Η αλήθεια είναι ότι το περίμενα. Την στιγμή της εισόδου του Δημήτρη Ιτούδη στο παρκέ του ΟΑΚΑ, θεωρούσα κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα εισπράξει το θερμό χειροκρότημα του κόσμου για την προσφορά του στον σύλλογο για 13 χρόνια στο πλευρό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Πολλές φορές έχει γίνει λόγος για τον υπέροχο κόσμο των ομάδων σε παιχνίδια που δεν έχουν πέσει μόνο… ρουκέτες στον αγωνιστικό χώρο. Στην προκειμένη περίπτωση, τα «ΜΠΡΑΒΟ» τα μοιράζω απλόχερα και αφειδώς! Διότι οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι ξέρουν να σέβονται και να εκτιμούν τις αξίες. Ξέρουν να αναγνωρίζουν την προσφορά των ανθρώπων, που έβαλαν (άλλος μικρότερο και άλλος μεγαλύτερο) το λιθαράκι τους για να δημιουργηθεί αυτό το οικοδόμημα της τελευταίας εικοσαετίας. Και που συνεχίζει να κάνει υπερβάσεις, χαρίζοντας τους στιγμές περηφάνιας, όπως η χθεσινή στο κλειστό των ολυμπιακών εγκαταστάσεων.
Σίγουρα, ο κόσμος δεν έχει αλάθητο κριτήριο, αλλά μέσα από τις νίκες, τους μεγάλους παίκτες που φόρεσαν τη φανέλα αυτής της ομάδας, αλλά και τους τίτλους αυτής της εικοσαετίας, έμαθε να εκτιμά. Κι ακόμη κι αν έρθουν δύσκολες εποχές στο μέλλον, η αίσθησή μου είναι ότι η πλατιά μάζα, που ξέρει πραγματικά ΝΑ στηρίζει, αλλά και ΓΙΑΤΙ στηρίζει την ομάδα μπάσκετ, θα συνεχίσει να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο.
Και η τρανή απόδειξη ήταν το χειροκρότημα προς τον Δημήτρη Ιτούδη. Μπορεί να έχουν γραφτεί πολλά, μετά την αποχώρησή του το καλοκαίρι του 2012, αλλά ο μεγάλος όγκος των φιλάθλων στάθηκε στα όσα έδωσε στην ομάδα τα προηγούμενα χρόνια. Γι’ αυτό και ο κόουτς είπε μετά τη λήξη ότι: «θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο για το χειροκρότημα και την αναγνώριση. Θα μπορούσα να χειροκροτήσω έναν-έναν όλους όσοι στήριξαν τόσα χρόνια την ομάδα». Και είμαι σίγουρος ότι τις εννοούσε αυτές τις κουβέντες. Γιατί δεν μιλάμε για μια περιστασιακή σχέση, αλλά για μια σχέση ζωής. Και όταν υπάρχουν γερές βάσεις, τίποτε δεν μπορεί να την χαλάσει.
Κράτησα για το τέλος δύο… αράδες για το παιχνίδι. Οι περισσότεροι είχαν ξεγραμμένο τον Παναθηναϊκό, μετά τις δύο ήττες στη Μόσχα. Γιατί δεν λογάριασαν την πιθανή υπεροψία των Ρώσων, το «κάστρο» του ΟΑΚΑ, αλλά πάνω απ’ όλα τον αθλητικό εγωισμό και την ΦΑΝΕΛΑ αυτής της ομάδας. Οι πολλοί είχαν βγάλει τις «σκούπες» και μιλούσαν για: «καλώς τα παιδιά, 3-0»! Όμως, η ιστορία μας έχει διδάξει ότι ο «Εξάστερος» είναι αυτός που… σκουπίζει! Δεν τον… σκουπίζουν!
Πηγή: sport-fm.gr