Ρώσους, να τελειώνουμε. Δεν χρειάζεται να πολεμήσει ο πρωταθλητής Ελλάδας ούτε να χαλάνε τη ζαχαρένια τους οι υπόλοιπες ομάδες.

Καταπώς λένε και οι παντογνώστες της ασπρόμαυρης όχθης, "το μπάσκετ δεν είναι ωραίο άθλημα, επειδή κερδίζει πάντοτε ο καλύτερος".

Όπως το 2012, στην Κωνσταντινούπολη. Όπως το 1994, στο Τελ Αβίβ. Όπως το 2014, στο Μιλάνο. Όπως το 1993, στην Αθήνα. Όπως το 1989, στο Μόναχο. Όπως το 2013, στο Λονδίνο.

Όπως το 2006, στη Σαϊτάμα, αν θέλετε να μιλήσουμε για εθνικές ομάδες. Όπως το 2007, στην ίδια Μαδρίτη που θα φιλοξενήσει το φετινό φάιναλ-φορ.

Όπως το 2010, στους τελικούς του ισπανικού πρωταθλήματος, όταν η Κάχα Λαμποράλ του Ιβάνοβιτς ισοπέδωσε με 3-0 την πανίσχυρη πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπαρτσελόνα...

Ο Παναθηναϊκός του 2014 ήταν, στα χαρτιά, πέντε σκάλες κατώτερος από την ΤΣΣΚΑ. Είχε όμως σχέδιο, είχε καρδιά, είχε ηθικό, είχε πίστη, είχε μέταλλο, είχε προσωπικότητα.

Παραδόθηκε στο μοιραίο, αλλά πρώτα έβγαλε το λάδι της αρκούδας. Την ξάπλωσε νοκ-ντάουν δύο φορές, παρ'ολίγον τρεις, και επέστρεψε στην Αθήνα με τη σημαία του ψηλά και την ουρά σηκωμένη.

Ο χθεσινός Παναθηναϊκός πήγε στη Μόσχα για να χάσει. "Μην ενοχλείστε, περαστικοί είμαστε, είδαμε φώτα και μπήκαμε, για να θαυμάσουμε τον Τεοντόσιτς και τον Κιριλένκο. Στο τέλος θα ζητήσουμε και αυτόγραφα".

Η τράπεζα των φτωχών, στο μπάσκετ, είναι η άμυνα. Η άμυνα, η αυτοσυγκέντρωση και η άρτια προετοιμασία. Αγωνιστική και πνευματική. Ιδίως το δεύτερο.

Ο Παναθηναϊκός δέχθηκε 40 πόντους στα πρώτα 14 λεπτά. Υπέπεσε σε δύο λάθη και έχασε ισάριθμα αμυντικά ριμπάουντ πριν συμπληρωθεί δίλεπτο. Το πλάνο του ήταν θεμελιωμένο σε προσευχές.

Και τα τρικ του προπονητή άλειψαν βούτυρο στο ήδη βουτυρωμένο παντεσπάνι του Δημήτρη Ιτούδη.

Η παρουσία του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου στο αρχικό σχήμα ήταν ένα τέχνασμα σχολικού επιπέδου. Δεν υπήρχε περίπτωση να ανησυχήσει η ΤΣΣΚΑ, του υποψιασμένου Ιτούδη, Α από την απρόσμενη παρουσία ενός παιδιού στη βασική πεντάδα.

Ο Ιβάνοβιτς σκέφτηκε προφανώς να ψηλώσει το σχήμα του με ένα φόργουορντ ύψους 2μ03 αντί του τραυματισμένου Σλότερ, αλλά έτσι άφησε εκτεθειμένο τον Δημήτρη Διαμαντίδη, ο οποίος βρέθηκε (ως μοναδικός γκαρντ) φορτωμένος με τριπλά καθήκοντα.

Οργάνωση του παιχνιδιού, σκοράρισμα από την περιφέρεια και φρούρηση του Τεοντόσιτς. Αυτό το μαρκάρισμα έβγαινε -οριακά- πριν από 5 χρόνια, αλλά όχι πια.

Ο Σέρβος έκανε παρέλαση σαν να μην υπήρχε αντίπαλος, ενώ η άμυνα της ΤΣΣΚΑ έβαλε σημάδι τον αβοήθητο Διαμαντίδη και τον έστειλε σε τυφλά μονοπάτια.

Από σκοράρισμα, ας το αφήσουμε καλύτερα: ο αρχηγός του Παναθηναϊκού έμεινε στο μηδέν. Στα 5 περυσινά παιχνίδια με την ΤΣΣΚΑ, είχε μέσο όρο 5,2 πόντους με 6/37 σουτ...

Στο ξεκίνημα του χθεσινού αγώνα, ο Κιριλένκο αδιαφόρησε πλήρως για τον Χαραλαμπόπουλο και βάλθηκε να δίνει βοήθειες σε όλα τα μήκη και πλάτη, ξεκινώντας με μία τάπα στον Μπατίστα στο 2ο λεπτό.

Αυτό ήταν το χειρότερο που μπορούσε να τύχει στον Παναθηναϊκό. Νομίζω ότι αύριο θα ξεκινήσει με πέντε παίκτες που απειλούν το καλάθι. Αλλά ποιος θα πρωτομαρκάρει τον Τεοντόσιτς και τον Ουίμς εάν συνυπάρξουν στην πεντάδα Διαμαντίδης και Παππάς; Μπρος γκρεμός και πίσω τρύπα.

Όταν ο Ιβάνοβιτς αντικατέστησε 4 από τους 5 πενταδάτους του, η διαφορά βρισκόταν στους 11 πόντους, ο Τεοντόσιτς είχε δρομολογήσει 6 από τα 8 καλάθια της ΤΣΣΚΑ (7π., 3ασ.) και το ρολόι δεν είχε σημάνει πεντάλεπτο. Από τους βασικούς, στο παρκέ έμεινε μόνο ο Χαραλαμπόπουλος...

"Ο μόνος που μπορεί να αλλάξει κάτι είναι ο Παππάς με την τρέλα του", είπα στην ομήγυρη. Όταν μοναδική ελπίδα του Παναθηναϊκού σε έναν αγώνα πλέι-οφ Ευρωλίγκας είναι ο Νίκος Παππάς, κάτι δεν πάει καθόλου καλά...

Tην επόμενη παράγραφο, την αναλαμβάνει ο δικηγόρος του διαβόλου.

Και ποιον να έβαζε, ο Ιβάνοβιτς; Τον Καλάθη, τον Λάσμε, τον Ματσιούλις, τον Καϊμακόγλου ή τον Σάρας; Ή μήπως τον Σπανούλη και τον Περπέρογλου; Δεν είναι απαραίτητα δική του ευθύνη η στελέχωση του φετινού Παναθηναϊκού. Ας είχε ο Ομπράντοβιτς αυτούς τους παίκτες και θα βλέπαμε πόσα πουλιά θα έπιανε. Εδώ με τους θησαυρούς του σουλτάνου στη διάθεσή του και κόντεψε να χάσει από τη Μακάμπι.

Ετσι κι αλλιώς, συμπληρώνω εγώ τον υποβολέα, ο φετινός Παναθηναϊκός ενδιαφέρεται μόνο για το ελληνικό πρωτάθλημα...

Η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη αρχειοθέτησε τον αγώνα με ένα σερί 16-0 μετά το 35-25. Τότε δεν έπαιζαν ο Τεοντόσιτς με τον Κάουν, αλλά ο Νίκολς, ο Μαρκοϊσβίλι, ο Τζάκσον και ο Χάινς.

Το έγραψα και τις προάλλες και το υπογραμμίζω ξανά: οποιοσδήποτε από τους 7 εφεδρικούς της ΤΣΣΚΑ (μαζί με τον τραυματισμένο χθες Φριτζόν) θα έπαιζε 30 λεπτά στον σημερινό Παναθηναϊκό.

Ο Ιβάνοβιτς μοίρασε το δεύτερο 20λεπτο στους Μπατίστα-Μαυροκεφαλίδη, ρισκάροντας ανεπανόρθωτο απρόοπτο, ίσως για να τους δώσει θάρρος εν όψει των επόμενων αγώνων. Ο Παπαγιάννης κοιτούσε από τον πάγκο και απορούσε για ποιο λόγο τον κουβάλησαν στη Μόσχα, ενώ πίσω στην Αθήνα ο Λαουάλ έβλεπε Φενέρμπαχτσε-Μακάμπι για να περάσει η ώρα.

Στο παρκέ της σάλας "Ουνιβερσάλ", οι κ.κ. Διαμαντίδης, Νέλσον και Μπλουμς είδαν έναν πρωτόπειρο έφηβο να διεκδικεί για λογαρισμό του τον τίτλο του καλύτερου γκαρντ του χθεσινού Παναθηναϊκού.

Ο Μιχάλης Λούντζης άφησε για πρώτη φορά το στίγμα του σε ευρωπαϊκό γήπεδο και, αστεία αστεία, εμφανίστηκε έτοιμος για να αναλάβει έναν μικρό ρόλο στα επόμενα παιχνίδια.

Στα 12 λεπτά που έπαιξε, έβαλε ένα δύσκολο καλάθι, μοίρασε τρεις ωραίες πάσες που έφεραν ισάριθμα τρίποντα και πέρασε μια περίτεχνη σκαστή πάσα (στον ανυποψίαστο Μαυροκεφαλίδη) που στους Ρώσους θα θύμισε Παπαλουκά.

Εάν ο Λούντζης γίνει ο σπουδαίος γκαρντ που ονειρεύονται οι προπονητές του στον Παναθηναϊκό και στις εθνικές ομάδες, θα έχουμε να θυμόμαστε την παρθενική του εμφάνιση, κάποτε σε ένα τελειωμένο ματς με την αχτύπητη ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα.

Πηγή: gazzetta.gr